دومین کنفرانس بین المللی کارگری سالیانه سایت لیبر استارت در شهر استانبول ترکیه برگزار شد. در روز اول این کنفرانس و قبل از شروع آن، نمایندگان و فعالین کارگران کشورهای مختلف شرکت کننده در کنفرانس به مقابل شرکت آلمانی "جی، ای، یی" رفتند و با حضور در تجمع کارگران اعتصابی این شرکت، صحنه پرشوری از همبستگی بین المللی کارگری را به نمایش گذاشتند. سپس کنفرانس در محل ساختمان اتحادیه کارگران نفت - مواد شیمیایی و لاستیک ترکیه و با سخنرانی مصطفی اوزتاسکین رئیس این اتحادیه آغاز بکار کرد. در این کنفرانس نمایندگان و فعالینی از صد تشکل کارگری از سی کشور جهان حضور داشتند و کنفرانس بمدت سه روز از 27 الی 28 آبانماه ادامه داشت. اتحادیه آزاد کارگران ایران یکی از شرکت کنندگان در این کنفرانس بود. در این کنفرانس پیام هایی از دو فدراسیون جهانی آی سی ای ام (فدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگران صنایع شیمیایی، انرژی و معادن) و آی تی اف (فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل) قرائت شد. در روز دوم و سوم این کنفرانس 21 کارگاه آموزشی با موضوعات مختلف برگزار شد که از سوی شرکت کنندگان در کنفرانس مورد استقبال قرار گرفت.
در کارگاه آموزشی ایران که در روز سوم این کنفرانس برگزار شد، پروین محمدی به نمایندگی از سوی اتحادیه آزاد کارگران ایران پیام اتحادیه* را به کنفرانس قرائت کرد. از آنجا که در این دو روز کارگاههای آموزشی چند کشور مختلف بطور همزمان برگزار میشد امکان حضور همه شرکت کنندگان در تمامی کارگاهها مقدور نبود به همین دلیل پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران از روز دوم کنفرانس پس از ترجمه به زبان انگلیسی در میان همه شرکت کنندگان در کنفرانس توزیع و مورد استقبال آنان قرار گرفت. این پیام که مربوط به انقلابات کشورهای خاورمیانه و جنبش اشغال وال استریت بود بویژه از سوی نمایندگان و فعالین اتحادیه های کارگری فلسطین، اتحادیه های کارگری کردستان عراق، مالزی، سنگاپور، آفریقای جنوبی، کنیا و یکی از فدراسیونهای سراسری ترکیه مورد استقبال قرار گرفت و پروین محمدی ضمن توضیحاتی در مورد پیام، با نمایندگان این تشکلها و برخی دیگر از شرکت کنندگان در کنفرانس به گفتگو و تبادل نظر پرداخت.
بخش پایانی این کنفرانس شامل ارائه گزارش از کارگاههای انجام شده و سخنرانی یکی از فعالین کارگری مصر و پیام هایی از فدراسیون جهانی کارگران متال، فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل و نیز اتحادیه کارگران غذایی ترکیه بود.
این کنفرانس بین المللی کارگری در بعد از ظهر روز یکشنبه 29 آبانماه با سرود انترناسیونال که به زبانهای مختلف و بطورهمزمان توسط شرکت کنندگان خوانده می شد، به پایان رسید.
زنده باد همبستگی بین المللی طبقه کارگر
اتحادیه آزاد کارگران ایران- 5 آذر 1390
www.etehadyh.com
k.ekhraji@gmail.com
*پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به دومین کنفرانس بین المللی کارگری سایت لیبر استارت در استانبول ترکیه
با درودهای گرم و فراوان به دوستان شرکت کننده در کنفرانس
دوستان و یاران! ما از اینکه در این کنفرانس حضور داریم بسیار خوشحالیم. از نظر ما و بدون تردید، برگزاری هر چه بیشتر چنین کنفرانس هایی برای قرار گرفتن طبقه کارگر جهانی بر بستر تحولات اجتماعی موجود در سطح جهان، بسیار موثر و تعیین کننده است. ما دست دوستان برگزار کننده این کنفرانس را صمیمانه می فشاریم.
امروز دنیا، دنیای دهکده کوچک جهانی، دنیای انفجار اطلاعات و دنیای جهانی شدن زندگی و تکنولوژی است. پدید آمدن چنین شرایط شعف انگیزی در تاریخ بشر، در عین حال بطور عینی دینامیزمهای اعمال فشار از پائین به بالا را بیش از همیشه ی تاریخ معاصر در اختیار طبقه کارگر و بشریت محروم از تصمیم گیری و تصمیم سازی قرار داده است. انقلابات در منطقه خاورمیانه و جنبش اشغال وال استریت برآمد این واقعیات عینی و طلیعه های جهانی دیگر است. جهانی که چه در خاورمیانه و چه در دنیای صنعتی و پیشرفته غرب، اقلیت یک درصدی حاکم بر زندگی و سرنوشت 99 درصد انسانها، دیگر به سبک و سیاق تاکنونی قادر به حفظ پایه های حکومتی خود نخواهند بود. از نظر ما مقاومت حاکمان سیستم سرمایه داری شبه ارباب رعیتی در منطقه خاورمیانه همانقدر میتواند از مشروعیت برخوردار باشد و در مقابل سیل آزادیخواهی و برابری طلبی مردم این منطقه دوام بیاورد که مقاومت دول غربی در برابر موج برابری خواهی جمعیت 99 درصدی این کشورها. هر دوی این پدیده ها، هم انقلابات در منطقه خاورمیانه و هم جنبش اشغال وال استریت در غرب بر آمد یک شرایط تاریخی نوین در سرنوشت و حیات بشر در دنیای پس از جهان دو قطبی است. هشتاد سال پس از انقلاب اکتبر و شکست آن، در مقطعی دیگر و در جهانی بسیار متمدن تر و پیشرفته تر، بار دیگر نسل بشر در یک بعد جهانی کنش گر برپایی دنیایی بهتر شده است. دنیا بار دیگر در مقطعی از چرخه تحولات بزرگ اجتماعی سیاسی قرار گرفته است. در کشاکش این تحولات، اما مولفه هایی که امروز، هم در برابر نظامهای سرمایه داری و هم در برابر کارگران و میلیاردها انسان محروم قرار دارند بسیار متفاوت تر از دوره های دیگر در تاریخ معاصر هستند. در سایه پیشرفتهای غول آسای تکنولوژیکی در دو دهه گذشته، جهان بیش از پیش در مسیر دهکده ای کوچک و بیش از همیشه تاریخ، در مسیر نسبتا موزونی از همگونی تحولات اقتصادی و سیاسی اجتماعی قرار گرفته است، در سایه این پیشرفتها امروز هر کشور عقب مانده ای به اندازه پیشرفته ترین کشورها و هر انسان محرومی به اندازه با امکانات ترین انسان در برابر امواج توفنده انفجار اطلاعات قرار گرفته است و کاملا طبیعی است که در چنین جهانی، شیوه های اداره زندگی انسانها نمیتواند بر اساس آن اشکال اجتماعی و سیاسی و اقتصادی ایی دوام بیاورد که پایه های آن از بیش از دو قرن پیش بنیان نهاده شده است. امروز سیستم سرمایه داری در تمامی اشکال عقب مانده و پیشرفته خود، زندگی را به جهنمی برای کل بشریت چه در منطقه خاورمیانه و چه در جهان پیشرفته غرب بدل کرده است. اکثریت عظیمی از انسانها احساسی از بهروزی و خوشبختی و امنیتی برای یک زندگی انسانی ندارند، تعرض به زندگی و معیشت میلیاردها انسان توسط اقلیتی ناچیز و یک درصدی در جای جای جهان هر روز و بیش از پیش اشکال هر چه سبعانه تری بخود میگیرد، هزینه های سرسام آور نظامی در حالی که میلیونها میلیون انسان با درصدی از این هزینه ها میتوانند احساس سعادت کنند پایانی ندارد. تحت سیطره نظام سرمایه داری، نظامی که پایه های آن بر سود و سود آوری سرمایه بنا شده است، نابودی حیات در کره زمین هر روز و هر لحظه در حال تبدیل شدن به یک تراژدی و خودکشی نسل بشر بدست خویش است، در جهانی که پیشرفتهای غول آسای تکنولوژیکی و وفور نعمت و تسلط بر طبیعت، لحظات شکوهمندی را برای یک زندگی امن و شاد و مرفه و آزاد و رها برای بشریت رقم زده است بشریت بیش از هر دوره تاریخی دیگر در حال دست و پنجه نرم کردن با بیشترین ناامنی های معیشتی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی است، در نتیجه تسلط اقلیتی ناچیز و یک درصدی بر ثروتهای اجتماعی همه دستاوردهای تاکنونی علمی و تکنولوژیکی بشر که می باید و میتوانست در خدمت رفاه و امنیت و آسایش انسانها قرار بگیرد به غولی علیه نسل بشر تبدیل شده است، هم اکنون میلیونها انسان از یک سرما خوردگی ساده تا دهها بیماری قابل علاج در حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ و زندگی هستند. کلیه فروشی، مافیای مواد مخدر، تن فروشی برای برخوداری از لقمه نانی، بیرون راندن صدها هزار انسان از سرپناه هایشان، مرگ تدریجی میلیونها کودک و انسان بزرگسال بر اثر سوء تغذیه و تبدیل فروش اعضا بدن کودکان آفریقایی به یک تجارت سود آور در برخی کشورهای پیشرفته غربی، ننگ جامعه بشری و مقاومت دول منطقه خاورمیانه در برابر برابری طلبی و آزادیخواهی مردمان این کشورها، همه و همه جنایتی علیه بشریت است.
تعرض به بدیهی ترین و تثبیت شده ترین حقوق انسانی کارگران در جهان که موج اول آن به موازات فروپاشی جهان دو قطبی آغاز شد هم اینک با بروز بحران اقتصادی و افت سود سرمایه موج دوم و غیر انسانی تری را طی میکند. از 20 سال گذشته تاکنون علیرغم پیشرفتهای غول آسای تکنولوژیکی و تسلط حیرت آور بشر بر طبیعت، کارگران در سرتاسر جهان نه تنها شاهد بهبودی در زندگی خود نبوده اند بلکه در طول این سالها و بویژه با بحران اقتصادی چند سال اخیر به بدترین شرایط کار و زیست خود در چندین دهه گذشته رانده شده اند، چنین وضعیتی بدون ذره ای تردید ناشی از عقب ماندگی تکنولوژیکی و عدم توانایی نسل بشر برای فراهم کردن بالاترین درجه های استاندارد زندگی اقتصادی و اجتماعی و رفاهی و بهداشتی نیست. بلکه این امر اساسا ناشی از بنیادهای مالکیتی سیستم سرمایه داری و چنگ انداختن اقلیت یک درصدی انسانها بر سرنوشت و زندگی و معیشت میلیاردها انسان در کره زمین است. دیگر میلیاردها انسان هیچ منفعتی در حفظ بنیادهای مالکیت سرمایه داری بر ثروتهای اجتماعی ندارند، هزینه های بقای این سیستم از قبیل هزینه های نظامی و پلیس و زندان و دادگاه و نگهبان، و سیستم های حفاظت الکترونیکی و نیروهای امنیتی و گاردهای ویژه و مدیای مهندسی افکار تا اتاقهای فکر و فرماندهی و ریاست و سازمانهای جاسوسی تا دالانهای بخور و بچاپ بوروکراسی های موجود و مافیای قدرت، چنان در حال بلعیدن ثروتهای اجتماعی هستند که بطور واقعی چیزی برای رفاه و آسایش انسانها و ما میلیاردها انسان تولید کننده ثروت و نعمت باقی نمی گذارد.
دوستان این دنیا، دنیا وارونه ای است و باید این دنیای وارونه را بر روی پاهایش قرار داد. این در ید قدرت ما کارگران است. جهان بیش از همیشه تاریخ معاصر به روندی همگون از تحولات اقتصادی سیاسی و فرهنگی اجتماعی وارد شده است، سرمایه بطور مطلق و تمام عیاری همه مرزهای جغرافیای سیاسی، قومی و قبیله ای، و فرهنگی و خانوادگی دست ساز بشر را بطور حیرت آوری درنوردیده است. امروز زندگی و تکنولوژی، شاد بودن و گریستن، فجایع طبیعی، احساس درد و رهایی و آزادی و محنت، و هر پدیده مادی و ذهنی انسان همه و همه امری جهانی اند. دیگر هیچ بحران اقتصادی همچون بحران بزرگ اقتصادی آمریکا در اوایل دهه سی در چهارچوب مرزهای جغرافیای سیاسی محبوس نمی ماند و بسرعت خود را به پدیده ای جهانی تبدیل میکند، تعرض به زندگی و معیشت میلیونها کارگر به نحو کاملا بی سابقه ای خصلتی جهانی پیدا کرده است، دیگر مرز چندان قابل تشخیصی را نمیتوان در شرایط کار و زیست کارگر آمریکایی و اروپایی و آفریقایی و خاورمیانه ای مشاهده کرد. تحت موجودیت عینی چنین دنیایی، وارد شدن بیش از پیش طبقه کارگر به کارزاری جهانی، دیگر نه یک تئوری و ایده ی پیشبرنده، بلکه به طور عینی به بخش لاینفکی از زندگی و بقا و نفس کشیدن کارگران در سرتاسر جهان بدل شده است. به این معنا و بدون تردید کارگران در سراسر جهان، دیگر به شیوه ها و با ابزارهای تاکنونی حتی قادر به حفظ شرایط کار و زیست فی الحال موجود خود نیز نخواهند بود. مولفه های این ناتوانی را در بسیاری از کشورهای پیشرفته غربی و منجمله در اعتراضات کارگران فرانسه به افزایش سن بازنشستگی میتوان نشان داد.
دوستان! جهان معاصر و کل شرایط عینی حاکم بر آن راههای عینی شعف انگیزی در برابر ما کارگران برای ایستادگی در مقابل تعرض نظامهای سرمایه داری به بدیهی ترین حقوق انسانی مان و رهایی تاریخی از رنج و محنت و قید و بند سرمایه گشوده است. از نظر ما گسترش آگاهانه و بیش از پیش کارزارهای متشکل و به هم پیوسته متحدانه کارگری در یک بعد جهانی، قرار گرفتن بیش از پیش بر بستر شبکه های به هم پیوسته کارگری و اجتماعی در سرتاسر جهان و تصمیم گیری و تصمیم سازی در ابعادی ورای ساختار هرمی احزاب و اتحادیه های موجود، آن ابزارهای عینی زیر و رو کننده ای هستند که می باید طبقه کارگر جهانی بر مدار آنها خود را سازماندهی و متشکل کند. از نظر ما این ابزارها و تبدیل آنها به مداری برای سازماندهی نوین طبقاتی، نقطه اتکاهایی عینی برای ما کارگران بر دوش جهانی هستند که نطفه های رهایی انسان در آن با موج انقلابات خاورمیانه و جنبش اشغال وال استریت در حال بسته شدن است.
زنده باد انقلابات مردم خاورمیانه - زنده باد جنبش اشغال وال استریت
زنده باد همبستگی بین المللی طبقه کارگر
اتحادیه آزاد کارگران ایران – 18 نوامبر 2011
متن انگلیسی پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به دومین کنفرانس بین المللی کارگری سایت لیبر استارت در استانبول ترکیه
Message of the Free Union of Iranian Workers to the second workers international conference labourstart
With a warm welcome to all who participate in the conference
Friends and comrades. We are very happy to present at this conference. We are sure in the opinion that the more such conferences take place, the more the international working class will be brought to to the stage of social movements, as important as it is necessary. We offer the handshake of friendship to the friends who have organized this conference.
The world today is the tiny world of the global village, the world of the information explosion and the world of the globalization of life and technology. The coming to be of such an exciting world, more than at any other point in human history, at the same time as the increase in dynamism of the social pressure from below, has put, more than at any other point in human history, the potential of the working and poverty stricken classes in a position to be the decision makers and builders of the world.
The revolutions in the Middle East and the occupy Wall Street movement shows the reality of another world. A world in which, whether in the Middle East or in the developed and industrialized west, a minority of one percent govern the lives and fates of the ninety nine percent of humans, can not maintain the powerful structures and roots that it has shown up till now. In our view, the capitalist compradors landlord states of the Middle East can only resist the desire for freedom and equality of their people, as the governments in the west can theirs. Both of these events, the revolutions in the Middle East and the occupation sin the West, result from the new conditions of a no longer bipolar world.
Eighty years after the October Revolution and its defeat, in a different situation with a world that has modernised a long way since, a generation of humans has taken to the international level to struggle and institute a better world. Again the world expresses massive social and political turmoil. But the social contradictions at the heart of this, in regard to workers and one hand and the capitalist system on the other, show more contradictions that any other time in human history. In the shadow of great technological advancement live billions of people live in abject poverty. Whilst rich and poor countries and individuals alike are caught in the shock waves of the information and communication explosion, it is natural that the managers of the world struggle to keep the social, economic and political structures in place, whose roots were laid two centuries ago. Today the capitalist system whether in its backwards or modernized forms, has turned life into a hell for all human beings, whether in places like the Middle East or in the west. A great majority of people lack the material means of happiness, liberty and security necessary to live life. The relationship of the standard of living of millions in comparison with a tiny minority of one percent takes more and more obscene forms; unbelievable defence spending continues while millions upon millions of human beings could live happily for a small percent of these sums. The capitalist order, predicated on profit and accumulation is pushing towards an environmental disaster and the destruction of all life on earth, seeking that great tragedy; the genocidal suicide of all human beings, every day, at every moment. In conclusion, this tiny minority of one percent has taken the social wealth of all (including technological and scientific advances), which should and could have been in the service of the security, ease and development of all human beings, transforming it into a weapon which could erase the human species.
Currently millions of human beings struggle between life and death, suffering from the same ailment, its comparative forms varying from the common cold to any of the most lethal diseases. Organ selling, illegal drugs’ mafias, selling one’s self for a mouthful of bread, the eviction of thousands from their homes and shelters, the preventable deaths of millions of children and adults, the western companies who trade in the organs of Africans and Indians are, just like the way Middle Eastern regimes have defended themselves against the just desire of their people for freedom and equality, crimes against humanity.
The first wave of the attacks against the most obvious and clear rights of workers, which began with the collapse of the bi-polar world, will be replaced by appeal to economic arguments by a second and even more anti human wave. Over the past twenty years of technological so-called progress and terrifying attacks on the environment, workers have not seen any progress in their standard of living. In fact, specifically by the excuse of economic reasons, the last few years have given them their worst standards of life and work for decades. Without a doubt, this situation is not a result of a lack in technological progress or the power of human beings to achieve the highest standards of living, economically and socially. In fact, this is the result of the property relations of the capitalist system, a trap set by the one percent minority on the fates and lives of billions of human beings around the world.
Billions of people no longer have any interest in protecting the governance that capitalist organizations give to the wealth of society. Billions of people no longer have any interest in the preservation of the structures of capitalist property relations over social wealth, the price of this system including the police, courts and prisons, electronic surveillance systems, security forces and special guards, the media which engineers thought, commanders and managers and governors, groups who spy on the workers, self serving bureaucracies and power mafias of the world, gobble up social wealth so voraciously that there is nothing left for the ease and happiness of we millions, the millions who produce the wealth.
Friends, this world is upside down and an upside down world must be put right, back on to its feet. We workers have that power in our hands. More than everything else the history of the world has always been made up of contradictions, whether on the level of political economy or culture. Capital holds all political and geographic, ethnic and tribal, cultural and familial ties up to a light and shown their weaknesses. Today life and technology, are happiness and sadness, environmental disasters, sensations of pain or joy or freedom are all global in scope, as is every material and intellectual breakthrough. Nowadays no economic strategy can limit itself to a closed set of political geographical borders, like the American crisis of the nineteen thirties. Thanks to the information explosion, social networks and technological advances the lives of billions of workers around the world have changed; they live and communicate on an unprecedented, world wide stage. It always grows to the global level. In the same way, borders no longer play a role in defining the working and living conditions of American, European, African or Middle Eastern workers A necessary step from the creation of this world is the entrance of the working class on the stage of international action, no longer in theory or an idea to be put forward, but in the coordination of the life, continued struggle and drawing of breath of workers all over the world. This means that, across the world, present organizations and tactics, even those that have been powerful in keeping their standard of living work, are no longer be effective or useful. The signs of the ineffectiveness can be sign in many advanced western countries, for example in the demonstrations of French workers against the raising of the age of retirement.
Friends! The present world and the existing order has put terrifying impediments in the face of workers in our struggle against the capitalist regime for our most fundamental historical rights and historic freedom from tortures, struggles and oppressions of capitalism. In our view, the growth of conscious and, above all else, united workers organizations and working groups on an international level, through the coming together of networks of workers through information, communication and social networks on an international level, beyond the opinions and voices of the present organizations and parties, is precisely that which can right this upside down world, and it is around this which the working class should start to order and organize itself. In our view, these steps, and their development into new organizations of our class are the pressing issues for us, workers, when the openings of freedom seen in the Middle Eastern revolutions and the Occupy Wall Street movement are in danger of being shut.
Long Live the Revolution of the People of the Middle East! Long Live the Occupy Wall Street Movement!
Long Live International Working Class Solidarity!
The Free Union of Iranian Workers 18 November 2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر