- سخنرانان شب همبستگی با کارگران ایران درپاریس
- فرشته و سرگل آزاد شدند
- هر روز فشار بر زندانیان بیشتر می شود
- تعیین حداقل دستمزدکارگران درسال91؟؟؟!!!
- تجمع بازنشستگان صندوق هواپیمایی هما در اعتراض به تعویق در پرداخت حقوق
- تجمع کارگران کارخانه قند و تصفیه شکر اهوازمقابل استانداری
- اعلام خصوصی نرخ تورم!!!
- وعده دومیلیون و500هزار شغل درسال 90هم توخالی درآمد!!!
- روکه نیست سنگ پای قزوینه!
- کشته و زخمی شدن 3 کارگر معدنی در بیرجند
- فراخوان جنبش تصرف وال استریت به اعتصاب عمومی در اول ماه مه
سخنرانان شب همبستگی با کارگران ایران درپاریس
سخنرانان ایرانی شب همبستگی با کارگران ایران که بتاریخ 16مارس به ابتکار سندیکاهای فرانسوی درپاریس برگزارمی شود محمودصالحی - بهروز خباز
فرشته و سرگل آزاد شدند
بر اساس خبر رسیده به انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، فرشته همسر فرزاد احمدی فعال کارگری بازداشت شده به همراه سرگل که روز سه شنبه در جریان حمله نیروهای انتظامی مستقر در کلانتری 12 سنندج بازداشت شده بودند، بعد از چندین ساعت اذیت و آزار و تهدید، شب سه شنبه آزاد شدند. این افراد روز گذشته به همراه جمعیتی از فعالین کارگری و مردم سنندج در اعتراض به ادامه بازداشت فعالین کارگری فرزاد احمدی، پدرام نصرالهی و مهرداد امیروزیری، تا ساعت 11 صبح در مقابل دادگاه سنندج و بعد از آن در مقابل ستاد خبری تجمع کرده بودند که با باتوم و گاز اشک آور مورد یورش نیروی انتظامی قرار گرفته بودند. نیروهای انتظامی بعد از درگیری با خانواده ها موفق شده بودند فرشته و سرگل را بازداشت و تا شب در اداره اطلاعات زیر فشارهای جسمی، روحی و تهدید نگه دارند. این خبر اضافه می کند که قرار است مهرداد امیروزیری فردا به دادگاه برده شود و احتمال آزادی او می رود.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه 24/12/1390
بیانیه 34-هر روز فشار بر زندانیان بیشتر می شود
مسئولین قضایی ، پلیسی و سازمان زندان برای آزار و اذیت هر چه بیشتر کارگران زندانی و همچنین زندانیان سیاسی هر روز دست به اقدامات تازه ای می زنند 21/12/1390 به دستور قاضی نجار (قاضی مستقر در زندان مرکزی تبریز ) شاهرخ زمانی را از هم خرجیهایش که عبارتند از محمد جراحی ،جمهور اووزگون و نیهات تونچر به بهانه ی اینکه جمع شما تأثیر منفی بربقیه زندانیان می گذارد و باعث تحریک آنها می شوید جدا کرده و به طبقه پایین بند مالی منتقل کردند و تهدید کردند که اگر باز هم شما با هم ارتباط داشته باشید به بندهای بدتری انتقال داده می شوید .از بدو تشکیل نظام جمهوری اسلامی سرمایه داری، مجموعه ی این نظام ارتجاعی با طرح ها و نقشه های از پیش طراحی شده برای هرچه محکمتر کردن حاکمیت و بیشتر کردن سود سرمایه و تلاش کرده اند جامعه ی ایران را به جهنمی برای مردم بخصوص طبقه کارگر تبدیل نماید. در همین راستا زندانها را برای زندانیان سیاسی و کارگری به زندان در زندان تبدیل کرده و از راهها و روشهای ضد انسانی استفاده می کند تا فشارهای زندان و شکنجه های مختلف را بارها و بارها مضاعف کند .
ما ضمن محکوم کردن دستور اخیر قاضی نجار بنا به جدا کردن شاهرخ زمانی از هم خرجیهایش، می خواهیم هر چه زودتر این دستور ضدانسانی پس گرفته شود .
همچنین از مطالبات 12 ماده ای جمعی از زندانیان، زندان مرکزی تبریز حمایت کرده واز تمامی نهادهای کارگری و حقوق بشر و نهادهای حمایت از حقوق زندانیان ،احزاب و سازمانها ، نهادهای سیاسی داخلی و خارجی ، از جوانان و مردم انقلابی ایران می خواهیم به هر ترتیب ممکن نظام جنایت کار اسلامی را تحت فشار بگذارند تا به رعایت مطالبات 12 گانه فوق گردن بنهد .
ما می دانیم نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی زمانی به این مطالبات گردن خواهد نهاد که صف مستقل طبقاتی کارگران را در مقابل خود به صورت رزمنده و پرتوان ببیند .
بنابراین از کارگران ،فعالین کارگری ،دانشجویان ،دانش آموزان و تمامی جوانان انقلابی می خواهیم در تشکل های انقلابی متشکل شوند ، اقدام به سازماندهی اطرافیان خود در محل کار ، تحصیل و زندگی نمایند.
کارگران و جوانان انقلابی اگر به دنبال کسب آزادی و مطالبات دمکراتیک و سوسیالیستی هستید، تنها راه ممکن امروزمتشکل شدن در محل کار و زندگی است .
مبارزه تشکیلاتی با جمهوری اسلامی بطور اجتناب ناپذیری ضرورت تاریخی است .
پیش بسوی اتحاد بیشتر، برای فشار بیشتر!!!
پیش بسوی اعتراضات گسترده و متحدانه با شعار :
کارگر زندانی ، زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
کمیته حمایت از شاهرخ زمانی-23/12/1390
تعیین حداقل دستمزدکارگران درسال91؟؟؟!!!
دولت(کارفرمای بزرگ)،کارفرمایان وتشکل های قلابی-کارگری وابسته به حاکمیت برای کارگران تصمیم گیری کردندوحداقل حقوقشان را برای سال 1391تعیین کردند
بنا به گزارش خبرگزاری ها، حداقل دستمزد سال 91 که باید از سوی بنگاه‌ها و واحدهای تولیدی مختلف کشور اجرا شود، به میزان 389 هزار و 754تومان تعیین شد.
حداقل دستمزد کارگران در سال جدید
پانته‌آ بهرامی-شورای عالی کار در پایان هرسال، میزان حداقل دستمزد را تعیین می‌کند. این شورا از سه نماینده دولت (که از سال گذشته به پنج نفر افزایش یافته است)، سه نماینده کارفرما و سه نماینده کارگران تشکیل میشود.
این هفته قرار است حداقل دستمزد کارگران مثل هرسال تعیین شود و معمولاً هم این مذاکرات پشت درهای بسته اتفاق می‌افتد. علیرضا نوایی، یکی از فعالان اتحاد بین‌المللی برای حمایت از کارگران ایران در گفت‌وگو با زمانه از حداقل دستمزد کارگران سخن گفته است.
متوسط دستمزد کارگران در حال حاضر چه میزان است و فکر می‌کنید با میزان تورم در سال ۱۳۹۱ خورشیدی که مرکز پژوهش‌های مجلس نرخ آن را ۲۵ درصد پیش‌بینی کرده است، سرنوشت این حداقل دستمزد برای سال جدید به کجا خواهد رسید؟
علیرضا نوایی: براساس مبلغی که سال قبل تعیین شده، حداقل حقوق کارگران سیصد و سی هزارتومان است. با توجه به این تورم حداقل هزینه یک خانواده چهارنفره در تهران براساس گزارشی که شهرداری تهران تهیه و در نهم آبان‌ماه سال جاری پخش کرده است، یک‌میلیون و دویست هزارتومان خواهد بود. یعنی این مبلغی که برای سال جاری تعیین شده است در واقع کفاف هزینه یک هفته یک خانواده چهارنفره را نمی‌دهد. آن‌هم با توجه به اینکه ما بعد از ماه آبان هم شاهد سقوط ارزش ریال و هم افزایش تورم در این ماه‌های آخر بودیم. فشار زیادی روی خانواده‌های کارگری است. سال پیش رو هم بر اساس گزارش‌ها شاهد روندی مشابه سال‌های قبل خواهیم بود.
می‌دانید که بر پایه ماده ۴۱ قانون کار که در پیش‌نویس قانون کار از طرف دولت تهیه شده است، بعضی از کارفرما‌ها معتقدند که نمی‌توانند با توجه به بالابودن هزینه تولید حداقل دستمزد را بالا ببرند. نظر شما در این زمینه چیست؟
ماده ۴۱ قانون کار، شورای عالی کار را موظف می‌کند که حداقل حقوق را تعیین کند. این قانون می‌گوید که حداقل حقوق کارگران باید براساس درصد تورم باشد که از طرف بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران منتشر میشود. دوم اینکه مسئله تأمین هزینه زندگی یک خانواده را در نظر بگیرد که ما این خانواده را چهارنفره در نظر می‌گیریم.
اینکه یارانه‌ها قطع شده‌اند یا تحریم‌ها به‌وجود آمده‌اند، ناشی از سیاست‌های غلط حاکمیت دولت است و در این رابطه چرا کارگران باید تاوان سیاست‌های غلط دولت را بدهند؟
ترکیب شورای عالی کار متشکل از دولت است که این دولت خودش بزرگ‌ترین کارفرما در ایران است. بخش دوم خود کارفرما‌ها هستند و آخرین بخش به جای اینکه تشکل‌های کارگری اینجا باشند، تشکل‌هایی هستند که عنوان کارگری را با خودشان یدک می‌کشند و در واقع کارگران ایران را نمایندگی نمی‌کنند. این سناریویی است که هرسال در پیوند با تعیین حداقل دستمزد پیش می‌برند. بدین صورت که مثلاً سال قبل دولت آمد به‌عنوان موافق سرسخت ثابت نگهداشتن حقوق مطرح کرد که نباید حداقل حقوق بالا برود، برای اینکه بالارفتن حداقل حقوق باعث افزایش تورم میشود. این ارزیابی غلطی است و سال جدید هم دیدیم که قیمت‌ها بازهم بالا رفت.
از طرف دیگر دولت از طریق وزرای خود درهمان روزهایی که می‌خواستند حداقل حقوق را تعیین کنند، ازجمله وزیر کار، مطرح کرد ما یکسری برنامه‌هایی را پیش می‌بریم تا قدرت خرید کارگران را بالا ببریم. امسال دولت سکوت اختیار کرده است برای اینکه بتواند همین سیاست خودش را پیش ببرد. چون پارسال افکار عمومی علیه آن بسیج شد و به‌عنوان طرحی مخالف افزایش حداقل حقوق کارگران مطرح شد. امسال نوبت کارفرما‌ها رسیده است. کارفرما‌ها مسئله‌ای را که مطرح می‌کنند چنین است که هزینه تولید بالا رفته است. این افزایش هزینه تولید واقعی است. قطع کردن یارانه‌ها و قیمت بنزین، آب و برق که بالا رفته، باعث شده است که هزینه‌ها بالا برود. از طرف دیگر مسئله تحریم‌ها در میان است و هزینه مواد اولیه هم بالا رفته است، ولی در این هزینه تولید افزایش حقوق کارگران درصد کمی دارد. درصد بالا را مواد اولیه دربرمی‌گیرد. بنابراین اینکه یارانه‌ها قطع شده‌اند یا تحریم‌ها به‌وجود آمده‌اند، ناشی از سیاست‌های غلط حاکمیت دولت است و در این رابطه چرا کارگران باید تاوان سیاست‌های غلط دولت را بدهند؟ خود کارفرمایان هستند که مسئله خودشان را با دولت باید حل کنند، نه اینکه از سفره خالی کارگران بکنند. قطع کردن یارانه‌ها یا حذف سوبسید‌ها باعث شده است که در سال جاری یک سوم قدرت خرید کارگران کاهش پیدا کند. یعنی خود کارگران کمرشان دارد زیر این طرح دولت می‌شکند. حالا از آن طرف کارگران باید تاوان فشاری را بدهند که به کارفرمایان به خاطر افزایش هزینه تولید آمده است.
می‌دانید که برخی از تشکل‌های مستقل کارگری مسئله فصلی کردن و کمک غیر نقدی دولت و بهره‌وری مزد منعطف را مطرح می‌کنند. نظرتان در این زمینه چیست؟ آیا می‌تواند راهگشایی برای برون‌رفت از این بحران باشد؟
ماده ۴۱ این قانون می‌گوید حداقل مزد منحصراً باید به صورت نقدی پرداخت شود. پرداخت‌های غیرنقدی به هر صورتی که در قرارداد‌ها پیش‌بینی میشود، به‌عنوان پرداختی تلقی میشود که اضافه بر حداقل مزد است. مثلاً اگر اینجا مسئله بن کارگری را مطرح کنیم، چون نقدی است بعد کارفرما براساس قانون می‌تواند بگوید این اضافه حقوق است و حالا آن را قطع کردم. یعنی هیچگونه ضمانتی وجود ندارد که بخواهد آن را پرداخت کند. مسئله فصلی هم همینطور است. ما سال قبل هم این مورد را داشتیم. یعنی گفتند ما الان این را تعیین می‌کنیم، شش ماه دیگر دوباره مسئله حداقل حقوق را به روز می‌کنیم. بعد از شش ماه، در این سال جاری که هستیم، نکته‌ای مطرح شد که باید دوباره حداقل حقوق تعیین شود. کارفرما‌ها گفتند نه، در قانون پیش‌بینی شده است که حداقل حقوق یکبار در سال و آن هم آخرسال تعیین میشود. یا در رابطه با بهره‌وری کار و مسئله به‌ورزی کار هم چیزی است که به صورت شعار در ایران مطرح میشود. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که کارگر ۳۳۰ هزارتومان حقوق می‌گیرد و با این ۳۳۰ هزارتومان که تنها هزینه یک هفته او را را تأمین می‌کند، باید کل هزینه زندگی‌اش را تامین کند. پس بنابراین مجبور میشود چه کند؟ کارگر مجبور میشود برود کار دوم یا حتی کار سوم بگیرد.
ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که کارگر ۳۳۰ هزارتومان حقوق می‌گیرد و با این ۳۳۰ هزارتومان که تنها هزینه یک هفته او را را تأمین می‌کند، باید کل هزینه زندگی‌اش را تامین کند.
وقتی کارگری در روز ۱۶ یا ۱۸ ساعت کار کند، از چنین کارگری انتظار افزایش بهره‌وری کار، یک انتظار بیهوده نیست؟ من قبل از اینکه نگران این باشم که الان بهره‌وری کار بالا می‌رود یا نمی‌رود (که اساساً موردی تبلیغی است که حداقل حقوق را بالا نبرند)، نگران امنیت جانی کارگر بعد از ۱۶ ساعت کار در روز هستم. چگونه امنیت او با این حالت خستگی تامین میشود.
شما فکر می‌کنید امسال با توجه به اینکه مشکلاتی در پیوند با بالابردن حداقل دستمزد‌ها وجود دارد، تشکل‌های کارگری مستقل چه نقشی می‌توانند بازی کنند؟
براساس تجربه سال‌های گذشته ترکیب شورای عالی کار نشان داده است که صلاحیت این را ندارد که برای کارگران تعیین حداقل دستمزد کند و در واقع مجموعه ترکیب‌شان مجموعه‌ای یکدست است که از منافع کارفرمایان دفاع می‌کند. تشکل‌های کارگری در شورای عالی کار هم تشکل‌هایی هستند که تنها عنوان کارگری را با خودشان یدک می‌کشند. این تشکل‌ها در سال‌های گذشته نشان داده‌اند که علیرغم تبلیغاتی که می‌کنند یا مثلاً مبالغی را برای حداقل دستمزد پیشنهاد می‌کنند که خیلی هم بالاست، اما در پایان وقتی می‌خواهند مدارک را امضا کنند، همراه با کارفرمایان و کارفرمای بزرگ که دولت باشد، بر‌‌همان تصمیمی صحه می‌گذارند که کارفرمایان اتخاذ می‌کنند.
بنابراین امسال هم مثل سال‌های گذشته باز براساس مسئله نرخ تورمی که مطرح میشود (چیزی حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد)، افزایش دستمزد خیلی تأثیری در زندگی کارگران نخواهد داشت و تنها با توجه به هزینه بالای زندگی صورت می‌گیرد. به نظر من کارگران نباید نسبت به حق خودشان بی‌تفاوت باشند. در شورای عالی کار اصلاً کارگران حضور ندارند. باید به این موضوع اعتراض شود، چون تشکل‌هایی که آنجا حضور دارند، کارگران را نمایندگی نمی‌کنند.
ترکیب شورای عالی کار نشان داده است که صلاحیت این را ندارد که برای کارگران تعیین حداقل دستمزد کند و در واقع مجموعه ترکیب‌شان مجموعه‌ای یکدست است که از منافع کارفرمایان دفاع می‌کند.
از طرف دیگر شورای عالی کار براساس ماده ۴۱ که دو بند دارد، مسئله تورم و تأمین هزینه یک خانواده را اصلاً رعایت نمی‌کند. نه تنها اکنون بلکه در سال‌های قبل نیز این چنین بوده است و باید به این مسئله اعتراض شود. اعتراض به هر شکلی که وجود دارد: اعتراض به صورت نامه‌نگاری، از سوی یک واحد تولیدی، به صورت فردی، به صورت کل واحدهای تولیدی و... واقعیت این است که اگر کارگر‌ها نخواهند حق‌شان را بگیرند، کارفرما‌ها حق‌شان را به آنها نمی‌دهند و برای نیل به این امر باید مبارزه کرد.
خود شورای عالی کار قانون کار را اجرا نمی‌کند. به این ماده که ماده ۴۱ باشد وقعی نمی‌گذارد و عمل نمی‌کند و اگرهم تا الان کاری کرده، تنها به بند تورم آن توجه داشته است. حتی در سال گذشته براساس نرخ تورم رسمی که از طرف بانک مرکزی اعلام شد، حقوق‌ها را بالا نبردند. پس بنابراین دست روی دست گذاشتن و اعتراض نکردن به این اعمال شورای عالی کار عواقب خوبی برای کارگران نخواهد داشت و هرسال نسبت به سال قبل قدرت خرید کارگران کاهش پیدا می‌کند.
ما باید بدانیم که در سال‌های بین ۵۹ تا ۶۸ شمسی، در سال‌های جنگ، حقوق کارگران را اصلاً بالا نبردند و در این سال‌ها قدرت خرید کارگران به‌طور زیادی کاهش پیدا کرده است. این روند همینطور ادامه پیدا کرده است و ما همه ساله با کاهش قدرت خرید کارگران مواجه هستیم. چون حداقل حقوقی که تعیین میشود، مزدی اسمی است. این مزد اسمی را باید با درنظرگرفتن هزینه زندگی به مزد حقیقی تبدیل کرد. اگر پارسال با سیصدهزارتومان می‌توانستند بخشی از هزینه زندگی خودشان را تأمین کنند، امروز آن مزد ارزش خود را از دست داده است. مثلاً یک نمونه قیمت نان است که قیمت‌اش پنج برابر شده است. بنابراین مزد واقعی کارگران سال به سال کاهش پیدا می‌کند.
*ایمیل گزارشگر:
pantea.bahrami@yahoo.com
تجمع بازنشستگان صندوق هواپیمایی هما در اعتراض به تعویق در پرداخت حقوق
دو هزار بازنشسته شرکت هواپیمایی‌ها صبح امروز در مقابل ساختمان اداره مرکزی هما به جهت عدم دریافت مطالبات چند ساله اخیر خود دست به تجمع اعتراض آمیز زدند.
به گزارش 24اسفندماه ایلنا،جمعي از بازنشستگان شرکت هواپیمایی‌ها صبح امروز در اعتراض به عدم دریافت مطالبات چند ساله اخیر خود در مقابل ساختمان اداره مرکزی هما دست به تجمع زدند.
بنا بهمین گزارش یکی از بازنشستگان اظهار کرد: به رغم اینکه صندوق بازنشستگي هواپیمایی يكي از بزرگ‌ترین صندوق‌هاي بازنشستگی كشور است متاسفانه به جهت خالی بودن صندوق از پرداخت سنوات و مطالبات چند ساله بازنشستگان خود خودداری میشود.
او با اشاره به اینکه مدیرعامل هواپیمایی هما صبح امروز پرداخت مطالباتمان را تا پایان اردیبهشت ماه وعده داده است افزود: هنوز حقوق اسفند و عیدی ما پرداخت نشده است.
او با بیان اینکه اين صندوق بازنشستگی ۱۴ هزار بازنشسته دارد گفت: صندوق بازنشستگی خالی است و حقوق بهمن ما هم با تاخیر پرداخت شد.
تجمع کارگران کارخانه قند و تصفیه شکر اهوازمقابل استانداری
بنا به گزارش ایلنا بتاریخ24اسفندماه،بیش از70کارگر کارخانه قند و تصفیه شکر اهواز صبح امروز به دليل عدم دریافت حقوق و مزایای و سایر مطالبات یک سال گذشته خود در مقابل درب ورودی ساختمان استانداری اهواز تجمع کردند.
با توجه به سفرفردای احمدی نژاد به خوزستان، ایلنا ازادامه تجمعات اعتراضی کارگران کارخانه قند و تصفیه شکراهواز خبرمی دهد.
اعلام خصوصی نرخ تورم!!!
بنا به گزارش امروزخبرگزاری ها،مرکز آمار ایران در جدیدترین گزارش خود به شورای عالی کار، نرخ تورم در دوازده ماهه منتهی به بهمن ماه امسال را ۲۶.۵ درصد اعلام کرد.
وعده دومیلیون و500هزار شغل درسال 90هم توخالی درآمد!!!
علیرغم وعده های مکرر احمدی نژادوشیخ الاسلامی برای ایجاد دومیلیون و500هزارشغل درسال جاری،امروز24اسفندماه شيخ الاسلامي وزير كار، تعاون و رفاه اجتماعي رژیم گفت: فكر نمي‌كنم تا پايان سال دو ميليون و 500 هزار فرصت شغلي ايجاد شود، دولت هم در اين زمينه قول نداده و قسم نخورده است.
روکه نیست سنگ پای قزوینه!
شیخ الاسلامی از رونمی رود وعلیرغم توخالی درآمدن تمامی وعده های گذشته اش همزمان با تعیین حداقل دستمزدکارگران برای سال1390، کماکان به وعده دادنش ادامه می دهد.
بنا به گزارش مورخ24اسفندخبرگزاری مهر،همزمان با تعیین حداقل دستمزد 389 هزار و 754 تومانی برای سال1391،شیخ الاسلامی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی قول داد پیشنهاد افزایش حق مسکن کارگران را برای تصویب به دولت ارائه کند.
کشته و زخمی شدن 3 کارگر معدنی در بیرجند
به گزارش مورخ24اسفندفارس از بیرجند، عصرامروزسه تن از کارگران معدن قلعه‌زری که قصد خروج از چاه را داشتند بر اثر گیر کردن دول خروج و چرخش آن به داخل چاه سقوط کردند که دو نفر از آنان کشته و یک نفر به شدت آسیب دید.
حسین اکبری و بهروز صمدی کارگرانی هستند که در این حادثه کشته شده‌اند و سلیمان لطیفی نیز به بیمارستان بیرجند منتقل شده است.
حال سلیمان لطیفی که از پهلوی خود به شدت آسیب‌دیده وخیم است.
فراخوان جنبش تصرف وال استریت به اعتصاب عمومی در اول ماه مه
دیروز 60 هزار نفر در میدان مدیسون (Madison) راه پیمایی کردند تا در سالگرد الغای حقوق کارکنان دولتی در قراردادهای جمعی توسط فرماندار اسکات واکر به این بی حقوقی اعتراض کنند. سال پیش، یورشِ واکر به حقوق کارگران آتش اعتراض های توده ای را شعله ور ساخت، به طوری که صدها هزار نفر به خیابان ها آمدند و ساختمان مرکزی ویسکانسین را به تصرف خود درآوردند. این حرکت توده ای جنبش تصرف وال استریت را نوید می داد و الهام بخش انسان های بی شماری شد تا به نابرابری اقتصادی، بی عدالتی سیاسی و ستم تحمیلیِ یک درصدی ها به 99% مردم از طریق سیاستمداران و بانکداران اعتراض کنند.
این جنبش فقط یک نمونه از مقاومت فعالانۀ 99% مردمِ سراسر جهان در برابر هجوم 1% است. در این سال، همچنین شاهد بزرگ ترین اعتصاب تاریخ در هندوستان، راه پیمایی صدها هزار نفر از مردم بحرین برای دموکراسی، اعتصابات عمومی در مونترالِ کانادا و اسپانیا – که در جریان آن دانشجویان اسپانیایی در اعتراض به تحمیل ریاضت و کاهش بودجۀ رفاهی توسط بانک های اروپایی مکان های عمومی را تصرف کردند – خیزش توده ای در خیابان های مسکو و نظایر آن ها بودیم. در آمریکا نیز جنبش درحال رشد است. رسانه های جمعی ادعا می کنند که جنبش تصرف رو به زوال است، اما آن ها صرفاً می کوشند وجود این جنبش را انکار کنند. حتی در ساکت ترین ماه های این سال نیز آمریکا شاهد حرکت های انقلابیِ بیشتری نسبت به دهه های اخیر بوده است.
در زمستان امسال، ما نیروی خود را دوباره صرف برقراری پیوند با مردم محلات کردیم، خانه ها از دست بانک های فاسد و شغل ها را از دست شرکت های طماع نجات دادیم و زیرساخت های افقی خود را ساختیم و گسترش دادیم. اکنون، در بهار جهانیِ امسال، می خواهیم دوباره خیابان ها را به تصرف خود درآوریم. جنبش تصرف وال استریت، به مناسبت اول ماه مه، همگان را به اعتصاب عمومی فرا می خواند. ما تمام کسانی را که از آرمان عدالت اقتصادی و دموکراسی راستین حمایت می کنند فرا می خوانیم که در این روز کار، تحصیل در مدرسه و دانشگاه، کار در خانه، خرید و مراجعه به بانک ها را تعطیل کنند و، مهم تر از همه، خیابان ها را به تصرف خود درآورند!
ما درحال آماده کردن خود برای این اعتصاب عمومی هستیم. ده ها شهر مشغول برنامه ریزی برای این کار هستند. فعالان کارگری، گروه های طرفدار حقوق مهاجران، هنرمندان، تصرف کنندگان، رهبران مذهبی و گروه های دیگر همه به بحث دربارۀ چگونگی آماده شدن برای این اعتصاب پیوسته اند. اکنون تمام آنچه که ما نیاز داریم شما هستید. از همین حالا به این مسئله فکر کنید که چگونه می توانید در این حرکت شرکت کنید!
اول ماه مه، که روز جهانیِ کارگر نیز نامیده می شود، سالگرد گرامی داشت کارگرانی است که در سال 1886 در هی مارکتِ شیکاگو قتل عام شدند، آنگاه که پلیس شیکاگو بر روی کارگرانی که برای 8 ساعت کارِ روزانه اعتصاب کرده بودند، آتش گشود. در بسیاری از کشورها روز اول ماه مه تعطیل است. اما در آمریکا، به رغم پیروزیِ بعدیِ کارزار 8 ساعت کارِ روزانه، تعطیل این روز هنوز به رسمیت شناخته نشده است. با این همه، اول ماه مه هم اکنون روز مهمی در ایالات متحدۀ آمریکاست. در سال 2006، گروه های طرفدار حقوق مهاجران به صورت بی سابقه ای با شعار ملیِ «روز بدون مهاجر» به خیابان ها آمدند – اعتصابی عمومی که هدف اش نشان دادن قدرت اقتصادیِ مهاجران در امریکا بود. دست کم یک میلیون نفر فقط در شیکاگو و لُس آنجلس راه پیمایی کردند. صدها هزار نفر دیگر در شهرهای دیگرِ آمریکا به خیابان ها آمدند.
اکنون، در پاسخ به دعوت جنبش در لُس آنجلس، شیکاگو و آکلند و دیگر مجامع عمومی و گروه های وابسته، جنبش تصرف در حال آمادگی برای بسیج یک اعتصاب عمومی در اول ماه مه است، در همبستگی با مبارزات جاری و دفاع از حقوق کارگران، مهاجران و دیگر بخش های جامعه که در مقابل ستم ایستاده اند. ده ها جنبش تصرف در شهرهای سراسر آمریکا، کانادا و استرالیا تا کنون از این فراخوان حمایت کرده اند. در اینجا فقط به گوشه ای از کارهایی که قرار است در اول ماه مه در نیویورک انجام شود اشاره می کنیم :
8 صبح تا 4 بعد از ظهر : سخنرانی و نمایش در پارک براینت
اقدامات اخلال گرانه در مرکز شهر در تمام روز! ممانعت از کارکردن یک درصدی ها. بیایید این روز را به روز «بدون یک درصدی ها» نیز تبدیل کنیم!
دیدارهای دوستانۀ خانوادگی، غذای رایگان، بازارِ واقعاً آزاد، آموزش مهارت هایمان به یکدیگر، برگزاری کارگاه های فنی و آموزشی، کنفرانس، کارهای هنری، تفریح و شادی و نظایر آن ها
4 بعد از ظهر : راه پیمایی به سوی یونیون اسکویر (میدان اتحاد) برای همبستگی با کارگران
5 و نیم بعداز ظهر :راه پیمایی همبستگی از یونیون اسکویر تا وال استریت
7 شب : راه پیمایی به سوی پارک براینت برای انجام اقدامات شامگاهی
و این فقط آغاز کار است. به گفتۀ یکی از اتحادیه های کارگریِ مهم اسپانیا (CNT) که اخیرآً در اعتراض به رفرم های کارگریِ دولت کارگران را به اعتصاب عمومی در روز 29 مارس خوانده است :
برای این کنفدراسیون، اعتصاب 29 مارس باید آغاز فرایند رشد یابنده و پایدار بسیج کارگران باشد، بسیجی که
کل طبقۀ کارگرو بخش هایی از مردم را که بیش از همه از بحران سرمایه داری آسیب دیده و تحت تأثیرقرار گرفته اند،
دربرگیرد. این بسیج باید یورش پیوسته به حقوق ما را متوقف سازد و درهمان حال بهبود و و دستیابی به حقوق
اجتماعی جدید را با هدف دگرگونی اجتماعی ژرف بنیان گذارد.
هیچ کدام از این ها میسر نخواهد شد مگر با پشتیبانی توده ایِ سازماندهان هر روزه ای که داوطلبانه وقت می گذارند تا جنبش را علیه حرص و آز وال استریت و فساد سیاسی رشد دهند. در اینجا شش راه آمادگی برای اعتصاب عمومی در اول ماه مه را پیشنهاد می کنیم :
1-با جنبش تصرف در محلۀ خودتان همکاری کنید : صدها گروه وابسته به جنبش تصرف وجود دارند که نشست های منظم برگزار می کنند. در بسیاری از محلات یکی از این گروه ها وجود دارد (و اگر هم وجود نداشته باشد، درست کردنِ آن ساده است!) درِ مجامع عمومی بر روی تمام افراد گشوده است و هر کس می تواند در فرایند تصمیم گیری در آن ها شرکت کند. پس، نزدیک ترین گروه جنبش تصرف به خود را بیابید و در مجمع عمومیِ آن شرکت کنید! اگر این گروه هنوز از اعتصاب عمومی در اول ماه مه حمایت نکرده است، شما پیشنهاد آن را بدهید و برنامه ریزی برای راه پیمایی را آغاز کنید، اعلامیه پخش کنید و گروه های اقدام مستقیم تشکیل دهید.
2- خبر اعتصاب عمومی را در شبکه های اجتماعی پخش کنید : با ایمیل های زیر در تویتر تماس بگیرید: M1GS@OWSMayday ، M1GS@OccupyWallSt و M1GS@OccupyGenStrike . همچنین اخبار را در فیس بوک به آدرس زیر دنبال کنید : facebook.com/OccupyGeneralStrike .
3- گروه خویشاوند جنبش درست کنید : می توانید خود راساً اقدام کنید. تمام آنچه نیاز دارید چند دوست است. گروه های خویشاوند گروه هایی از افرادند که یکدیگر را می شناسند و به طور مستقل برای یک اقدام خاص دور هم جمع می شوند. چند نفر را پیدا کنید که مایل اند به برنامه هایی که شما در ذهن دارید کمک کنند – خواه این برنامه پخش اعلامیه باشد یا بستنِ یک بانک وال استریت در شهرتان. خلاقیت به کار برید و دست به کار شوید!
4- به شبکۀ کنفرانسِ میان جنبشیِ اعتصاب عمومی بپیوندید : شبکۀ میان جنبشی (InterOccupy) شبکۀ میزبان تماس های شما برای سازماندهی فعالیت های مربوط به اعتصاب عمومی در اول ماه مه است. برنامۀ این شبکه را پیدا کنید و به مکالمات آن بپیوندید!
5- با کارگران صحبت کنید : طبق قوانین فدرال، اکثر اتحادیه های کارگری به دلایل سیاسی از سازماندهی اعتصاب منع شده اند. با این همه، اتحادیه ها و گروه های کارگری هنوز جزء قوی ترین متحدان ما هستند. در جریان اعتصاب عمومیِ سال پیش در آکلند، بسیاری از اتحادیه ها کارگران را تشویق کردند که کار را تعطیل کنند یا در تظاهراتِ پس از کار شرکت کنند. مدتی نه چندان طولانی پس از این که جنبش تصرف آکلند در همبستگی با کارگرانِ اعتصابیِ بارانداز بنادر را به تعطیل کشید، کارفرمایان به قرارداد دسته جمعیِ جدیدی با اتحادیه تن دادند. با اتحادیه های محلی و سازمان های کارگری تماس بگیرید، آن ها را در جریان برنامه های اعتصاب عمومیِ اول ماه مه بگذارید، از برنامه های آن ها اطلاع پیدا کنید و ببینید چگونه می توانید به آن ها کمک کنید، و آن ها را تشویق کنید که اعضایشان را در جریان اعتصاب عمومیِ اول ماه بگذارند و در سازماندهی مستقیم این اعتصاب شرکت کنند.
6- محل کار، محیط دانشگاه یا محل زیست خود را سازمان دهید : اگر کارگر عضو اتحادیه هستید، اتحادیۀ خود را تشویق کنید که از این اعتصاب عمومی حمایت کند. صرف نظر از این که محل کارتان اتحادیه دارد یا نه، همکارانتان را تشویق کنید که روز اول ماه مه را مرخصی استعلاجی بگیرند. اگر نمی توانید حقوق این روز را به صورت مرخصی از کارفرما بگیرید، اشکالی ندارد – مراسم ها، راه پیمایی ها و اکسیون های مستقیم زیادی در روز اول ماه مه برگزار خواهد شد و شما می توانید به هم محلی های خود بگویید در آن ها شرکت کنند. اگر دانشجو یا دانش آموز دبیرستان یا کالج هستید، در اول ماه مه هم کلاسی های خود را به خروج از کلاس درس فراخوانید. اگر کارگر یا دانشجو یا دانش آموز نیستید، دوستان خود را سازمان دهید!
جنبش تصرف وال استریت-11 مارس 2012
ترجمۀ کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری از سایت occupywallst.org- چهارشنبه ، 24 اسفند 1390
بیست وچهارم اسفندماه1390
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر