در اين هفته به يکی از پر سر و صدا ترين سنديکاهای کشور، يعنی سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه، می‌پردازيم. سنديکای کارگران نيشکر هفت‌تپه که در آبان ۱۳۸۷ تاسيس شد، خواستار پايان يافتن فشارهای امنيتی و قضايی عليه خود شد.
سنديکای کارگران نيشکر هفت‌تپه نوشت: «سنديکای ما نقش مهمی در بهبود زندگانی کارگران اين شرکت داشت، اما ۶ نفر از اعضای هيئت مديره سنديکا، فريدون نيکوفرد، علی نجاتی، جليل احمدی، قربان عليپور، محمد حيدری مهر و رضا رخشان، تحت شديدترين فشارها از طرف نهادهای امنيتی و قضايی قرار گرفته‌اند.»
سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه با اين پرسش که «ما چه گناهی مرتکب شده‌ايم» نوشت که يکی از اتهاماتی که وارد کرده و ما را مجرم خوانده‌اند تاسيس سنديکا بوده است.
در اين بيانيه با اشاره به فشارهای وارد آمده بر اعضای هيئت مديره تشکل کارگری هفت‌تپه آمده است که هيچ چشم‌انداز روشنی برای بازگشت به کار آنها وجود ندارد و حکم اخراج ۵ نفر از اعضای اين هيئت مديره، مورد تاييد ديوان عدالت اداری قرار گرفته است.
بر اساس اين گزارش، رضا رخشان، رئيس هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه، نيز از کار خود در اين شرکت اخراج شده است.
سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه در گزارش خود ضمن محکوم کردن حکم يک سال زندان علی نجاتی، خواستار توقف اجرای حکم و مختومه شدن پرونده او شد و اعلام کرد برخلاف اين فشارها به فعاليت خود ادامه خواهد داد.
علی مبارکی، از اتحاد بين‌المللی در حمايت از کارگران در ايران، که در سوئيس ساکن است، برخوردهای امنيتی - قضايی با سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه را اين گونه تحليل می‌کند: « واقعيت اين است که هيچ قدرت و حکومتی نمی‌تواند تشکل مستقل کارگران را قبول کند. چون تشکل مستقل کارگران مساوی است با گرفتن حق و حقوق کارگران و سهيم شدن آنها در قدرت و رسيدن به حقوق خودشان. يعنی می‌توانند خواسته‌های خود را از طريق سنديکا و تشکل‌های مستقل به دست بياورند. به همين دليل قدرت‌های حاکم هميشه با اين مسئله مخالفت کردند. »
وی می‌افزايد: «مسئله سنديکای هفت‌تپه که حدود سه سال از تاسيس آن می گذرد و يکی از تشکل‌هايی بود که توانست دستاوردهای مثبتی برای کارگران داشته باشد؛ از جمله اضافه حقوق و مسايل رفاهی. اين تجربه و قدرت کارگری می توانست به جاهای ديگر سرايت کند و يک موج عظيم متشکل کارگری را ايجاد کند. بنابراين رژيم با تمام توان به سرکوب اين سنديکا پرداخت.»
بهروزکارونی
سنديکای کارگران نيشکر هفت‌تپه نوشت: «سنديکای ما نقش مهمی در بهبود زندگانی کارگران اين شرکت داشت، اما ۶ نفر از اعضای هيئت مديره سنديکا، فريدون نيکوفرد، علی نجاتی، جليل احمدی، قربان عليپور، محمد حيدری مهر و رضا رخشان، تحت شديدترين فشارها از طرف نهادهای امنيتی و قضايی قرار گرفته‌اند.»
سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه با اين پرسش که «ما چه گناهی مرتکب شده‌ايم» نوشت که يکی از اتهاماتی که وارد کرده و ما را مجرم خوانده‌اند تاسيس سنديکا بوده است.
در اين بيانيه با اشاره به فشارهای وارد آمده بر اعضای هيئت مديره تشکل کارگری هفت‌تپه آمده است که هيچ چشم‌انداز روشنی برای بازگشت به کار آنها وجود ندارد و حکم اخراج ۵ نفر از اعضای اين هيئت مديره، مورد تاييد ديوان عدالت اداری قرار گرفته است.
بر اساس اين گزارش، رضا رخشان، رئيس هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه، نيز از کار خود در اين شرکت اخراج شده است.
سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه در گزارش خود ضمن محکوم کردن حکم يک سال زندان علی نجاتی، خواستار توقف اجرای حکم و مختومه شدن پرونده او شد و اعلام کرد برخلاف اين فشارها به فعاليت خود ادامه خواهد داد.
علی مبارکی، از اتحاد بين‌المللی در حمايت از کارگران در ايران، که در سوئيس ساکن است، برخوردهای امنيتی - قضايی با سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت‌تپه را اين گونه تحليل می‌کند: « واقعيت اين است که هيچ قدرت و حکومتی نمی‌تواند تشکل مستقل کارگران را قبول کند. چون تشکل مستقل کارگران مساوی است با گرفتن حق و حقوق کارگران و سهيم شدن آنها در قدرت و رسيدن به حقوق خودشان. يعنی می‌توانند خواسته‌های خود را از طريق سنديکا و تشکل‌های مستقل به دست بياورند. به همين دليل قدرت‌های حاکم هميشه با اين مسئله مخالفت کردند. »
وی می‌افزايد: «مسئله سنديکای هفت‌تپه که حدود سه سال از تاسيس آن می گذرد و يکی از تشکل‌هايی بود که توانست دستاوردهای مثبتی برای کارگران داشته باشد؛ از جمله اضافه حقوق و مسايل رفاهی. اين تجربه و قدرت کارگری می توانست به جاهای ديگر سرايت کند و يک موج عظيم متشکل کارگری را ايجاد کند. بنابراين رژيم با تمام توان به سرکوب اين سنديکا پرداخت.»
بهروزکارونی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر