- آزادی مهرداد امین وزیری و صدیق کریمی
- پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرا رسیدن سال نو
- سال نو مبارک- درسال جدید پیش بسوی مبارزه متشکل
-اعتصاب کارگران خدماتی بیمارستان بعثت سنندج!
- شرکت های صنعت برق 5 تا 30 درصد اخراج نیرو داشتند
-اخراج20کارگرشرکت اطلس پارس
آزادی مهرداد امین وزیری و صدیق کریمی
دیروز یکشنبه 90/12/28 ساعت 3 عصر «مهرداد امین وزیری» عضو کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، که مدت 32 روز در بازداشت اداره ی اطلاعات بود با قید وثیقه 15 میلیون تومانی آزاد شد.
همچنین «صدیق کریمی» از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران که به مدت 45 روز در زندان مرکزی سنندج بود با اتمام محکومیت خود آزاد شد. لازم به ذکر است آزادی این دو فعال کارگری با استقبال گسترده کارگران و فعالین کارگری و سایر اقشار مردم روبه رو گردید.
اما هنوز «پدرام نصر اللهی» عضو کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری و «فرزاد احمدی» عضو اتحادیه آزاد کارگران، بلاتکلیف در بازداشت اداره اطلاعات به سر می برند و هیچگونه اطلاعی از وضعیت آنان در دسترس نمی باشد.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن محکومیت ادامه ی بازداشت این فعالین کارگری و سایر فعالین، خواستار آزادی بدون قید و شرط آنان می باشد.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری-29 اسفند 1390
پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرا رسیدن سال نو
کارگران و مردم آزادیخواه ایران
سال1390 را درحالی به پایان میرسانیم که جنبش باشکوه 99 درصدی وال استریت، تسلط نظام سرمایه داری حاکم برجهان راکه مسبب وعامل بقای تمامی مصائب،مشکلات ومشقات انسان امروزاست، به چالش جدی کشیده است.همچنین پدیده پرشکوه تحول خواهی و اراده توده های میلیونی مردم خاورمیانه برای تحقق آرمانهای انسانی، سال 1391 را به سالی نوید بخش بدل کرده است. اما درایران با همه عمق وگستردگی بینظیراشتیاق به تحول وآزادیخواهی،تنگناهای کمرشکن اقتصادی وفشارهای هردم افزون هزینه های زندگی، ادامه یک شرایط زیست طبیعی را برای ما وخانواده مان به مخاطره انداخته است.علاوه برآن دورنمای تاثیرگذاری تحریم های اقتصادی بر زندگیمان در فضای شبح هولناک جنگ و ویرانی، آینده تاریک ومبهمی را برایمان ترسیم کرده است.هجوم گسترده و بی سابقه به سطح زندگی ومعیشت کارگران ومزدبگیران جامعه با پاسخ تحقیرآمیز افزایش 7درصدی حقوق ازطرف دولت، افق تیره تری را پیش رویمان نهاده است. بدیهی است این شرایط برای کارگران غیرقابل تحمل بوده ودرمقابل آن خواهند ایستاد. و ما همدوش با کارگران سراسر کشور سال نو را به سال اعتراض به حداقل دستمزد تصویب شده توسط شورای عالی کار و ایستادگی درمقابل فشارهای روزافزون به زندگی طبقه کارگر، بدل خواهیم کرد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران-28 اسفند ماه 1390
سال نو مبارک
درسال جدید پیش بسوی مبارزه متشکل
سالهاست که هر چه می گذرد مشکلات زندگی برای انسانها بخصوص طبقه کارگر بیشتر و سخت تر می شود .گرانی و تورم بیشتر می شود ،قدرت خرید و ارزش دستمزدها کمتر می گردد .هر سال چندین بار تورم های از 20% تا50% گریبان مردم را می گیرد و در انتهای سال نمایندگان رنگارنگ مدافع منافع سرمایه داری با سر و صدا و هیاهو به اندازه یک چهارم در صد تورم و گرانی سال جاری حداقل دستمزدها را اضافه کرده و آنگاه انعام و پاداش های هنگفت خود را دریافت کرده به تعطیلات نوروزی رفته ، به ریش ما کارگران می خندند .هر سال تعداد اخراج ها بیشتر و سفره کارگران خالی تر می شود ، فشار بر خانواده های کارگری ،جدائی ها و فروپاشی خانواده ها بیشتر می شود . هر سال تعداد بیشتری از اعضاء و کودکان برای جبران هزینه های زندگی به اجبار از تحصیل و بازی دست کشیده وارد بازار کار می شوند . هر سال بر اثر رشد هر چه بیشتر تعداد بیکاران فشار بر کارگران شاغل بیشتر می شود و طبعا" سود سرمایه افزایش بیشتری می یابد . هر سال برای حفظ زندگی و تأمین نیازهای خانواده به عنوان نیازهای عید دعوا و اختلاف و قهر و آشتی و رشد نفرت کور و فشارهای روحی و روانی بین اعضاء خانواده بیشتر می شود .هر سال روزهای انتهای سال کارگران با دست خالی هر کدام به تنهای به این می اندیشیدند که یک سال گذشت و تمامی طرح ها و نقشه هایی که اول و طی سال داشتم همه بر باد رفت و با دست خالی و سرافکنده در مقابل بچه ها به خانه می روم .(البته ما زندانیان به خاطر وجود دم و دستگاه سرکوب گر از همین عید و دیدار خانواده حتی با سرافکندگی نیز محروم هستیم.) هر سال بسیاری از خواسته های عادی و پیش پا افتاده کودکان و جوانان به آرزوهای دست نیافتنی تبدیل می شوند. هر سال بر میزان فقر و فلاکت ، اعتیاد و فحشا،محدودیت آزادی های اجتماعی ، تبعیض های ملی و جنسیتی، کودکان کار و خیابان افزوده می شود .
هر سال به تعداد کودکانی که سر چهارراهها با دست فروشی یا پاک کردن شیشه ماشین ها یا تکدی گری دوران کودکیشان نابود می شود یا در کارگاههای تاریک و نمور به عنوان کارگران ارزان و مطیع استثمار افزوده می شود .
هر سال برای حل مشکلات خود ،کارگران ، زنان ، فعالین ملی و... تشکل می سازنداما بشدت توسط نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی سرکوب می شوند و تعدادی دستگیر،شکنجه و زندانی می شوند .
هر سال جمهوری اسلامی سرمایه داری ،نهاد های ضد انسانی آن مانند قوه قضائیه، انواع پلیس و خدم وحشم سرمایه هارتر و وحشی تر شده، بیشتر از قبل اقدام به چپاول و جنایت می کنند .
هر سال بر ستم و تبعیض بین ملتها می افزایند و با ایجاد اختلافات ساختگی و فریب خلقها فشار بر آنها را بیشتر می کنند .صدها فعال ملی و مدنی را با اتهامات واهی و دروغین ازجمله جاسوسی محاکمه و زندانی می کنند.
ما اعتقاد داریم آزادی کامل حق تمامی ملیت هاست. برای تعیین راه درست مبارزه جهت کسب حقوق ملی پاسخ اینکه آیا در ایران خلقی علیه خلق دیگردر تلاش است ؟ بسیار مهم و تعیین کننده است. ما اعتقاد داریم چنین نیست .عده ای با بهانه قرار دادن اختلافات زبانی ، نژادی ویکپارچگی، همه ملیت ها را به زنجیر کشیده اند، از آزاد ی خلقها ، استفاده از زبان مادری وکسب استقلال به زور سرنیزه جلو گیری می کنند تا همه خلقها را یک جا استثمار نمایند در مقابل این عده قلیل چه باید کرد ؟ ما اعتقاد داریم تمامی ملیت ها تا حد نهایت (جدایی کامل) حق دارند سرنوشت خود را خود تعیین کنند.
استثمار و ستم مضاعف علیه دختران و زنان به طور روزافزون بیشتر می شود .
دختران و زنان در ایران هر چه فریاد می زنند ،دوشادوش و حتی پیشاپیش پسران و مردان بر علیه ظلم و ستم مبارزه می کنند نه تنها استثمار و ستم بر علیه زنان کم نمی شود بلکه هر روز با قوانین جدید ضدزن آپارتاید جنسیتی افزایش می یابد طرح های جدید از جمله ازدواج موقت ،تفکیک جنسیتی و ... کمبودها و نواقص استثماری سرمایه داری را به کمک قوانین دینی تکمیل می کنند تا حاصل و بازده استثمار طبقاتی را در روند زندگی اجتماعی زنان تحت لوای قوانین مدنی و مذهبی لباس مشروعیت بپوشانند .
آنچه گفته شد در سالی که گذشت یعنی سال 1390 بر اثر فشارهای اجرای طرح حذف یارانه ها ، بحرانهای سرمایه داری و همچنین براثر تحریم ها چندین برابر شد.
هر سال با این همه فشار و مشکلات وارد سال نو می شویم و آن را با شادی های کم و بیش می گذرانیم و پس از اتمام تعطیلات نوروزی دوندگی را با آرزوها و طرح های جدید شروع می کنیم اما در انتهای سال جدید آنچه به دست می آوریم مشکلات و فشارهای مضاعف شده انتهای سال قبل است(هر سال دریغ از پارسال ) و این دور تسلسل را همچنان بدون تغییر کیفی در فکر و عمل خود ادامه می دهیم. چرا؟
چرا از خود نمی پرسیم برای نجات از این دور تسلسل اسب اعصاری چه باید کرد ؟
چرا برای نجات خود همچنان راههای امتحان شده و شکست خورده گذشته را بدون تغییر تکرار می کنیم ؟
بیایید امسال از خود در تمامی دید و بازدیدها درتمامی گردش ها ، مهمانیها ،گفتگوها ،شادیهامان و در تمامی بازیها، چند دقیقه در کنار هم که هستیم از هم دیگر بپرسیم در مقابل این فشارها و مشکلات چه باید کرد ؟
ما فکر می کنیم تنها چاره ی کار برای پیروز شدن در شرایط موجود ایران مبارزه متشکل است.
کارگران ،جوانان ،دانشجویان ،زنان و معلمان و دانش آموزان و فعالین خلقها:
با تمامی مشکلاتی که دارید شاد باشید،بخوانید ،برقصید و بازی کنید و جمهوری اسلامی سرمایه داری ارتجاعی را با بازی ها ،خواندن و رقصیدن خود به ترس و وحشت بیاندازید و در میان بازیها و تفریحات خود از هم دیگر بپرسیدبرای نجات از تکرار مشکلات و مضاعف شدن فشارها چه باید کرد ؟
پیشنهاد ما این است :
دوستانی که از همدیگر شناخت خوبی دارید در محل زندگی و کار مانند کوچه و خیابانی که خانه دارید ،در درون تیم های ورزشی که بازی می کنید ،در مدرسه ،دانشگاه ،اداره ای که در آن مشغول کار هستید ،در کارگاه یا کارخانه ای که کار می کنید اقدام به ایجاد تشکلهای پایه ای و انقلابی خود کنید و از طریق بحث و گفتگو در جلسات خود برای مشکلات ریز و درشت خود و هم طبقه ایها راه حل های عملی پیدا کنید و برای اجرایی کردن آنها برنامه ریزی کنید .از حل مشکلات کوچک شروع کنید تا بتوانید مسیر را برای حل مشکلات بزرگتر هموار نمایید .فکر می کنیم با توجه به وضعیت کنونی این تنها راهی است که می توان در جهت و مسیر متشکل شدن قدم گذاشت با وجود تشکل های کوچک ولی پایه ی در محل کار و زندگی زمینه و بستر برای نوع دیگر تشکل ها هموار میگردد.
امیدواریم و آرزو می کنیم امسال را با سئوال چه باید کرد و پیدا کردن راه شروع مبارزات برنامه ریزی شده شروع کنیم و در انتهای سال آینده به جای مشکلات بیان شده دارای توازن قوا و هژمونی طبقاتی برای تحمیل مطالبات ریز و درشت خود به جمهوری اسلامی سرمایه داری داشته باشیم .
به امید چنان روزی
هر روزتان نوروز نوروزتان پیروز
امضا کنندگان:
20نفر از زندانیان کارگری و فعالین ملی آذربایجان
در زندان مرکزی تبریز
27/12/1390
عشق
(براي اولين عيد روژان در نبود پدرش، علي اخوان)
علي يزداني
كدام گوهر گران بهايي را در صدف وجود خويش پنهان مي كني روژان ؟ مگر مي توان عشق را پنهان كرد؟ نگاهت را به هنگام بردن پدر , به راهش دوختي و ندانستي كه از چگونگي سكوتت حتي مامور بازداشت هم فهميد كه چه عشق شگفت انگيزي ميان پدر و دختر فرياد مي زند. بيهوده نبود چندشت از دست نوازش مامور , بر گلبرگ صورتت , كه آمده بود برگ دوري پدر را بر دفتر زندگيت رقم زند. حرف بزن دختر , از پدر و دلتنگي ات بگو .
با عروسكت چرا قهر مي كني, بهانه چرا مي گيري , لباس ها و اسباب بازي هايت را چرا پرت مي كني , دلتنگي ؟ خب فرياد بزن , گريه كن , مامان هم گاهي از دوري بابا گريه مي كند . حتي بابا هم از دوري شما گاهي گريه مي كند . اصلا مي داني؟ گريه كه فقط مال بچه ها نيست ؛ مال همه آدم هاست به هنگام دلتنگي . باور كن روژان عزيز گريه ي دلتنگي و شوق , هيچ دست كمي از زيباترين خنده ها و زيباترين لحظه ها ندارد. مي دانم براي بابا نگراني , مي دانم نمي خواهي مامان را وادار كني تا قصه لوس و تكراري مسافرت كاري بابا را برايت بگويد و بعد به بهانه ي دست شستن به دستشويي برود و تو صداي بغض فرو خورده اش را بشنوي و بعد كه مي آيد معصوميت چشم هاي سرخ و لبخند مهرش در دلت آشوب كند و نتواني دلتنگي ات را پنهان كني.
دلت مي خواهد بزرگ شدنت را به خودت ثابت كني اما كوچولوي نازنينم , روژان ! تو هنوز چهار سالت تمام نشده است. اگر مامان يا بابا و ديگران براي گاهي كه نق مي زدي بزرگ شدنت را به رخت مي كشيدند تا آرام شوي فقط براي آرامشت بود نه براي پنهان كردن دلتنگي. دوست داري سر برسينه ي بابا بگذاري تا برايت سرود مرا بوس و سر اومد زمستون را بخواند , دوست داري غلغلكت بدهد, دوست داري گرماي نفسش را روي صورتت حس كني؟ حق داري اما براي مدتي از اين همه لذت محرومت كرده اند.
اين جا رژان عزيز , اين جا اگر پدر يا مادر كسي عاشق همه ي بچه ها باشد و بخواهد عشق را به همه ي خانه ها ببرد از عشق محروم مي شود . راستي , مي داني محروميت تو فقط يك سال و نيم خواهد بود؟ اما روژان عزيز , بسيارند دختران و پسران كوچولويي كه ... آخ چه مي گويم؟ براي تو كه هنوز چهار سال را تمام نكرده اي.
برگرفته ازوبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر-18مارس2012
اعتصاب کارگران خدماتی بیمارستان بعثت سنندج!
به گزارش رسیده به کمیته هماهنگی، تعداد 32 نفر از کارگران خدماتی بیمارستان بعثت سنندج که با شرکت پیمانکاری «ارمغان جوانان کردستان» طرف قرارداد بودند، به دلیل عدم دریافت حقوق دو ماه گذشته و عیدی از طرف کارفرما، از تاریخ 90/12/27 به مدت دو روز وارد اعتصاب شده و خواهان دریافت حقوق معوقه ی خود شدند.
کارفرما نیز با استناد به اینکه دانشگاه علوم پزشکی کردستان به تعهدات مالی خود عمل ننموده و صورت وضعیت های مالی شرکت را پرداخت نکرده است، با پرداخت قسمتی از مطالبات کارگران و دادن تعهد به آنان مبنی بر تسویه ی مطالبات، کارگران را موقتا راضی به بازگشت به کار نمود.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری-29 اسفند 0139
شرکت های صنعت برق 5 تا 30 درصد اخراج نیرو داشتند
به گفته ابراهیم حکیمی نایب رئیس کمیته سازندگان پست های فشار قوی سندیکای صنعت برق ایران" طی سال های اخیر شرکت های برقی 5 تا 30 درصد تعدیل نیرو داشتند" ؛ البته تعدیل نیرو همان معادل آبرومندانه اخراج نیرو است. وی ضمن اعلام این خبر گفت: در سال های اخیر، در میان شرکت های سازنده، پیمانکار و فروشنده صنعت برق تا 30 درصد تعدیل در نیروهای انسانی اتفاق افتاده که پیش بینی می شود با استمرار شرایط حاکم بر این صنعت، این روند به صورت تصاعدی افزایش پیدا کند. وی افزود: موضوع نقدینگی و تحریم از توان شرکت ها، وزارتخانه ها و دولت فراتر است و به یک معضل ملی بدل شده است.
واقعیت آن است که اخراج ها هم به صنعت برق رسیده و موضوع نبود نقدینگی و تحریم ها تنها بخشی از عامل اخراج هاست؛ زیرا نظام سرمایه داری ایران آگاهانه با اجرای خصوصی سازی ها و اجرای هدفمندسازی یارانه ها تلاش می کند بسترهای بیشتر و کارآمدتر ادغام نظام اقتصادی ایران را با سرمایه داری جهانی فراهم سازد ؛ و از این رهگذر قربانیان این سیاست ها برای استفاده و سوداندوزی بیشتر سرمایه از طریق استثمار بیشتر نیروی کار ایران ، طبقه کارگر می باشد.
تجربه خصوصی سازی صنعت برق در دهه گذشته در آمریکای لاتین و اخراج سازی ها و ناامنی شغلی و سیه روزی کارگران برقی پیشاروی کارگران صنعت برق ایران قرار دارد.
کارگران هوشیار باشیم ؛ با متشکل شدن در محیط های کارمان به مقابله برخیزیم. نگذاریم سرمایه به آسودگی ما را اخراج کند و آن را با تحریم و وضعیت خاص توجیه کند. سیل اخراج ها در پیش است. اخراج هر کارگر صنعت برق، رسمی، قراردادی، شرکتی، پیمانی، کارشناس، غیرکارشناس و با هر عنوانی اخراج همه ماست. در هر محیطی شوراهایمان را تشکیل دهیم و سپس آنها را به هم بپیوندیم و شورای سراسری ضدسرمایه داری کارگران نیروگاه های ایران را تشکیل دهیم.
منبع:وبلاگ کارگران نیروگاه های ایران-28اسفند1390
اخراج20کارگرشرکت اطلس پارس
به گزارش رسیده به کمیته ی هماهنگی، بیست کارگر شرکت اطلس پارس که در زمینه یواردات تجهیزات مربوط به جایگاه های سوخت بنزین و گاز فعالیت می کند بدون پرداخت بیمه و عیدی اخراج شدند و شرکت مذکور تعطیل شد .
شایان ذکر است شرکت اطلس پارس یکی از شرکت های همکار شرکت مهندسی تکنوتار و از شرکت های با سابقه و اصلی تامین کننده تجهیزات سوخت بنزین و گاز کشور می باشد.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
29 اسفند 1390
بیست ونهمم اسفندماه 1390
akhbarkargari2468@gmail.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر