- تقاضای خانواده بهنام ابراهیم زاده از مقامات زندان برای مداوا ی فرزندشان
- بیماری بهنام ابراهیم زاده و جلوگیری از مراجعه وی به درمانگاه
- گزارشی کوتاه از وضعیت کارگران شهرکهای صنعتی اصفهان
- یاد کارگران مبارز خاتون آباد گرامی باد!
- تعطیل موقت ایران تایر و احتمال اُفت تولید در ایران خودرو
- سه کارگر در آتش‌سوزي چاه نفت سه‌راه بي‌بي حکيمه گچساران سوختند
با شدت یافتن سردرد و درد گوش مزمن فعال کارگری بهنام ابراهیم زاه و انتقال او به بهداری زندان اوین ، مسولین بهداری به وی اعلام کرده اند که مشکل شما اینجا معالجه نمیشود و باید به مراکز پزشکی در بیرون از زندان مراجعه کنی . با وجود تائیدیه مسولین زندان برای مداوای وی در بیرون از زندان و همچنین تقاضای خانواده اش برای رسیدگی پزشکی به وضعیت بهنام ولی مقامات قضایی و زندان از اعزام او به مراکز پزشکی بیرون از زندان و مداوای لازم او خوداری میکنند.
لیست افراد جدیدی که به عضویت کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده در آمده اند:فاطمه خیرآبادی، حاتم صمدی، سحر کرمی و مهرداد امین وزیری
آخرین لیست اعضای کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده:
محمود صالحی - سید علی حسینی - ناصر کمانگر - رحمان سلیمانی - ابراهیم رحمانپور- واحد سیده - یوسف آبخرابات- محمد مولانایی -افشین ندیمی- رحمان ابراهیم زاده ، عایشۀ مدرسی ،موسی ابراهیم زاده ،عیسی ابراهیم زاده ،پریزاد خسروی ،چیمن ملایی و زبیدۀ حاجی زاده- علی سالکی- کورش بخشنده - شیوا سبحانی - یدالله صمدی - غالب حسینی، عمر شعبانی، اسعد مریوانی، مسعود مریوانی و هوشیار بهمنیفاطمه خیرآبادی، حاتم صمدی، سحر کرمی و مهرداد امین وزیر
کمیته دفاع ازاسعد(بهنام )ابراهیم زاده 5بهمن ماه 1390
بیماری بهنام ابراهیم زاده و جلوگیری از مراجعه وی به درمانگاه
کانون مدافعان حقوق کارگر- بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگری و حقوق کودک، مدت هاست دچار درد شدید در ناحیه گوش و دندان شده است و زندانبانان زندان اوین، مانع مراجعه او به درمانگاه زندان هستند. بهنام ابراهیم زاده، که محکوم به پنج سال حبس شده و بیستمین ماه حبس خود را در بند 350 زندان اوین می گذارند، هنگام بازجویی در سال 1389 از ناحیه پرده گوش دچار آسیب شد و تا کنون اجازه دسترسی به درمان نداشته است خانواده ابراهیم زاده در اعتراض به محرومیت بهنام از درمان، به مقامات شکایت کرده اند قابل ذکر است که بهنام ابراهیم زاده، پیشنهاد درخواست "عفو مشروط" را رد کرده است.
5بهمن ماه 1390
گزارشی کوتاه از وضعیت کارگران شهرکهای صنعتی اصفهان
شهرک های صنعتی، پادگانهایی برای استثمار بی حد و حصر کارگران
امروزه در حاشیه و در چند کیلومتری اطراف شهرهای بزرگ ایران شهرکهای صنعتی بسیاری ساخته شده اند که شرایط کار و زیست هزاران کارگر زن و مرد شاغل در آنها بدور از چشم جامعه و افکار عمومی نگهداشته شده است. برای اینکه براین تاریکخانه های برده داری که عرصه سودآوری و تاخت و تاز کارفرمایان حریص و سیری ناپذیراست اندک نوری بیفکنیم به یکی ازاین مجموعه ها ی صنعتی درشهرستان اصفهان و شهرهای توابع این استان نظری می اندازیم:
شهرستان اصفهان وشهرهای دیگراین استان دارای شهرکهای صنعتی زیادی است که هرکدام ده ها کارخانه بزرگ وکوچک را درخود جای داده است ازجمله:
شهرک صنعتی مورچه خورت با 5 فازکاری و60 کارخانه تولیدی. شهرک صنعتی محمودآباد با ده ها کارخانه مختلف تولیدی. شهرک صنعتی دولت آباد با حدود 70 کارخانه قطب مهم سنگبری منطقه است. شهرک صنعتی مبارکه که بخش اعظم آن به تولید پروفیل اختصاص دارد. شهرک صنعتی تازه تاسیس سگزی (با 50%کارخانه های فعال). شهرک صنعتی جی(واقع درکوهپایه های اطراف جاده فرودگاه اصفهان). و تعدادی کارخانه های ریز و درشت پراکنده.
در این مجموعه ها که هزاران کارگر زن ومرد در آنها مشغول بکارهستند شرایط ومناسباتی حاکم است که بیشتر به دوران قرن هیجده و استثمار بی حدوحصر آن دوران شبیه است. کارفرمایان دراین مجموعه ها عملا همین قانون کارفعلی را هم آشکارا زیر پا گذاشته اند و با قراردادن شبح هولناک اخراج و بیکاری بربالای سرکارگران جرئت شکایت کردن یا اعتراض را از آنان گرفته اند.
قراردادهای موقت سفید امضاء در این شهرکها بصورت نرمال تنها شکل قرارداد فی مابین کارگران و کارفرمایان است. در بسیاری از این کارخانه ها از سرویس ایاب و ذهاب و دادن یک وعده غذای گرم خبری نیست و تامین این هزینه ها بعهده خودکارگران است. پرداخت حقوق در بسیاری ازآنها نیز بموقع صورت نمیگیرد و پرداخت حقوق ومطالبات معوقه همواره یکی از دغدغه ها وکشمکشهای کارگران است. فشردگی وحجم بالای کار و نگهداشتن اجباری کارگران به اضافه کاری یک روش معمول در این شهرکها است. در بسیاری از این کارخانجات کارگران با سواد و تحطیلکرده را به عنوان کارگر ساده با حداقل دستمزد استخدام کرده اند، این موضوع بویژه درمورد دختران تحصیلکرده جوان بیشتر است. به این قبیل کارگران با توجه به توانائی وسطح سوادشان وظایف متعدد وچندگانه را با همان دستمزد تحمیل میکنند.
شرایط ومناسبات حاکم براین کارخانجات با مراکز بزرگ صنعتی در همین منطقه اصفهان مانند کارخانه ذوب آهن،مجتمع فولادمبارکه،پالایشگاه وپتروشیمی اصفهان یا مراکزبزرگ دیگرمانند کارخانه پلی اکریل یا نیروگاه متفاوت است.
شرایط کاری وحقوق کارگران شاغل درکارخانجات شهرکهای صنعتی درپائین ترین حد ممکن است.محیط این کارخانه ها ازنظر بکارگیری موازین و ضوابط و مقررات ایمنی و بهداشت شغلی درپائین ترین سطح است و اصولا بودجه ای ازاین بابت اختصاص یا هزینه نمیشود. اکثرکارگران فاقد وسائل و تجهیزات لازم ایمنی و بهداشت مرتبط با شغل خود هستند. بنا به ماهیت برخی ازاین کارخانجات چه از نظر تولید یا بکارگیری موادشیمیائی وسایرآلاینده ها و یا تولید سر و صدا،همچنین کار درمعرض سرما یا درگرمای مستقیم آفتاب، آلودگی وشرایط بسیار بد زیست محیطی امری عادی است و بسیاری از کارگران را دچارآسیب های جدی تنفسی، شنوائی، بینائی و سایر نارسائیهای جسمی وروحی کرده است. در این شهرکها صاحبان کارخانه با هدف بالابردن درصد سود حاصل ازتلاش برده وارنیروی کار، روز به روز به بالا رفتن نمودارهای سود خود خرسندند ودرمقابل وضعیت هر روزه در حال سقوط به بدترین شرایط کاری و معیشتی است.
12 الی 14 ساعت کارفشرده، درفضاوشرایط نامناسب وکنترل شده (در بعضی ازاین مراکز دوربین های مداربسته نصب وجهت کنترل دائم به دفترمدیریت متصل است). همراه با زیرپاگذاشتن آشکارقوانین کارموجودازطرف صاحبان کارخانه بدون نگرانی از بازخواست یابازرسی وجوابگوئی به مرجعی، همچنین شرایط کاری بدون امکانات لازم ازنظرنیازهای جسمی کارگران (الزامات ارگونومی مطابق با استاندارهای بهداشت مشاغل)، همه اینها وبیشتر، همراه با ایجاد فضای پلیسی ورعب ودغدغه وپائین آوردن کرامت انسانی، شرایط طاقت فرسا وبرده واری را دراین مراکزتولیدی حاکم کرده واین مکانها را برای تضمین سوداوری بیشتر سرمایه به پادگانی برای کارگران تبدیل کرده است.
چنانکه میدانیم طی ماههای اخیر با تهیه پیش نویس اصلاح قانون کار و تلاش برای تصویب آن، دولت و سرمایه داران در صدد تعرضی هر چه گسترده تر به شرایط کار و زیست کارگران در کلیه مراکز کارگری و در سطوح تمامی کارخانجات هستند اما در رابطه با شهرکهای صنعتی باید گفت مفاد این اصلاحیه از سالها پیش در شهرکهای صنعتی اعمال شده است تا جایی که در این شهرکها نه تنها در رابطه با نوع قرارداد و اخراج و دستمزد کارگر، کارفرمایان دارای اختیارات تام هستند بلکه هنگام استخدام کارگران علاوه بر قرارداد سفید امضا، در برخی از کارخانه ها از کارگران سفته نیز میگیرند و آنان را به پرداخت جرایم نقدی نیز مجبور میکنند.
باید شرایط و وضعیت این پادگانهای کارگری که محیطی امن برای تضمین سوداوری لجام گسیخته صاحبان کارخانه های این شهرکها وشرایطی فلاکت بار وغیرانسانی برای هزاران کارگرزن ومرداین کارخانه هاست، در معرض توجه ودید آشکار و بدون سانسورجامعه قرارگیرد. چرا که دراین مراکز انسان و انسانیت با همه ابعادش درحال له شدن وزوال تدریجی است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – تهیه و تنظیم جمعی از کارگران اصفهان5/11/1390
یاد کارگران مبارز خاتون آباد گرامی باد!
در پی اخراج ۲۰۰ نفر از کارگران مجتمع مس خاتون آباد در شهرک بابک کرمان در سال ۱۳۸۲) ژانویه ۲۰۰۴ ( کارگران اخراجی به همراه خانواده هایشان دست به اعتصاب و تحصن زدند. کارگران بعد از به نتیجه نرسیدن این حرکت اعتراضی، جاده خاتون آباد به شهر بابک را بستند، اما نیروهای سرکوب گر جمهوری اسلامی از جمله با استفاده از هلی کوپتر خود را به محل رساندند، به کارگران هجوم بردند و با ضرب وشتم، آنان را پراکنده کردند. کارگران سپس در مقابل فرمانداری شهر بابک تجمع کردند. نیروی های سرکوب رژیم این بار کارگران را به گلوله بستند و چهار نفر از کارگران و یک کودک راکشتند .
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران، خبر کشتار کارگران خاتون آباد توسط رژیم اسلامی سرمایه را بلافاصله در سطح بین المللی منتشر کرد و کارزاری علیه این جنایت رژیم به راه انداخت. ا ین کارزار با هم یاری بسیاری از فعالین و سازمانهای کارگری گسترش یافت؛ تجمع ها و تشکل های کارگری در سطح بین المللی جنایت جمهوری اسلامی را محکوم کردند و توجه کارگران در بسیاری از کشورها به جنبش کارگری ایران جلب شد.
رژیم جمهوری اسلامی در دفاع از نظم سرمایه داری تا کنون از هیچ جنایتی کوتاهی نکرده است. کارگران، این تولید کنندگان ثروت جامعه، در تمام طول عمر ننگین این حکومت، مورد حملات غیر انسانی آن قرار داشته اند. آمرین و عاملین سرکوب و کشتار کارگران باید بدانند که یاد جان باختگان خاتون آباد هیچگاه از اذهان کارگران پاک نخواهد شد و دیر یا زود آنها باید پاسخگوی طبقه کارگر ایران باشند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۵ بهمن ۱۳۹۰- ۲۵ ژانویه ۲۰۱۲
تعطیل موقت ایران تایر و احتمال اُفت تولید در ایران خودرو
پیرو گزارش قبلی درباره وضعیت کار و تولید در خودروسازی ها و شرکت های وابسته به آن ها، به اطلاع می رسانیم که شرکت ایران تایر، تولیدکننده انواع لاستیک خودرو، از تاریخ 29 دی ماه تا 9 بهمن 1390 هر سه شیفت تولید خود را تعطیل کرده است. شنیده ها حاکی از آن است که تعطیل این کارخانه، که در کیلومتر 4 جاده مخصوص کرج جنب شرکت ارج قرار دارد، ممکن است حتی پس از 9 بهمن نیز ادامه پیدا کند یا دست کم ساعات کار و شیفت های تولید آن کاهش یابد.
در مورد ایران خودرو، احتمال می رود که دو شرکت بزرگ تأمین قطعات آن یعنی ایساکو و ساپکو نتوانند قطعات مورد نیاز ایران خودرو را تأمین کنند، زیرا ظاهرا سازندگان قطعات به این دو شرکت اعلام کرده اند که هزینه تأمین مواد اولیه و تولید قطعات نسبت به چند ماه پیش بیش از 150 درصد افزایش یافته است و آن ها قادر نیستند قطعات را با همان شرایط پیشین تولید کنند. اگر چنین باشد، تولید ایران خودرو تا پایان سال جاری به شدت اُفت خواهد کرد. همچنین گفته می شود که ایران خودرو بخشی از بدهی خود را به ساپکو و ایساکو بابت قطعات دریافتی در سه ماه گذشته پرداخت نکرده است و در نتیجه این دو شرکت با کمبود نقدینگی رو به رو هستند و نمی توانند تعهدات ریالی خود را به سازندگان قطعات بپردازند.
کارگران خودروسازی5 بهمن 1390
برگرفته ازسایت کمیته هماهنگی برای ایجادتشکل کارگری
سه کارگر در آتش‌سوزي چاه نفت سه‌راه بي‌بي حکيمه گچساران سوختند
به گزارش مورخ5بهمن ماه ایسنا بنقل از سرهنگ قدرت‌الله بيعت‌اصل فرمانده انتظامي گچساران، عصر چهارم بهمن ماه بر اثر تعمير و جوشکاري در خط انتقال لوله گاز ،چاه نفت شماره 15 در سه راه بي‌بي حکيمه در گچساران از توابع استان کهگيلويه و بويراحمد آتش گرفت و سه کارگر در آتش سوختند.
بنا بهمین گزارش، دو كارگر كه به طور کامل در آتش سوخته‌اند، به مرکز درماني در شهرستان گناوه انتقال يافتند که حال عمومي آنها مطلوب نيست و يک نفر ديگر بصورت سطحي تحت مداوا قرار گرفت.
پنجم بهمن ماه1390
akhbarkargari2468@gmail.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر