با اندوه فراوان مطلع شدیم که رفیق عزیزمان، نعمت رحمانی معروف به ( نعمت ویسر) در یک حادثه ناگوار جانش را از دست داد.
نعمت کی بود؟ نعمت یکی از هزاران و شاید میلیونها انسان تحت ستم بود که در یکی از روستاهای محروم کردستان، دیده به جهان گشود. کودکی نعمت همانند دیگر بچه های هم سن و سالش، آکنده بود از محرومیت و محدودیت. شهرک بازی آنها عبارت بود از کوچه های پر از خاک و گل و بری از هر نوع امکان سرگرمی و یادگیری. با این وصف نعمت مجبور بود که بازی تو کوچه را نیمه کاره گذاشته و در امرار معاش خانواده، وظیفه ای را به عهده بگیرد.
نعمت به دلیل فقر خانواده عملأ نتوانست بیشتر از دوره ابتدایی درس بخواند، با اینکه به درس خواندن و فراگیری علاقمند بود. و به ناچار، راهی بازار کار در روستای خود و ھم چنين در دیگر شهرھا و روستاهای دور و نزدیک شد.
لمس شرایط سخت کار و زندگی طاقت فرسا، چه در محیط زندگی و چه در محیط کار، نعمت را به سوسياليسم آشنا کرد و نتيجتأ اين علم رهایی بخش انسان، انگیزه وى را به مبارزه‌ى متشکل جھت تغير وضع نابسامان، روز به روز تقویت میکرد و به همین دلیل فعالیتهای سیاسی اجتماعی خود را به صورت مخفی و نیمه مخفی آغاز کرد. اما با توجه به شرایط خفقانی که رژیم اسلامی سرمایه به وجود آورده بود، وى را ناچار به ترک دیار کرده و آخر سر به صف پیشمرگان کومه له پیوست.
فعالیت علنی نعمت که از سال ١٣٦٦ آغاز شد، مملو از فداکاری، پیگیری و دلسوزی برای کارگران، زحمتکشان بود و مداومأ تلاش مى کرد که باری ولو کوچک بر دوش آنها بر دارد. در تشکيلات علنى، محيط فعاليت رفيق نعمت - گردان آريز و تيپ ١١ سنندج بود. در اين عرصه از مبارزه، وى يکى ازچھره‌ھاى قابل اتکا و در شرايط سخت نيز، ھميشه از روحیه خستگی ناپذیر برخوردار بود و لبخندهايش باعث شادی رفقايش مى شد و به آنها انرژی مثبت میداد.
آخرین مرحله زندگی نعمت، زندگی در اروپا و تطبیق خود با دنیایی نه چنان آشنا بود. در این عرصه هم نعمت توانست گلیم خود را با وجود تمامی مشکلات موجود از آب بیرون بکشد. اما همانطور که اشاره شد، نعمت که هنوز دوران جوانی خود را طی میکرد، در حادثه ای ناگوار جان خود را از دست داد. نعمت برای ما و هم چنین برای ثایرهم رزمانش تنها یک سوسیالیست مبارز و واقعبین نبود بلکه در مراودات اجتماعی هم نمونه یک رفیق صمیمی و قابل اتکا بود. از این رو٬ مرگ نعمت برای ما و همینطور برای تمام آنهای که از نزدیک می شناختند٬ یک ضایعه بزرگ است.
بدین وسیله خود را در غم و اندوه خانواده و دوستانش شریک میدانيم و به همه این عزیزان تسلیت میگویم.
مختار محمدى - صدیق جهانی
2012-07-03
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر