برخی از رسانه های جمهوری اسلامی دیروز خبر دادند که بر اساس تصمیم شورای عالی کار حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۹۹١ برابر با ٣۸٩٧۵۴ تومان خواهد بود. کارفرمایان در ابتداء با قلدری هر چه تمام تر می خواستند دستمزدها را مطلقاً بالا نبرند. آنان سپس با افزایش ١٠ درصدی دستمزد حداقل موافقت کردند، این در حالی بود که در نشست به اصطلاح سه جانبه ی کارفرما – دولت – کارگر، دومی ١٨ % و سومی ۴٠ % افزایش را پیشنهاد کردند.
مبلغ دستمزد حداقل برای سال جدید نشان می دهد که صحنه سازی کارفرمایان و دولت که مانند همیشه همدست و هم کاسه اند به ثمر نشسته است و آن را ١۸ % بالا بردند. اگر فقط نرخ تورم بانک مرکزی یا مرکز آمار ایران در نظر گرفته می شد دستمزد حداقل می بایستی ۲۱ % یا ۲۶ % بالا می رفت و نه ١٨ %، با توجه به همین یک نکته می توان قاطعانه گفت که دولت جمهوری اسلامی خدمتگزار کارفرمایان است. به هر حال با توجه به این که دستمزد واقعی کارگران در ایران ده ها سال است که افزایش نیافته است فی الواقع ۴٠ % افزایشی که کانون عالی انجمن های صنفی کارگری در نشست مذکور مطالبه کرد نیز ناکافی بود. آیا این کانون می تواند پاسخ دهد که چرا دستمزد حداقل کارگران ایران اگر ۴٠ % افزایش یابد باز هم کم تر از دستمزد حداقل هم زنجیرانشان در کشورهایی چون ترکیه یا مراکش است؟
مبلغ دستمزد حداقل برای سال جدید نشان می دهد که صحنه سازی کارفرمایان و دولت که مانند همیشه همدست و هم کاسه اند به ثمر نشسته است و آن را ١۸ % بالا بردند. اگر فقط نرخ تورم بانک مرکزی یا مرکز آمار ایران در نظر گرفته می شد دستمزد حداقل می بایستی ۲۱ % یا ۲۶ % بالا می رفت و نه ١٨ %، با توجه به همین یک نکته می توان قاطعانه گفت که دولت جمهوری اسلامی خدمتگزار کارفرمایان است. به هر حال با توجه به این که دستمزد واقعی کارگران در ایران ده ها سال است که افزایش نیافته است فی الواقع ۴٠ % افزایشی که کانون عالی انجمن های صنفی کارگری در نشست مذکور مطالبه کرد نیز ناکافی بود. آیا این کانون می تواند پاسخ دهد که چرا دستمزد حداقل کارگران ایران اگر ۴٠ % افزایش یابد باز هم کم تر از دستمزد حداقل هم زنجیرانشان در کشورهایی چون ترکیه یا مراکش است؟
یکی از اصلی ترین مشکلات کارگران در ایران نداشتن تشکلات مستقل و پرقدرت خود است، چرا که رژیم جمهوری اسلامی، از ولی فقیه اش گرفته تا رؤسای جمهور “اصلاح طلب” یا “اصولگرا”ی آن، همواره این حق مسلم کارگران را سلب کرده اند. اگر کارگران ایران اتحادیه ها و تشکلات واقعی خود را داشتند، آن گاه می توانستند دستمزدهایی متناسب با هزینه های امروزی یک خانواده ی ۵ نفره کارگری داشته باشند، چرا که سلاح برنده ی کارگران شمار و اتحادشان در چارچوب تشکلات مستقل است.
تجربه بیش از سه دهه حکومت اسلامی به کارگران ایران ثابت کرده است که بدون مبارزه برضد رژیم در کلیتش دستیابی به حقوقشان غیرممکن است.
سازمان فداییان (اقلیت) خواهان افزایش دستمزد حداقل کارگران ایران متناسب با سطح هزینه ها و تأمین معیشت یک خانواده ۵ نفره کارگری ست. سازمان فداییان (اقلیت) همچنین خواهان آزادی اتحادیه های کارگری و آزادی اعتصابات، تجمعات و اعتراضات کارگری ست.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی – برقرارباد حکومت شورایی
زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم
سازمان فداییان (اقلیت)
۲۵ اسفند ١٣۹۰
کار – نان – آزادی – حکومت شورایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر