- اجتماعات اعتراضی امروزکارگران شهاب خودرومقابل کارخانه ووزارت کار
- اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران صنایع فلزی در محوطه کارخانه
- اخراج دسته جمعی کارگران شباب غرب کرمانشاه
- تبعیض و خشونت در زندگی روزمره زنان کارگر
- پیش‌بینی اکونومیست از نرخ بیکاری ایران
- راهپیمایی سیصد کیلومتری کارگران کارخانه آرسلورمیتال
اجتماعات اعتراضی امروزکارگران شهاب خودرومقابل کارخانه ووزارت کار
كارگران اخراجي شهاب خودرو پيش از عزيمت به تهران، بامداد امروز در مقابل درب کارخانه تجمع كرده بودند اما در پي بي‌توجهي به اعتراض آنان، عازم خيابان آزادي شدند.
به گزارش ایلنا بتاریخ19فروردین،پس از تجمع بي‌نتيجه كارگران اخراجي شهاب‌خودرو در مقابل ساختمان رياست جمهوري در روز چهارشنبه هفته گذشته، اين كارگران صبح امروز - شنبه - در اعتراض به اخراج‌شان در مقابل وزارت کار ،رفاه و تامین اجتماعی تجمع کردند.
بنا بهمین گزارش، كارگران اخراجي پيش از عزيمت به تهران، بامداد امروز در مقابل درب کارخانه تجمع كرده بودند اما در پي بي‌توجهي به اعتراض آنان، عازم خيابان آزادي شدند و با تجمع در مقابل وزارت کار تعاون و رفاه اجتماعی از وزیر کار و سایر مسئولین درخواست پی گیری دليل اخراج و بازگشت به کار كردند.
تجمع این کارگران در ساعت ۱۳ و چهل دقیقه بدون نتیجه‌ای مشخص خاتمه یافت.
بنا به گزارشی دیگراز همین منبع، از مجموع ۶۵۰ کارگر شهاب‌خودرو که پس از پایان تعطیلات، با عدم تمدید قرارداد کاریشان اخراج شده بودند در حدود ۵۰۰ نفر در این تجمع حضور یافته بودند. آنها با در دست داشتن پلاکادرهایی که درخواست بازگشت به کار و اعتراض به اخراج را یادآور می‌شد، تجمعی آرام و بدون سردادن شعار را برگزار کردند.
یکی از کارگران گفت: پانزده سال در کارخانه شهاب خودرو کار کرده‌ام، دارای مدرک کار‌شناسی هستم و به صورت قراردادی با پايه دستمزد استخدام شده بودم و بعلاوه اضافه کاری در مجموع حدود ۵۰۰ هزار تومان نیز حقوق می‌گرفتم.
متاهل و دارای دو فرزند بوده و در یکی از خیابانهای جنوب شهر با ماهی ۳۵۰ هزار تومان اجاره و۱۰ میلیون وديعه مستاجر هستم.
در حال حاضر با 15 سال سابقه كار و در سن 41 سالگي، به غیر از تخصص‌ام در كارخانه کار دیگری از من بر نمی‌آید که امیدوار به تغيير شغل باشم.
کارگر دیگری كه در زیر پل عابر پیاده خيابان آزادي در كنار ساير همكارانش در سكوت به ساختمان وزارت كار نگاه مي‌كرد، با اميدواري گفت: به ما گفته‌اند کمسیون تامین استان و وزارت کار در حال برسی مشکلاتمان هستند. حتما تا چند روز دیگر مشکلمان حل می‌شود.
با ۸ سال سابقه کار که به صورت روز مزدی در کارخانه شهاب خودرو کار می‌کنم، فوق دیپلم ماشین ابزار هستم و با اضافه كاري ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرم.
برای تامین مخارج زندگیمان درمانده شده‌ام، امسال بابت اجاره یک آپارتمان ۴۰ متری در جنوب شهر ۱۱ میلیون پول پیش و ماهی ۲۵۰ هزار تومان اجاره می‌دهم.
اگر مسئولین به مشکلات ما رسیدگی نکنند و بیکاری ما ادامه پیدا کند نمی‌دانیم جواب زن و بچه‌هاي‌مان را چه بدهیم.
کارگری دیگري در جواب اين سئوال كه بعد از اخراج از كارخانه چه برنامه‌اي براي آينده دارد، گفت: فقط مي‌توانم به خدا توکل کنم.
من هیچ آینده‌ای نداریم، چه كسي با ۳۸ سال سن به من شغل مي‌دهد؟
این چند روز استرس و ناراحتی امانم را بریده و هنوز چند روز از بيكاري نگذشته، مشکلات خانوادگی‌مان شروع شده، از بس به خانواده‌ام وعده‌های امید الکی داده‌ام، خودم خسته شدم، نمی‌دانم تکلیف چیست.
او ادامه داد: من ۱۵ سال راننده لیفتراک بودم. با حقوق و مزایا نمی‌توانستم کاری برای زن و بچه‌ام انجام بدهم، حالا که اخراج شده‌ام هیچ.
اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران صنایع فلزی در محوطه کارخانه
بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، امروز 19 فرودین ماه کارگران صنایع فلزی شماره دو، در اولین روز کاری در سال جدید در اعتراض به بلاتکلیفی و عدم تحقق وعده های داده شده، بر سرکارهای خود نرفتند و در محوطه کارخانه دست به تجمع زدند. بنا بر این گزارش امروز کارگران صنایع فلزی شماره یک نیز در اولین روز کاری در سال جدید در اعتصاب بسر بردند.
بدنبال تجمع اعتراضی حدود ششصد کارگر صنایع فلزی شماره یک و دو در خیابان هفده شهریور در اواخر بهمن ماه سال گذشته، نماینده کارفرمای جدید کارخانه در جلسه ای با حضور نماینده های کارگران و مسئولین استانداری تهران و وزارت صنایع و معادن، طی توافق نامه ای کتبی متعهد شده بود تا پایان سال نود مطالبات معوقه و عیدی و پاداش کارگران را تصفیه کند. در این جلسه صالح نیا یکی از معاونین وزارت صنایع نیز اعلام کرده بود وزارت صنایع در صورت خلف وعده کارفرما راسا نسبت به پرداخت مطالبات کارگران اقدام خواهد کرد اما پس از این جلسه نماینده کارفرما تا تا پایان سال در کارخانه حاضر نشد و مراجعات نماینده های کارگران به وزارت صنایع نیز جهت ملاقات با صالح نیا به جایی نرسید و آخر اسفند ماه از کل مطالبات چندین ماهه و عیدی و پاداش کارگران فقط مبلغ 500 هزارتومان به هر یک از آنان پرداخت گردید.
کارخانه های صنایع فلزی شماره یک و دو هر سال پس از پایان روز سیزده فروردین ماه کار خود را شروع میکردند اما امسال به آنان اعلام شده بود روز 19 فروردین ماه بر سر کارهای خود بیایند. به همین دلیل امروز اولین روز کاری کارگران این دو کارخانه بود. با این حال نماینده کارفرما در کارخانه حاضر نشده بود تا جوابگوی کارگران باشد به همین دلیل کارگران این دو کارخانه تصمیم گرفتند بر سر کارهای خود حاضر نشوند و کارگران صنایع فلزی شماره دو در محوطه کارخانه دست به تجمع اعتراضی زدند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – 19 فروردین ماه 1391
اخراج دسته جمعی کارگران شباب غرب کرمانشاه
بنا بر خبر رسیده به انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، از ابتدای سال جدید 20 نفر از کارگران کارخانه سابق شباب غرب کرمانشاه به علت نپذیرفتن خواست کارفرما مبنی بر افزایش ساعت کار از 8 ساعت به 12 ساعت در روز، اخراج شده اند. طبق این خبر، کارفرما ضمن اعلام افزاایش 4 ساعت به ساعت کار روزانه، گفته است که بابت این 4 ساعت ممکن است هیچ حقوق و دستمزدی پرداخت نشود. کارگران کارخانه سابق شباب غرب که اکنون در مالکیت سپاه پاسداران است، به صورت قراردادی در استخدام شرکت پیمانکاری هستند. در این کارخانه هم اکنون حدود 150 کارگر مشغول کار هستند. به گفته کارگران اخراجی، شرایط کار، بعد از واگذاری کارخانه به سپاه، بسیار بد و غیر قابل تجمل شده است.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه 19/1/1391
بیکاری 210کارگرکارخانه آجرجیل اهواز
در پی تعطیلی کارخانه آجر جیل در اهواز از ابتدای امسال، 210 کارگر این کارخانه به خیل بیکاران پیوستند.
به گزارش مورخ 19فروردین فارس از اهواز، کارخانه آجر ماشینی جیل در اهواز از ابتدای امسال تعطیل شد و 210 کارگر این کارخانه بیکار شدند.
تبعیض و خشونت در زندگی روزمره زنان کارگر
نان کارگر و تبعیض در پرداخت دستمزد
شورای عالی کار در نشست روز ۲۴ اسفند ۱۳۹۰ خود، حداقل دستمزد کارگران و مشمولان قانون کار در سال ۱۳۹۱ را تصویب کرد. شورای عالی کار مبلغ ۳۸۹ هزار و ۷۵۴ تومان را حداقل دستمزد کار تعیین کرد. این حداقل دستمزد در شرایطی که تورم در روندی صعودی مدام افزایش می‌یابد و کارگران با ناامنی‌های شغلی متعددی دست به گریبان‌اند، اعتراض بسیاری از فعالان کارگری را موجب شده است.
زهرا ق.، کارگر یک کارگاه تولید پوشاک در تهران به دویچه‌وله میگوید: «خیلی وقت‌ها دستمزد ما زنان کارگر از دستمزد همکاران مرد کمتر است. خیلی از زن‌ها سرپرست خانوار هستند و ناچارند با همین حقوق بخور و نمیر کار کنند و خیلی از کارفرماها هم قانون عدم محول کردن کار جسمی سخت به زنان را بهانه می‌کنند و با این بهانه، دستمزد کمتری به زنان پرداخت می‌کنند.»
بنا بر قانون کار ایران، زن کارگر نباید کارهایی را که برای سلامت جسمی او سخت و زیان‌آور است، انجام دهد. در قانون کار، از کار در کنار کوره‌ها، به شکلی که کارگر در معرض بخار و گرمای کوره باشد، کار در معادن و تونل‌ها، کشتارگاه‌ها، جوشکاری، شن‌پاشی به عنوان نمونه‌های این دسته از مشاغل نام برده شده است. با این‌حال گزارش‌ها نشان می‌دهد که زنان کارگر در این مشاغل سخت و بویژه در کوره‌های آجرپزی نیز علی‌رغم منع قانونی اشتغال دارند.
از سال ۱۳۸۸ دولت دهم در اقدامی غیرمنتظره فقط آمار کارگران بیمه‌شده را در محاسبات آماری منظور می‌کند و بنابراین بخش بزرگی از حوادث شغلی اصلا ثبت و منظور نمی‌شوند.
آمار رسمی از نابرابری دستمزدهای پرداختی به کارگران زن و مرد در دسترس نیست. با این‌حال خبرگزاری "ایسنا" در گزارشی به تاریخ آذرماه ۱۳۹۰، با تایید این امر که نابرابری دستمزد میان کارگران زن و مرد به شدت رایج است، نوشت: «بررسی آمار رسمی مرکز آمار ایران و مقایسه‌ی تطبیقی با برآوردهای سازمان تامین اجتماعی، حاکی از آن است که زنان در اکثر موارد، نصف مردان دستمزد دریافت می‌کنند.»
زهرا ق. که برای کار دوزندگی در کارگاه لباس، ماهیانه پانصد هزارتومان دستمزد می‌گیرد، با تایید این‌که برخی مردان همکار که کار مشابه انجام می‌دهند، دستمزد بیشتری دریافت می‌کنند، میگوید: «همیشه این توجیه و دلیل برای کارفرما هست که مردان نان‌آور خانواده هستند و خرج چندنفر را باید بدهند. این همه زن کارگر هم نان‌آور و سرپرست خانوار هستند، اما عملا خیلی وقت‌ها دستمزد ما کمتر از همکاران مرد است. پیگیری قانونی هم آنقدر دوندگی و علافی و پیچیدگی دارد که کمتر کسی رغبت می‌کند دنبالش برود. بخصوص که با پیگیری احتمال این هست که کارت را از دست بدی و هم این آب باریکه درآمدت هم قطع شود.»
این درحالی است که بسیاری از موسسه‌های کوچک و خصوصی زیرنظر وزارت کار نیستند و در این مجموعه‌ها، حقوق کارگر معمولا به آسانی نقض می‌شود. از زمانی که کارگاه‌های با کمتر از ۱۰ کارگر از پوشش قانون کار خارج شدند، مشکلات کارگران شاغل در این کارگاه‌های کوچک بیشتر شد. نتیجه‌ی یک تحقیق دانشجویی دانشگاه تهران نشان می‌دهد که بیشتر کارگران این نهادهای تولیدی کوچک، زنان هستند و بسیاری از آنها از حقوق بدیهی و اولیه کارگر محروم‌اند.
زنان کارگر و بیماری‌های ناشی از کار سخت
هرسال در ایران مسئولان اداره‌ی کار و سازمان تامین اجتماعی کشور، آمار حوادث شغلی سال را منتشر می‌کنند. هنوز آمار آسیب‌های ناشی از حوادث شغلی در سال ۱۳۹۰ منتشر نشده است. با این‌حال در آمار سال ۱۳۸۹، ۲۱ هزار و ۷۷۳ حادثه‌ی شغلی ثبت شده که در این میان، بیشترین میزان به حوادث "ناشی از بی‌احتیاطی" مربوط می‌شود.
از سال ۱۳۸۸ دولت دهم در اقدامی غیرمنتظره فقط آمار کارگران بیمه‌شده را در محاسبات آماری منظور می‌کند و بنابراین بخش بزرگی از حوادث شغلی اصلا ثبت و منظور نمی‌شوند. در سال ۱۳۸۹، سهم زنان از حوادث شغلی‌‌ای که ثبت شده ۲۲ درصد اعلام شده است. اما تحقیقات مستقل نشان می‌دهد که حوادث شغلی و بیماری‌های ناشی از عدم ایمنی و سلامت کار که زنان را نشانه می‌رود، بسیار وخیم‌تر و بیشتر از آمار رسمی است.
تحقیق گروهی از دانشجویان پزشکی دانشگاه یزد نشان می‌دهد که نیمی از زنان کارگر صنعت قالی‌بافی و گلیم‌بافی کشور که کمتر از ۱۶ سال سن دارند، در روز بین ۱۲ تا ۱۶ ساعت کار می‌کنند و بیش از ۱۰ نوع بیماری‌های مختلف پوستی، استخوانی و عضلانی در میان این دختران نوجوان شناسایی شده است. آمار غیررسمی میگوید بیش از ۹۰ درصد کارگران شاغل در این صنعت را زنان تشکیل می‌دهند.
در پژوهش دیگری که از کارگاه‌های قالی‌بافی شهر اصفهان انجام شده است، موارد متعددی از بیماری‌های تنفسی، سردردهای شدید، امراض پوستی و ناراحتی‌های چشمی میان زنان کارگر شناسایی شده است.
بسیاری از زنان کارگر در تولیدی‌های کوچک با کمتر از ۱۰ کارگر اشتغال دارند، از حق بیمه و خدمات پزشکی رایگان نیز محروم‌اند
از آن‌جایی که بسیاری از زنان کارگر در تولیدی‌های کوچک با کمتر از ۱۰ کارگر اشتغال دارند، از حق بیمه و خدمات پزشکی رایگان نیز محروم‌اند و عملا دسترسی کمتری به خدمات پزشکی برای درمان دارند.
طبق کنوانسیون ۱۱۱ قانون جهانی کار، آزار و اذیت‌های جسمی و اعمال خشونت فیزیکی در محیط کار نیز در گروه "عدم ایمنی کار" ثبت شده است. با این‌که آمار رسمی از آزارهای جسمی در ایران به ثبت نرسیده است، گزارش‌ها از رواج این قبیل خشونت‌ها در برخی از نهادهای تولیدی حکایت دارد. زهرا ق. میگوید: «به‌هرحال زن‌ها خیلی بیشتر در معرض خشونت هستند. خیلی وقت‌ها هم اگر به خواسته‌های نامشروع کارفرما تن ندهند، کارشان را از دست می‌دهند. از سر اجبار ناچارند که با خواسته‌های کارفرما و سرکارگر مدارا کنند.»
این نابسامانی‌ها و تبعیض‌ها خود در شرایطی رخ می‌دهد که در سال ۸۹ و ۹۰ نهادهای تولیدی و صنعتی بیشتر از همه‌ی سال‌های اخیر با ورشکستگی مواجه شده و ناچار به تعطیلی یا تعدیل نیرو شده‌اند. در این تعدیل نیروها و اخراج‌ها نیز غالبا کارگران زن اولین کسانی بودند که کار خود را از دست دادند. در ایران بسیاری از زنان کارگر نیز در خانه و به شیوه‌ی دور از محل کار مشغول به کار هستند که این زنان نیز معمولا بی قرارداد رسمی و مشخص کار می‌کنند و از همه‌ی حقوق بدیهی کار محروم هستند.
دولت و نهادهای متولی رسمی نیز علی‌رغم این‌که حتا بسیاری از آمارهای دولتی از نابرابری‌های شغلی متعدد میان زنان و مردان کارگر پرده برمی‌دارد، در موارد متعددی مدعی می‌شوند که وضعیت زنان و مردان کارگر یکسان است. در یکی از این اظهارنظرها، کبری خزعلی، رئیس دبیرخانه‌ی شورای فرهنگی-اجتماعی زنان، گفته بود: «به‌طور کلی در اشتغال کشور، نابرابری جنسیتی وجود ندارد.»
این درحالی است که خبرگزاری ایلنا که خود متعلق به خانه کار است، در گزارشی تاکید دارد که پیشرفت شغلی زنان کارگر در ایران بسیار محدود و با موانع جدی روبرو است و می‌نویسد: «در کوچک‌ترین بحران کارگری زنان کارگر اخراج می‌شوند و تبعیض جنسیتی در برخورد با کارگر مشهود است.»
فرناز سیفی
تحریریه: بهمن مهرداد
منبع:بخشی ازیک گزارش دویچه وله-7آوریل2012
پیش‌بینی اکونومیست از نرخ بیکاری ایران
تازه‌ترین گزارش واحد اطلاعات اكونوميست از رسیدن نرخ بيكاري ايران به 15 درصد طی سال جاری حكايت مي‌كند.
اكونوميست در گزارش ماه مارس 2012 خود نيروي كار ايران در سال گذشته را 26 ميليون و 400 هزار نفر و نرخ بيكاري را 14.1 درصد اعلام و پيش‌بيني كرد كه اين شاخص‌ها در سال جاري به ترتيب 27ميليون نفر و 15 درصد خواهد بود.
انتظار مي‌رود طي دو سال آينده نيروي كار ايران به ترتيب معادل 27 ميليون و 700 نفر و 28 ميليون و 400 هزار نفر باشد و این در حالی است که نرخ بیکاری در این دو سال به ترتیب 15 و 15.5 درصد پیش‌بینی شده است.
در سال 1394 شمار افراد داراي شغل ايران به 29 ميليون و 100 هزار نفر خواهد رسيد كه اين ميزان براي سال 1395 معادل 29 ميليون و 700 هزار نفر پيش‌بيني شده است.
در همين حال عنوان شده است كه نرخ بيكاري در سال 1394 برابر با 15.1 درصد خواهد بود كه با اندكي افزایش در سال پس از آن به 16.3 درصد مي‌رسد.
منبع:ایسنا- ۱۸ فروردین ۱۳۹۱
راهپیمایی سیصد کیلومتری کارگران کارخانه آرسلورمیتال
به گزارش6آوریل یورونیوز،درآستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، جمعی از کارگران کارخانه آرسلورمیتال دریک اقدام نمادین و پس از یک راهپیمایی سیصد کیلومتری ده روزه خود را به برج ایفل در پاریس رساندند.
آنها هدف خود را از این اقدام حمایت از حرفه شان و نجات این کارخانه و کارگران آن اعلام کردند که چندی است درپی مشکلات اقتصادی اروپا، درمعرض تهدید جدی قرار گرفته اند.
یکی از این کارگران می گوید :“خب اگر آقای میتال مارا نمی خواهد،بگوید. خیلی شرکتهای دیگر هستند که به دانش و مهارت ما احتیاج دارند. دروازه های اروپا پیش روی ماست، کارخود را بلدیم و در آن مهارت داریم. ما فقط می خواهیم کار کنیم…همین.”
یکی دیگر از این افراد می گوید:“این اقدام برای این است که بگوییم که سیستم ناکارآمد است… چرا که حتی داشتن کارخانه ای که درآمد زاست دیگر بمعنای تضمین شغل کارگران آن نیست.”
از چند ماه پیش تاکنون و در پی بحران اقتصادی اروپا، دو کوره این کارخانه عظیم فعالیت خود را موقتا متوقف کرده اند و تلاش برای بازگشایی آنها تاکنون به نتیجه نرسیده است.
صدها کارگر پاریسی هم در یک اقدام حمایتی در پای برج ایفل به این کارگران پیوستند و با آنها همصدا شدند.
نوزدهم فروردین ماه1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر