زبان مادری و زبان گویای جهان ما!

(اطلاعیه کانون نویسندگان ایران در تبعید)

دنیای ما زبانی را به تجربه گذاشته است که از مرزها می گذرد و محدودیت نمی شناسد. این زبان چیزی جز همدلی جهانی نیست.

ستم برملیت هائی که نمی توانند در مناسبات حاکم کنونی، به زبانی سخن بگویند که قادرند با آن وسیع ترین رابطه های انسانی را برقرار کنند، سیاست سرکوبگر قدرت مدارانی را توجیح می کند که برای حفظ «تمامیت ارضی» زبان دیگران را از گویش باز می دارند.
سخن نگفتن به «زبان ممکن انسانی»، دردی ست که دنیای امروز را از هویت «دهکده جهانی بودن»ش تهی می کند؛ چرا که برای سخن گفتن یگانه، نیاز به زبان یگانه نیست.
 
مولوی می گوید؛
هم دلی از هم زبانی خوشتر است
زیرا؛
ای بسا هندو بتان هم زبان
ای بسا دو کس چون بیگانه گان

جهان ما برای همزبانی، باید فن آوری اش را گسترش دهد تا بشریت بدون کوچکترین رنج و ستم، توان سخن گفتن به زبانی را بیابد که قابل درک برای همگان باشد.
سازمان ملل از سال 1999، در دفاع از حق مردم جهان برای سخن گفتن به زبان مادری، روز دوم اسفند (21 فوریه) را روز زبان مادری اعلام کرده است.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید»، از آزادی اندیشه و بیان به هر زبانی که باشد دفاع می کند و در این راستا می کوشد ذهنیت عمومی را، به اهمیت همدلی و سخن گفتن به هر زبان ممکن را مورد تاکید قرار دهد.

هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران در تبعید
21 فوریه 2012