شعری از سعید سلطانپور

نه!
   تردیدی نیست
             که من این فرازی را
                                 بر فرودِ
                                     تسمه های خونین دریافتم
که میدانستم
              تحمل
                      در قلبِ سکوت 
                                        آزادیست
آنگاه 
         که فواره فریادی
                         در میدان شهر
                                         برنشانده ایم
اینک
       آوازم
            که بر دیوارهای بتون می پیچد

پیله ای که سرانجام
                       پروانه را
                                 آزاد خواهد کرد

اگر نه با دوست
                      دیداری
آنک
     ستارهِ پشتِ پنجرهِ سلول

آتش سیگاری
               که شب را کوتاه میکند
شب
       که چون
              سیگارِ بزرگِ برگی
                                     دود میشود
شب
     که در میانه دندانِ چریکهاست

آه، آه
      دیگرباره باید رود را ببینم
رود
      که مرا با
                  تفنگ و قمقمه
                                 گذر داد
رود
          که خون گلوله ام را
                                 شُست

دیگرباره باید رود را ببینم
 از رود بگذرم
             و در بانه و قصرشیرین
                                       شلیک کنم

گلوله من چیست؟
گلوله من چیست؟
                   ای برادر فولادی

گلوله من چیست
              جز ستاره ای
                          که نعره ی انتقام می کِشد
و مهاجم وحشی را
              از آسمان بانه
                   بر صخره های سقز
                                      منفجر میکند
گلوله من چیست؟


ستاره های بوکان میتابند
                       و مردان قبیله
                                  زیر ستاره های سرخ
 حماسه های
               کوهی میخوانند

تنفگ من کجاست ؟
 تنفگ من کجاست؟
               ای دوست طاقبان تاریک
                             که پشتِ پنجرهِ شقایق های شرقی
                                                     و شراب و شقاوت میگذری
میدانم
          که برادارنم از رود
                              گذشته اند
میدانم
     که صدای باران
                     در میهن باستانی ام
                                      پیچیده است
و گلهای تاج خروس
                  در خرابه های قدیمی
                                          دیدار میشوند

آنک
   برادرانم که میآیند
                    و از لهیب آتش میگذرند
اینک 
     دیوارهای بتون
                       که در میغلتد
                           و تمام آسمان را
                                           به سلول میریزد
سپاهی خون آلود
                از رود میگذرد
و ترانه های
              عامیانه میخواند

سعید سلطانپور    آبان ۱۳۴۷

شعری زیبا و انقلابی سروده چریک فدایی خلق شاعر انقلابی سعید سلطانپور، که به کمک بازوی وزارت اطلاعات رژیم سرکوبگر اسلامی( اکثریت ) به جوخه اعدام سپرده شد، از روی نواری که لینک آن در اینجا قرار میگیرد،
 http://iran-archive.com/fadaiiane_khalgh/cherikha_ta_1357/abbas_jamshidi/abbas_jamshidi.html
و با صدای چریک فدایی خلق عباس جمشیدی رودباری در سال ۱۳۴۹ بر روی نوار ضبط شده ، توسط گروه ایمیلی ماهی سیاه کوچولو پیاده و در اختیار کسانی که به فایل صوتی دسترسی ندارند قرار میگردد.
گروه ایمیلی ماهی سیاه کوچولو
http://groups.yahoo.com/group/Mahi_Siah_Kocholo/

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر