با تحریم گسترده ی انتخابات
علیه تحریم های اقتصادی ! علیه جنگ! برای درهم شکستن جمهوری اسلامی
تبلیغات انتخاباتی کاندیداهای دست چین شده ی مجلس شورای اسلامی آغاز شده است. قرار است در روز جمعه ۱۲ اسفندماه ۱۳۹۰ انتخابات فرمایشی برای نهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی برگزار شود.
امنیتی اعلام کردن انتخابات این دوره از سوی علی خامنه ای رهبر رژیم و وزیر اطلاعاتش، بدان معناست که انتخابات این دوره نمی تواند وظایف انتخابات مرسوم در جمهوری اسلامی را بر عهده داشته باشد. «انتخابات»، در جمهوری اسلامی برگ انجیری است بر عریانی استبداد مطلقه ولی فقیه. استبداد مطلقه ولایت فقیه نفی آشکار و حتی تئوریک اصل حاکمیت مردم است و به این دلیل انتخابات در جمهوری اسلامی معنائی ندارد. بهره برداری های گاه به گاه مردم از شکاف میان جناح های حکومتی و سیلی محکم آن ها بر صورت ستون اصلی قدرت در انتخابات ۱۳۷۶ و ۱۳۸۸، باعث شده تا این بار رهبران رژیم راه های احتمالی بهره برداری مردم را مسدود سازند. از این رو وظیفه ی دوم «انتخابات»، یعنی تعیین جایگاه و وزن هر جناح حکومتی نیز به کناری گذاشته شده است. محروم کردن بخش های عمده ای از طرفداران منتقد رژیم از حق انتخاب شدن، حذف حتی منتقدان اصولگرا از لیست های انتخاباتی، حذف مناظره های انتخاباتی از سیمای جمهوری اسلامی در این راستا انجام گرفته است. «انتخابات» در جمهوری اسلامی به دلیل بی حقی مطلق مردم، محروم بودن تمامی مخالفان نظام از حق انتخاب شدن، و ساختار کنترل شده و نظارتی آن، انتخاباتی نمایشی، فرمایشی، ارتجاعی و غیردمکراتیک است، و به این دلیل با تحریم گسترده مخالفان نظام اسلامی روبرو می شود. اما این بار «انتخابات»، حتی برای طرفداران قانون اساسی و خادمان نظام اسلامی نیز به شکلی کنترل شده تر ، گزینشی تر و مهندسی شده تر به جریان افتاده، به گونه ای که حتی از سوی اصلاح طلبان و بسیاری از طرفداران نظام اسلامی نیز تحریم شده است.
به دلیل خصلت غیردمکراتیک انتخابات در جمهوری اسلامی، تحریم آن یک وظیفه ی همیشگی است. اما گاه به گاه، مردم توانسته اند با استفاده از اختلافات درون حکومیت پا به میدان گذاشته و با شرکت در انتخابات سیلی محکمی بر رهبر رژیم و ستون اصلی ارتجاع وارد آورند. با توجه به این تجربه ی تلخ برای حکومت اسلامی است که در شرایط کنونی، وظیفه ی انتخابات برای ایجاد تعادل میان جناح های حکومتی نیز حذف شده است. در شرایطی که اوضاع سیاسی، تحولات بین المللی و رشد و گسترش نارضائی های توده ای، زمین زیر پای حاکمان اسلامی را لرزانده، نگرانی رهبر رژیم و ارکان قدرت افزایش یافته است. ترس از نابودی، دستگاه ولایت و متحدین اصلی اش را به این نتیجه رسانده تا دستگاه قدرت را بسوی یکدست سازی و تمرکز بیشتر حول ولی فقیه سوق دهند. پروژه ی یک دست سازی در چند سال گذشته با قدرت تمام به اجرا درآمده است. تقلب آشکار و بحث برانگیز در انتخابات ۱۳۸۴ و بویژه ۱۳۸۸ با این هدف صورت گرفته بود. روی کار آوردن و تداوم کار باند احمدی نژاد، برای بیرون کردن مخالفان ولی فقیه از دایره ی قدرت انجام گرفته بود. حذف کامل هاشمی رفسنجانی از اهرم های قدرت و ثروت که آخرین نمونه ی آن بیرون آوردن دانشگاه آزاد اسلامی از دست خاندان اوست، و همچنین حذف کامل اصلاح طلبان از وظایف باند احمدی نژاد بود. اکنون نوبت به اصولگرایان سنتی رسیده است. وظیفه ی انتخابات کنونی مجلس، مهار قدرت اصولگرایان سنتی و متحدان اصلی شان در دستگاه روحانیت و کنترل بخش شورشی باند احمدی نژاد است. تشکیل «جبهه پایداری» و بی اعتنائی آن به درخواست های «جبهه متحد اصولگرایان» بیانگر آن است که دستگاه ولایت در اتحاد با نیروهای تحت کنترل فرماندهی سپاه و بخش های از وابستگان به باند احمدی نژاد، قصد ایجاد مجلسی مطیع و گوش به فرمان را دارد. هدف انتخابات مهندسی شده ی کنونی، کاهش وزن اصولگرایان سنتی و بخش شورشی باند احمدی نژادی و ایجاد مجلسی تحت کنترل شخص خامنه ای است. در مجلس آتی، حتی حق اعتراض های محدود تاکنونی نیز از نمایندگان مجلس فرمایشی قانونأ حذف شده است. بنابراین وظیفه ی انتخابات کاملأ مهندسی شده ی کنونی، تمرکز هر چه بیشتر قدرت در دستان ولی فقیه است و هدف آن تهی کردن ارگان ها و نهادهای به اصطلاح انتخابی از قدرتی است که طبق قانون اساسی به آنها واگذار شده است.
در شرایط کنونی، شرکت در انتخابات، مخصوصأ معنائی جز مشروعیت بخشیدن به قدرت مطلقه و استبداد عریان ولی فقیه و متحدین شمشیربدستش نخواهد داشت. اکنون که زمینه ی مناسبی برای ضربه زدن به استبداد خشن و بی مهار ولی فقیه فراهم آمده ، می توان با تحریم گسترده ی انتخابات سیلی محکمی به صورت رهبر نظام اسلامی زد. گسترده گی فراخوان ها برای تحریم انتخابات که این بار حتی بخشی از طرفداران قانون اساسی جمهوری اسلامی و خادمان نظام اسلامی را نیز در برگرفته، امکان پیشبرد گسترده ی تحریم انتخابات با عدم شرکت چشم گیر و خلوت نگهداشتن حوزه های انتخاباتی، فراهم آورده است. تحریم گسترده ی انتخابات و بی اعتنائی به ترفندهای تبلیغاتی حکومت اسلامی، می تواند اراده جمعی ملتی را نشان دهد که از وضعیت کنونی بشدت نگران است. تحریم های اقتصادی قدرت های امپریالیستی، فقر و فلاکت را در کشور گسترده تر ساخته و گلوی کارگران، زحمتکشان و توده های تهیدست را در چنگال خود می فشارد. تحریم های اقتصادی، نه تنها فشار سنگینی بر مردم وارد می آورند بلکه پایه های مقاومت مردم در برابر رژيم را نیز تضعیف می کنند. حاکمان اسلامی که با چپاول اموال عمومی، در ناز و نعمت زندگی می کنند، نه تنها نتایج فاجعه بار تحریم های اقتصادی را انکار می کنند، بلکه با در پیش گرفتن سیاست های ماجراجویانه و تحریک آمیز، بهانه های لازم را در اختیار قدرت های امپریالیستی قرار داده و نقش متحدین جنایتکار آن ها را بازی می کنند. از یاد نبریم که در کنار تحریم های گسترده ی اقتصادی، بر طبل جنگ نیز مدام کوبیده می شود. تلفیق تحریم های اقتصادی، تهدیدات جنگی و فشار سنگنین نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی سه وجه به هم پیوسته ی فشار بر مردم کشور و در نتیجه زمینه ساز درهم شکستن اراده ی آنها است. برای از بین بردن این مثلث شوم، برای به زیر کشیدن استبداد دینی و برای اعتراض به تحریم های اقتصای و تهدیدات جنگی امپریالیستی، نشان دادن اراده متحد مردمی، بویژه اراده ی کارگران، زحمتکشان، تهیدستان، فرودستان و توده های جان به لب رسیده از فقر، فلاکت و استبداد بی مهار، یک ضرورت ملی و تاریخی است. با تحریم گسترده انتخابات، با خلوت کردن حوزه های رأی گیری و نشان دادن اعتراض خاموش خود می توان پیام روشنی به همه دشمنان مردم و کشور داد. این فرصت را نباید از دست داد.
سازمان ما به عنوان یک سازمان کمونیستی که برای حق حاکمیت مردم و« جنبش مستقل اکثریت عظیم در خدمت منافع اکثریت عظیم » مبارزه می کند، بر این باور است که با تحریم گسترده انتخابات می توان اراده ی توده های کار و زحمت را نشان داد. اما تحریم انتخابات تنها یک گام در راهپیمائی طولانی مردم برای کسب حق حاکمیت خویش است. برای این که بتوان استبداد دینی به زیر کشید و بر ویرانه های آن، ارگان های قدرت توده ای را بنا ساخت و به توطئه های رنگارنگ نیروهای امپریالیستی و متحدین مزدور ایرانی شان پایان داد، باید بشکل سازمانیافته عمل کرد. ایجاد تشکل های توده ای گوناگون در محل های کار و زیست و ایجاد هسته های مقاومت مردمی، تنها راهی است که می تواند توده های مردم را متحد کرده و قدرت لایزال آن ها را به نیروی اصلی و تعیین کننده ی تحولات سیاسی و اجتماعی تبدیل کند.
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
سرنگون باد جمهوری اسلامی
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
۶ اسفندماه ۱۳۹۰ (۲۵ فوریه ۲۰۱۲)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر