برابر با 18 خرداد 1391
كارگران نساجي مازندران به بيكاري و عدم پرداخت 20ماه حقوق خود اعتراض كردند
در سال‌های اخیر تعداد کارگران نساجی مازندران از بیش از هفت هزار نفر به کمتر از هزار نفر کاهش یافته است که وضعیت همین تعداد هم در هاله‌ای از ابهام است
یک فعال کارگری با اعلام این خبر، نسبت به وضعیت معیشتی سخت این کارگران هشدار داد و خاطرنشان کرد که کارخانه نساجی مازندران به علت سوء مدیریت و عوامل دیگر اقتصادی بیش از ۲۰ ماه از حقوق کارگران خود را پرداخت نکرده است.
نصرالله دریابیگی، دبیر اجرایی خانه کارگر مازندران، همچنین از فعالیت کارخانه مذکور به صورت نیمه تعطیل و با حداقل ظرفیت خبر داد و گفت که وعده استانی دولت برای احیای نساجی مازندران و قول احمدی‌نژاد برای حل مشکل کارگران آن نیز به فراموشی سپرده شده است.
تهدید به اعتصاب کارگران شرکت ژیان پیمانکار سد ژاوه
به گزارش رسیده، حدود 400 نفراز کارگران شرکت ژیان ، 4 ماه دستمزد و همچنین عیدی و سنوات خود را دریافت نکرده اند. این کارگران اعلام کرده اند که اگر تا روز شنبه مطالبات معوق آنان پرداخت نشود دست به اعتصاب خواهند زد.
شرکت ژیان یکی از پیمانکاران حاضر در پروژه سد ژاوه واقع در جاده سنندج- کامیاران می باشد که در قسمت تزریق و حفاری مشغول به کار می باشد.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
گزارشی اجمالی از تظاهرات 6ژوئن ژنو
اخباروگزارشات کارگری: به دنبال فراخوان 5 سندیکای فرانسوی در حمایت ازکارگران ایران و خواسته های برحقشان تظاهراتی از ساعت 12 تا 14 روز چهارشنبه در میدان ملل ژنو مقابل ساختمان سازمان ملل با شرکت 80 نفر از فعالین سندیکایی کشورهای حهان و فعالین کارگری و سیاسی ایرانی در یک هوای بارانی برگزار شد. پیرکوتاز مسئول بخش بین المللی سندیکای ث.ژ.ت از جمله سخنرانان این مراسم بود .وی توضیحاتی در رابطه با توطئه ی کارفرمایان جهت عدم برگزاری کمیسیون استانداردها داد. و یاد آور شد که ایران کماکان در لیست بلند کشورهای پایمال کننده مقاوله نامه های سازمان جهانی کار و حقوق بنیادین کار قرار دارد. برگزاری کمیسیون استانداردها در صدویکمین اجلاس سازمان جهانی کار می توانست ایران را در لیست کوتاه سازمان جهانی کار متشکل از 25 کشوری که این حقوق راآشکارا نادیده و پایمال می کنند قرار دهد.
مسئول بخش بین المللی ث.ژ.ت افزود، علیرغم این تبانی جهانی و توطئه ی کار فرمایان ،سندیکاهای کارگری شرکت کننده در این اجلاس در حال تبادل نظر و بررسی کانال هاو راههایی هستند تا ازآن طریق بتوانندهیئت ایرانی شرکت کننده در این اجلاس را تحت فشاربیشتر قرار داده و ماهیتشان را برملا سازند.
از دیگر سخنرانان این تظاهرات فیلیپ روو از سندیکای ث.اف.د.ت و تریکش ژان کلود از سندیکای اونسا بودند که در این اجلاس شرکت دارند، فیلیپ روو از جمله گفت وضعیت فعالین سندیکایی در ایران و فشاری که از طرف رژیم ایرن به آنهاوارد میشود زخمی بر پیکر فعالیتهای سندیکایی در جهان است.
سپس خانم دومینیک گیانوتی مسئول بین المللی سندیکای اف.اس.یوسخنرانی کردند و پس از آن آلن بارون از سندیکای همبستگی (سود)فرانسه نامه رضا شهابی خطاب به کارگران شرکت کننده دراجلاس سازمان جهانی کار را به زبانهای فرانسه و انگلیسی قرائت کرد.
مارکو اسپانیولی از سندیکای ث.ژ.آ.اس سوئیس طی سخنانی کوتاه همبستگی خود را با کارگران ایران به سمع حضار رساند.
رشید معلاوی از سندیکای مستقل الجزایر، خیاری از سندیکای مستقل مصر (این سندیکا عضو آی.تی.اف -فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل- می باشد)، ممدو دیوف دبیر سندیکای مستقل سنگال و خانم نییل دیاکوته، دبیر بخش زنان سندیکای مستقل سنگال با اظهاراتشان درجمع تطاهرکنندگان همبستگی جهانیشان را با کارگران ایران و خواسته های برحقشان اعلام کردند.
حبیب رضاپور از اعضای سابق سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران وحومه ضمن ارائه گزارشی کوتاه از وضعیت فعالین سندیکای واحدو فشارهایی که طی این سال ها از طرف رژیم ایران به آنها وارد شده ومی شودازاقدامات سندیکاهای کارگری جهان در پشتیبانی از فعالین کارگری و سندیکایی در ایران تشکر کرد. در حاشیه:
ناصرپاریس
17خرداد1391
کارگران جهان در حمایت از کارگران ایران تظاهرات کردند
نوشتۀ مصطفی خلجی-رادیوبین المللی فرانسه
امروز، ششم ژوئن، تظاهراتی به همت پنج سندیکای مهم کارگری فرانسه، همزمان با برگزاری اجلاس سازمان بین المللی کار در شهر ژنو سوئیس، در حمایت از کارگران ایرانی برگزار شد.
سندیکاهای فرانسوی با فراخوان تمامی تشکلات کارگری شرکت کننده در اجلاس سال 2012 سازمان بین المللی کار در ژنو، خواستار آزادی کارگران زندانی در ایران، ایجاد سندیکاهای مستقل در این کشور و همچنین حضور نمایندگان واقعی، و نه سندیکاهای وابسته به دولت جمهوری اسلامی شدند.
همزمان رضا شهابی، عضو سندیکای کارگران شرکت واحد در نامه ای سرگشاده به کارگران شرکت کننده در اجلاس سازمان جهانی کار، با برشمردن بی عدالتی هایی که درباره وی و همچنین تمامی کارگران ایرانی می شود بر نقش سازمان جهانی کار نسبت به آزادی کارگران در ایران تأکید کرده است.
علیرضا نوایی، یکی از فعالان اتحاد بین المللی حمایت از کارگران ایرانی که در تظاهرات ظهر امروز در میدان ملل شهر ژنو حضور داشت، درباره جزییات این تظاهرات با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه گفت وگو کرده است. این فعال کارگری معتقد است این تظاهرات فرصتی است برای انعکاس صدای حق طلبانه کارگران ایرانی در جهان تا جمهوری اسلامی متوجه باشد که نمی تواند در سکوت کارگران ایرانی را سرکوب کند.
نامه ي علي نجاتي به كارگران و شركت كنندگان در اجلاس سازمان جهاني كار
كارگران و تشكل هاي كارگري!
شركت كنندگان در اجلاس سازمان جهاني كار!
اين روزها كه اجلاس سازمان جهاني كار برگزار ميگردد، اين روزها كه مباحثي درباره ي اوضاع كارگران در جريان است، كم نيستند كارگراني كه هنوز درگير بدترين شرايط كار و زندگي هستند.
كارگراني چون من كه براي احقاق حقوق خود و همكارانشان به نيروي جمعي و ايجاد تشكل مستقل دست برده اند اكنون زير بدترين فشارهاي روحي-جسمي و اقتصادي هستند.
من، علي نجاتي كارگر كارخانه ي نيشكر هفت تپه در ايران هستم. بيش از 24 سال سابقه ي كاري دارم. من و ديگر كارگران در حدود سه سال پيش خواستار پرداخت حقوق معوقه ي خود شديم. حقوق هايي كه گاه تا 6 ماه به تعويق مي افتاد. ما كارگران هفت تپه تشكل خود يعني سنديكاي كارگران هفت تپه را ايجاد كرديم.
اكثريت كارگران در انتخابات شركت كردند و 9 نماينده انتخاب كردند. با اين نمايندگان چندين بار برخورد هاي امنيتي انجام گرفت. يك بار من و 4 تن ديگر از همكارانم را به مدت 6 ماه زنداني كردند. اتهام ما تبليغ عليه نظام بود. حال آنكه ما فقط گفته بوديم دستمزدمان را بپردازيد. جرم ما اين بود كه كارگران، ما را به عنوان نمايندگان خود انتخاب كرده بودند. سه سال است كه بنده را از كار اخراج كرده اند و خانواده ام در بدترين شرايط اقتصادي و روحي روزگار ميگذرانند. همچنين ديگر همكارانم و نمايندگان كارگران به نام هاي جليل احمدي، فريدون نيكوفرد، محمد حيدري مهر، رضا رخشان و قربان عليپور از كار اخراج شده و زنداني شدند.
علاوه بر 6 ماه حبس، بار ديگر با همان اتهام تكراري به من يك سال حكم زندان دادند. و من اكنون بيش از 7 ماه است كه باز هم در زندان شهر دزفول محبوس شده ام.
من يك بار دچار سكته ي قلبي شده ام و در تهران به هزينه ي خودم تحت عمل جراحي قرار گرفتم. پزشكان متخصص، پزشك قانوني استان و شهرستان و پزشكان زندان هشدار داده اند كه بنده بايد بيرون از محيط زندان باشم. اكنون دچار گرفتگي عروق هستم. در سينه درد دارم. و هر چند وقت يك بار در زندان به حالت اورژانسي مرا نزد پزشك زندان ميبرند. همه ميگويند بايد به بيرون از زندان منتقل شده و تحت نظر متخصصان قرار بگيرم. تمام اين موارد را پزشكان رسمي قوه ي قضاييه نيز تاييد ميكنند. اما من كماكان در حبس ميباشم و تنها چند وقت يك بار به مدت چند روز مرخصي ميگيرم. البته با هزاران نامه نگاري از سوي خانواده ام. اما من بايد به طور مداوم تحت نظر پزشكان متخصص باشم. پزشكان و مراجع پزشكي قانوني و رسمي حكم داده اند كه بنده امكان تحمل كيفر ندارم و قانونا بايد مرا آزاد كنند اما اين اتفاق نميافتد.
من و ديگر همكارانم كه آنها نيز از كار اخراج شده اند و تحت فشارهاي روحي و اقتصادي قرار دارند تنها و تنها براي كسب مطالبات صنفي خود تلاش كرده ايم و به عنوان نمايندگان كارگران و اعضاي هيات مديره ي سنديكاي كارگران نيشكر هفت تپه سعي در كسب مطالبات به حق كارگران داشته ايم اما ما را با اتهامات واهي دستگير و زنداني و از كار اخراج ميكنند.
آيا دولت ايران هميشه اعلام نميكند كه به مقاوله نامه هاي 98 و 87 سازمان جهاني كار پايبند است؟ آيا كارگران نبايد از اين حق بديهي خود استفاده كنند كه تشكل مستقل از دولت و كارفرما ايجاد كنند؟
علت چيست كه از دولت ايران در اينباره سوالي نميشود؟
آيا كارگران در هر جا و از جمله شركت كنندگان در اجلاس، از اين فشار بر كارگران در ايران بي خبر هستند؟ آيا ايجاد تشكل كارگري جرم است؟
شايد براي بسياري كاملا معلوم باشد كه نقش واقعي و عملي سازمان جهاني كار براي حمايت از كارگران چيست. من پاسخ اين سوال را به خود شركت كنندگان در اجلاس واگذار ميكنم. نتيجه ي كار معلوم ميكند كه آيا كارگران و آيا شركت كنندگان در اجلاس خواسته يا توانسته اند براي عملي كردن يكي از بديهي ترين حقوق كارگران يعني آزادي براي ايجاد تشكل و آزاد كردن همه ي كارگران دربند در هركجا و از جمله من و ديگر كارگران دربند در ايران كاري را به پيش ببرند يا خير.
امروز اين واقعيت به روشني پيش چشم شماست: كارگري چون من، با بيش از 24 سال سابقه ي كار، با مشكلات جانفرساي جسمي، و در حالي كه سه سال است از كار اخراج شده و خانواده اش تحت بدترين فشارهاي روحي و اقتصادي هستند، كماكان محبوس است و تنها جرمش دفاع از كارگران و خواستار شدن حق ايجاد تشكل هاي مستقل توسط كارگران است. همچنین علاوه بر من دیگر اعضای هیات مدیره ی سندیکا اخراج شده اند و تحت فشار هستند. در پايان از تمام كساني كه از كارگران دربند در ايران حمايت كرده اند تشكر ميكنم و از همه ي كارگران و هم طبقه اي هايم ميخواهم كه به صورت هرچه بيشتر و عملي به تلاش خود براي آزادي اين كارگران زنداني در ايران اقدام كنند.
با احترام
علي نجاتي كارگر زنداني-عضو هیات مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
استان خوزستان- ايران-16 خرداد ماه 1391
مرگ کارگر ساختمانی بر اثر سقوط در پاوه
بنا به خبر رسیده در تاریخ16/3/91 کارگری به نام مادح میرزایی 27 ساله اهل کامیاران، در هنگام کار در ساختمانی در شهرستان پاوه بر اثر اتصالی سیم بالابر از ساختمان 6 طبقه سقوط کرده و متاسفانه جانش را از دست می دهد. وی متاهل و دارای 2 فرزند می باشد.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، ضمن عرض تسلیت به خانواده و دوستان این کارگر، یادآور می گردد که این گونه حوادث حاکی از عدم وجود ایمنی در محیط های کاری می باشد و خواهان برقراری استانداردهای ایمنی برای حفاظت از جان کارگران در محیط های کاری می باشد.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
مرگ دو کارگر کارخانه‌ای در مشهد براثر گاز گرفتگی چاه فاضلاب
خبرگزاری هرانا - ۲ کارگر یک کارخانه تولید اسنک و پفک در مشهد براثر گاز گرفتگی چاه فاضلاب جان باختند. به گزارش تارنمای خبرآنلاین، مدیر حوزه یک عملیات آتش نشانی مشهد گفت: در پی تماس با ستاد فرماندهی آتش نشانی مشهد و اعلام گاز گرفتگی سه کارگر یک کارخانه تولید اسنک و پفک بلافاصله نیروهای امداد و نجات به محل اعزام شدند.
در این حادثه ۲ کارگر این کارخانه که برای لایروبی فاضلاب ناشی از پسماند وارد چاه شده بودند جان باختند و یک کارگر دیگر با مسمومیت شدید برای مداوا به بیمارستان انتقال داده شد.
رضایی نداشتن تجهیزات لازم و ویژه برای لایروبی کانال فاضلاب پسماند کارخانه را علت این حادثه اعلام کرد.
یک سوم جمعیت مشهد حاشیه نشین هستند
خبرگزاری مهر : مشاور شهردار مشهد گفت: مشهد تنها کلانشهری است که یک سوم جمیعت شهری آن حاشیه نشین هستند و این یک معضل بزرگ و جز مسائل جدی اداره شهر است.
علی حامد مقدم قبل از ظهر پنجشنبه در دومین هم اندیشی اصحاب رسانه های ملی و بین المللی در مشهد با اشاره به بافت فرسوده اطراف حرم رضوی اظهارکرد: بعد از ۳۰ سال که از انقلاب می گذرد این مسئله زیبنده پیشانی نظام جمهوری اسلامی نیست.
احیای بافت فرسوده نیازمند مساعدت ملی است
وی افزود: با وجود تلاش بسیار شهرداری مشهد به تنهایی قادر به احیای بافت فرسوده نیست و در این راستا نیازمند کمک ملی و فروش نفت هستیم.
حامد مقدم عنوان کرد: در حال حاضر تقریبا با فروش اوراق مشارکت در زمینه احیای بافت فرسوده روی پای خود ایستاده ایم و الان حدود ۴۰ درصد از محل اعتبارات خود به احیای بافت فرسوده کمک کردیم.
مشاور شهردار با اشاره به مشخصات این کلانشهر مذهبی، جمعیت سه میلیون نفری ساکن این شهر، مساحت زیاد و داشتن توریست و گردشگر مذهبی را از ویژگی های منحصر به فرد مشهد دانست.
وی با بیان اینکه این شهر در طول سال ۲۵ میلیون زائر دارد و هر ایرانی هر سه سال یک بار به مشهد سفر می کند افزود: وجود زائران غیر بومی که طبق آمار دو میلیون زائر را شامل می شوند نشان می دهد مشهد در راس کلانشهرهای ایران قرار دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر