- زندگی ، کار و تولید در شرایط پادگانی
- علت مهاجرت زیاد پرستاران ایرانی چیست ؟
- مرگ یك كارگر بر اثر سقوط از درخت درمشهد
- آغاز مذاکرات اتحادیه معدنچیان و دولت آفریقای جنوبی
- اعتراض کارگران کارخانه آلومینیوم سازی در ایتالیا
- اعتصاب خدمه پرواز، فرودگاه فرانکفورت را فلج کرد
-41کارگر چینی در انفجار معدن زغال سنگ کشته شدند
زندگی ، کار و تولید در شرایط پادگانی
هوشنگ
درپی شکایات بی شمار کارگران کارخانه بیسکویت سازی ویتانا از دایره مدیریت این شرکت به وزارت کار مبنی بر اخراج های بی رویه و بی دلیل ، تاخیرهای چند ماهه در پرداخت دستمزدها و پایمال کردن حقوق کارگران بطور گسترده در تیرماه سال
جاری، وزارت کار اقدام به برگزاری انتخابات جهت تشکیل انجمن صنفی در این کارخانه نمود. این انتخابات با شرکت تمامی پرسنل و کارگران کارخانه در محل شرکت برگزار شد.ظاهرا وزارت کار قصد داشت ازطریق تشکیل این انجمن آمار شکایات را کمتر کرده و از تجمع کارگران در مقابل اداره کار و مراجعات مکرر کارگران به اداره کار بکاهد.
انتخابات با حضور نماینده وزارت کار در شرایطی بسیارمتشنج و ملتهب برگزار شد. تلاش مدیران برای منحرف ساختن این انتخابات و دستیابی به نتایج مطلوب خود از آن صورت می گرفت. در ابتدا با بهانه گیری و سنگ اندازی سعی داشتند ازبرگزاری این انتخابات جلوگیری کنند. سپس با ایجاد جو پلیسی و رعب و وحشت تلاش کردند که افراد مورد نظر خود را به عنوان اعضای انتخابی انجمن صنفی کارخانه به کارگران تحمیل کنند که با مقاومت کارگران مواجه شدند ، به طوری که کارگران از رای دادن به کاندیداهای پیشنهادی مدیر عامل سر باز زدند. در ادامه به انحاء مختلف اقدام به بر هم زدن جو و همچنین تهدید مستقیم و غیرمستقیم کارگران كردند، تا آنجا که به سبک شعبان بی مخ نعرهء تهدید سر دادند. درهمین حین از تطمیع نمایندهء وزارت کاردریغ نورزیدند که نماینده وزارت کارنپذیرفت و این شخص اصرار در برگزاری یک انتخابات سالم برای تشکیل انجمن صنفی کارخانه را داشت. در نهایت با توجه به همه عربده جویی ها، تهدیدها ، تطمیع ها و دسایس مختلف، کارگران نمایندگان واقعی خود را از بین کارگران قدیمی ، با تجربه و دلسوز انتخاب کردند و انجمن صنفی کارخانه تشکیل و از جانب وزارت کار به رسمیت شناخته شد. اما از این لحظه به بعد جو امنیتی و پلیسی شدیدی بر سراسر محیط و فضای کارخانه حاکم شد. از جمله بطور انفرادی کارگران را به اطاق مدیر می بردند و تهدید به اخراج می کردند.از برخی امضاء می گرفتند مبنی بر این که انتخابات را مردود اعلام کنند. ترس و وحشت از اخراج و تنبیه، به بدترین شکل آن در محیط کار حاکم شد.
در نهایت تعهدات کارفرما و وزارت کار در مقابل این انجمن به فراموشی سپرده شد و کارگران نیز موفق به فعال سازی آن نشدند و از پیگیری شکایات خود از این طریق باز ماندند و این واقعیت بازهم به اثبات رسید که کارگران تنها از طریق تشکل های مستقل و خود ساخته موفق به کسب حقوق صنفی و طبقاتی خود می شوند و از تشکل های فرمایشی و دولتی کاری بر نمی آید.
اما براستی درکارخانه بیسکویت سازی ویتانا چه می گذرد و شرایط زندگی و کار در آن چگونه است که وزارت کار هم از انبوه شکایات کارگران از مدیران نظامی این کارخانه به تنگ آمده است؟ شناخت ازشرایط امروز مبارزات کارگران این شرکت که کاملا به صورت پادگانی اداره می شود نمونه ی بارزی است که می تواند به کارگران در پی گیری حقوق صنفی _طبقاتی خود کمک کند.
کارخانه ویتانا تعداد قابل توجهی کارگران قدیمی ، با سابقه و به قولی رسمی دارد که مدیرعامل این شرکت بیشترین تضاد و دشمنی را با این گروه دارد و در مقابل نیز بیشترین شکایات ازجانب این گروه از مدیر عامل و قوانین حاکم بر این کارخانه صورت گرفته است. بر خورد کارفرما با این گروه از کارگران بسیار رذیلانه و خلاف قوانین انسانی و مدنی است. به این شکل که کارفرما به بهانه های واهی از ادامه همکاری با این دسته از کارگران سرباز می زند و این کارگران مجبور به شکایت به وزارت کار می شوند و طبق قانون و رای وزارت کار کارفرما مجبور می شود این دسته از کارگران را به سر کار خود باز گرداند.
در بازگشت کارفرما، اجازه کار کردن به این کارگران را داده نمي شود و آن ها را مجبور می کنند برای روزها و ماه ها، تمامی ساعات کار را در گوشه ای ازمحوطه علاف و سر در گم سر کنند. این گروه حق ندارند با هیچ کارگر یا فردی از پرسنل شرکت تماس بگیرند. حق دستشویی رفتن بدون اجازه و بدون نگهبان همراه را ندارند و دقیقا"همچون زندانی و کاملا تحت نظر هر روز کاری را سپری می کنند و همواره در یک جنگ روانی و تحقیر آمیز قرار می گیرند. برای این کارگران از حقوق و تسهیلات هم خبری نیست. در نتیجه شب ها مجبور به کار در مراکز دیگر هستنند و به موجوداتی روانی و افسرده و ناهنجار برای خانواده تبدیل شده اند. کارفرما در مقابل این اعمال ضدانسانی و قرون وسطایی خود در مقابل هیچ مسئول و هیچ قانونی پاسخگو نیست. کارگری را روی یک صندلی در قسمت اداری می نشانند و هر روز باید از صبح تا پایان ساعت کارهمان جا بنشیند و حق تماس با هیچ کس را نداشته و حق اعتراض هم ندارد بلکه با گذشت روز ها به موجودی سربار تبدیل شده خسته و درمانده اعلام عجز نموده و خود را مجبور به استعفاء ببیند.
بهره کشی از کارگران با قراردادهای زیر یک سال نیز به بدترین شکل ممکن صورت می گیرد.این دسته از کارگران پس از چند ماه کار بدون دریافت حقوق و مزایا به صورت پیمانی درشیفت شب هم بصورت روزمزد به خدمت گرفته می شوند که حقوق این قسمت از کار شبانه هم با تاخیرهای طولانی پرداخت می شود. بطوری که کارگر در طول 6 ماه شبانه روز به اندازه یکسال کارمی کند بدون هیچ گونه دریافتی از حقوق. و در طول ماه قادر نیست زن و فرزند خود را ببیند. اکثر این کارگران در اثر کار طاقت فرسای شبانه روزی به موجوداتی نحیف و بیمار و افسرده تبدیل شده اند و در مقابل با ابراز کمترین اعتراضی اخراج می شوند. کارگران قراردادی همواره فشار روانی پایان قرارداد یک ساله و احتمال عدم تمدید قرارداد و بیکاری را به دوش می کشند.
این که کارفرما همواره در تلاش است که کارگران رسمی و قدیمی را اخراج کرده قرارداد های زیریک ساله و سپید امضاء را به کارگران تحمیل کنند بدون شک در راستای زمینه سازی برای جذب سرمایه های خارجی و نیزبخش خصوصی می باشد که نیازمند وجود نیروی کار ارزان و مطیع می باشد.و به همین دلیل کارگران این نوع قرارداد ها را بدرستی "یوغ بردگی"می نامند.
کارگران در کارخانه ویتانا در بردگی مطلق، ازبرخورداری از یک ساعت مشخص غذا خوری و داشتن یک سالن یا محلی برای صرف غذا محرومند. کارگر در وضعیتی کاملا غیر بهداشتی و در حین کار و تولید ،. روی زمین و در وضعیتی کاملا نا مناسب و به دور از کرامت انسانی غذای خود را صرف کند.کارگران این کارخانه از هیچ گونه تسهیلات غیر نقدی برخوردار نیستند و زمانی که مدیر عامل از سر لطف بسته ای از محصول را به کارگران می دهد یا تاریخ مصرف گذشته است یا در حال انقضاء ، به طور کلی محصولی که قابل عرضه به بازار نیست.
در این کارخانه تقریبا"بیش از پنجاه کارگر زن مشغول به کار هستنند. بهره کشی و رفتار ضد انسانی با این قشر کارگر در این شرکت نیز به صورتی آشکار اعمال می شود. از کارگران زن تعهد گرفته می شود که نسبت به عدم پرداخت به موقع حقوق هیچ گونه اعتراضی نداشته باشند. کارگران زن بدون سرویس و بدون امکاناتی ازقبیل مهد کودک برای فرزندانشان و همچنین رفت و آمد در تاریکی شب در یک منطقه ناامن مجبور به کار در این کارخانه هستنند. کارگران زن در شیفت عصر به اجبار کار می کنند و بعد از ساعت یازده شب بدون سرویس در تاریکی شب به منزل بازمي گردند.
زنان کارگر و سرپرست خانوار بیشترین لطمه ها را از مناسبات و مقررات بهره کشی و پادگانی تحمل می کنند. بدون شک زنان کارگر به دلایل متعدد از محرومترین افراد جامعه هستندو مقررات موجود زندگی آنان و خانواده هایشان را با چالش های جدی روبرو می سازد. مشکلات و رویدادهای دردناک در زندگی زنان کارگر بسیار گسترده و درپاره ای زمینه ها از مردان کارگر بیشتر است.این تفاوت در میزان حقوق و مزایا ،طبقه بندی مشاغل، موضوع ارتقاء شغلی و مهارت های حرفه ای به خوبی آشکار می شود.
پسرفت کارخانه از نظر فنی و تکنولوژی نیز همواره تاثیر خود را بر زندگی کارگران داشته و کار را بسیار مشکل تر و خطرناک می کند. بحران حاد در صنایع و کاهش ظرفیت تولید اغلب واحدهای صنعتی ، مقوله حوادث در حین کار و همچنین تامین امنیت شغلی را به امری حیاتی برای کارگران بدل ساخته است. کارخانه ویتانا نیز از این وضعیت ضد کارگری مستثنی نیست . دستگاه ها و تکنولوژی قدیمی باعث فشار شدید بر کارگران شاغل و تهدید بیکاری کارگران تحت عنوان تعدیل نیرو به دلیل فرسودگی ماشین آلات، کارگران را در شرایط مداوم بحرانی و وخیم قرار می دهد.
وضعیت کار و زندگی در این کارخانه شرایطی است که بر تمامی موسسات و مراکز تولید حاکم است و طبقه کارگر با آگاهی از این شرایط دردناک ، لزوم احیای حقوق صنفی _ طبقاتی و ایجاد تشکل های مستقل کارگری را بیش از پیش در می يابد. در اوضاع کنونی تمامی مقررات و مناسبات حاکم در مراکز کارگری کاملا حقوق و منافع کارگران را از بنیاد تخریب کرده و می کند و این مقررات و جو پادگانی در خدمت جنگ دائمی سرمایه داری علیه طبقه کارگر است که فقط از ضعف تشکل های کارگری و نبود اتحاد در طبقه کارگر استفاده می کند. فقط و فقط با اتحاد طبقه کارگر و در چارچوب تشکل های مستقل کارگری می توان منافع صنفی _ طبقاتی کارگران را تامین کرد.
مرداد _ 91
منبع:وبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر
علت مهاجرت زیاد پرستاران ایرانی چیست ؟
به گزارش خبرآنلاین،در چند سال اخیر همیشه حقوق کم،ساعت کاری زیاد و سختی کار همیشه دلیل مهاجرت پرستاران عنوان می شد اما علی کائیدی نایب رئیس اول کمیسیون بهداشت و درمان مجلس علت اصلی مهاجرت پرستاران به خارج از کشور را تربیت بیش از حد پرستار در کشور می داند.
نایب رئیس اول کمیسیون بهداشت و درمان مجلس به مهر می گوید که مسئولان به جای افزایش آمار فارغ‌التحصیلان٬ باید به فکر افزایش کیفیت آموزش در کشور باشیم. اما محمد شریفی مقدم دبیر کل خانه پرستار درباره مهاجرت پرستاران گفته نماینده مجلس را رد می کند ومی گوید که ماجرا از این قرار است که با توجه به کارآمدی و تبحر پرستاران ایرانی، کشورهای زیادی به دنبال جذب پرستاران ایرانی هستند.
وی در گفت وگو با خبرآنلاین ادامه می دهد: متوسط حقوق یک پرستار در کشور در بهترین حالت حدود 600 هزار تومان یعنی معادل 400 دلار است، اما همین میزان در کشورهای پیشرفته حدود 4000 دلار است و همین حقوق کم سبب اشتغال در خارج از کشور، ترک شغل، تغییر شغل و در نهایت خانه نشینی پرستاران می شود.
دبیرکل خانه پرستار ادامه می‌دهد: در مراکز بیمارستان ما به دلیل کمبود نیروی پرستار به ازای هر 12 تا 15 تخت بیمارستانی یک پرستار مشغول به کار است، در حالی که در کشوری مانند آمریکا یک پرستار تنها مسوول چهار تخت است و در شیفت کاری‌اش مسوولیت بیشتر از چهار بیمار را ندارد و چطور این نماینده مجلس تعداد پرستاران را زیاد می داند؟
وی می افزاید:علاوه بر مقایسه هایی که درباره میزان درآمد و فشار کار پرستاران ایرانی و خارجی مورد بحث است، اجرا نشدن قوانینی که به نفع پرستاران در مجلس به تصویب رسیده نیز از مباحث قابل چالش مطالبات این گروه محسوب می شود.
شریفی مقدم ادامه می دهد:طرح تعرفه گذاری خدمات پرستاری با بیش از 400 نوع خدمت انجام شده و حدود چهار سال پیش در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده، اما هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. علاوه بر این، قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت نیز فروردین 88 به تصویب رسید و در پی آن دولت آیین نامه اجرایی این قانون را با پیگیری های وزارت بهداشت تصویب کرد. مطابق این قانون قرار شد با استخدام نیروی جدید، ساعت کاری پرستاران کاهش یابد، اما این قانون نیز مشمول گذشت زمان شده است.
پرستاران به کدام کشورها می روند
از بین کشورهایی که پرستاران ایرانی را جذب می کنند کانادا با 47 درصد و امارات متحده عربی با 33 درصد بیشترین آمار را در این زمینه به خود اختصاص داده اند. استرالیا، آمریکا و انگلیس به ترتیب از دیگر کشورهایی هستند که شرایط خوبی را برای اشتغال پرستاران ایرانی فراهم کرده اند و پرستاران مایل هستند برای کار به این کشورها مهاجرت کنند.
آماری از مهاجرت وجود ندارد
هر چند همه شواهد از افزایش مهاجرت پرستاران حکایت دارد و به گفته رییس هیات مدیره انجمن کاریابی‌های بین‌المللی 2000 نفر فقط در سال 90 از ایران خارج شده‌اند، اما هیچ عدد و رقمی از این مهاجرت‌ها موجود نیست.
محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار نیز نبود آمار در این خصوص را تایید می‌کند و می‌گوید: آماری نداریم اما از آنجا که اغلب پرستاران شخصا برای رفتن اقدام می‌کنند، عدد و رقم واقعی
مهاجرت پرستاران براحتی به دست نمی‌آید
به گفته وی، مسیرهای مهاجرت پرستاران تنها به مراکز کاریابی ختم نمی‌شود و به جرات می‌توان گفت 70 درصد پرستاران شخصا برای رفتن اقدام می‌کنند.
شریفی‌مقدم ادامه می‌دهد: اغلب کشورهای متقاضی کار پرستاران ایرانی دارای سایت‌های مشخصی هستند که پرستاران با مراجعه به این سایت‌ها و پر کردن فرم‌های موردنظر می‌توانند برای مهاجرت اقدام کنند و لزوما نیازی به استفاده از موسسات کاریابی نیست.
مرگ یك كارگر بر اثر سقوط از درخت درمشهد
به گزارش8شهریورایلنا،کارگر ۳۰ ساله‌ای براثر سقوط از بالای درختی در کوهستان پارک شادی مشهد کشته شد.
بنا بهمین گزارش به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی پلیس، کارگر ۳۰ساله‌ای براثر سقوط از بالای یک درخت در کوهستان پارک شادی مشهد کشته شد.
این حادثه صبح روز گذشته - سه‌شنبه - در کوهستان پارک هنگامی رخ داد که جوان ۳۰ ساله‌ای برای هرس کردن شاخه‌ها، بالای درخت رفت اما ناگهان از روی درخت سقوط کرد و به شدت مصدوم شد. این كارگر هنگام انتقال به مرکز درمانی بر اثر شدت صدمات وارده جان سپرد.
با اعلام مرگ این جوان به پلیس ۱۱۰، ماموران انتظامی با دستورات قاضی موحدی راد، تحقیقات خود را درباره چگونگی سقوط این مرد آغاز کردند.
آغاز مذاکرات اتحادیه معدنچیان و دولت آفریقای جنوبی
به گزارش30اوت یورونیوز، پس از سه هفته اعتصاب، درگیری و کشتار ۴۴ تن، سرانجام روز چهارشنبه نمایندگان اتحادیه‌های معدنچیان آفریقای جنوبی با نمایندگان دولت برای یافتن راه حلی همه جانبه بر سر میز مذاکره گرد هم آمدند.
مذاکرات به احتمال قوی دستکم تا روز جمعه ادامه خواهد یافت.
اعتراض کارگران کارخانه آلومینیوم سازی در ایتالیا
به گزارش31اوت یورونیوز،کارگران شرکت آلومینیوم سازی آلوکای ایتالیا روز جمعه در اعتراض به تعطیلی کارخانه آن در ساردینیا دست به اعتراض زدند.
این کارگران با حضور در برابر وزارت دارایی ایتالیا خواستار حمایت دولت از ایشان شدند. آنها همچنین از مقامات خواستند تا برای بررسی این موضوع جلسه فوری تشکیل دهند.
این شرکت آمریکایی تصمیم دارد تا ماه نوامبر کارخانه خود در ایتالیا را تعطیل کند یا آنرا به فروش برساند. تعطیلی این کارخانه موجب بیکار شدن بیش از هزار کارگر خواهد شد.
تا کنون تنها یک شرکت آلمانی برای خرید کارخانه ابراز تمال کرده که آن هم در مراحل اولیه مذاکره از خرید صرفنظر کرد.
اعتصاب خدمه پرواز، فرودگاه فرانکفورت را فلج کرد
به گزارش31اوت یورونیوز، روز جمعه صدها پرواز شرکت هواپیمایی لوفت هانزای آلمان در فرودگاه فرانکفورت این کشور بدلیل اعتصاب کارکنان بخش تجاری و مهمانداران آن لغو شد.
بنابر گزارشها، 190 پرواز از 360 پرواز این شرکت از ساعت سه صبح تا یک بعد از ظهر لغو شده است.
این اعتصاب به دعوت یکی از سندیکاهای بزرگ لوفت هانزا صورت گرفت که 18 هزار تن از مهمانداران این شرکت عضو آنها هستند.
یکی از مسافران در این باره می گوید: “واضح است که شرایط کاریشان خوب نیست و آنها از کارمندان موقتی خواسته اند تا کارشان را انجام دهند. وضعیت اینجا قابل اداره شدن نیست. آنها باید با مردم خوش برخوردتر باشند.”
نماینده یکی از مهمانداران اعتصابی در سندیکا هم با ابراز تاسف از این که برنامه مشخصی برای ادامه اعتصاب وجود ندارد، می گوید: “اکثر همکاران ما در هیئت امنا برنامه ای برای ادامه اعتصاب ندارند و این جای تاسف دارد. مدیران ما سخت گیریها را با برنامه های ریاضتی شروع کردند و معلوم نیست تا کجا می خواهند به پیش بروند.”
اعتصاب کنندگان خواهان افزایش 5 درصدی حقوق خود و تسهیل شرایط کاری هستند.
اما سخنگوی لوفت هانزا، با رد این درخواست معتقد است که دریافتی خدمه پرواز این شرکت بیشتر از شرکتهای دیگر است.
لوفت هانزا بعنوان بزرگترین شرکت هواپیمایی آلمان، روزانه 840 پرواز در فرودگاه فرانکفورت این کشور دارد.
41کارگر چینی در انفجار معدن زغال سنگ کشته شدند
به گزارش31اوت دویچه وله فارسی،بنقل ازرسانه‌های چینی دستکم ۴۱ کارگر چینی در انفجار معدن ذغال سنگ در استان جنوبی سیچون جان خود را از دست داده‌اند. ۵ معدنچی دیگر نیز در پی انفجار ناپدید شده‌اند.
این انفجار در واپسین ساعات روز چهارشنبه ۲۹ اوت روی داده و ۴۹ نفر زخمی نیز برجای گذاشته است. این معدن دستکم ۱۵۰ نفر کارگر داشته که بقیه آنها نجات یافته‌اند. بیشتر مجروحان از مسمومیت گاز مونوکسید کربن رنج می‌برند.
پلیس چین سرگرم بازجویی از سه مالک این معدن است.
دهم شهریورماه1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر