برهان عظیمی: "امریکن آیدل"("بت آمریکایی") واقعی: انتخابات به عنوان آزمون ها-رضایت چه کسی واقعا به حساب می آید و چگونه واقعا تصمصم گیری می شود.1. توسط باب آواکیان، صدر حزب کمونیست انقلابی آمریکا، ایالات متحده آمریکا. من قبلا از این مثال که انتخابات در ایالات متحده مانند یک آدیشن2 بسیار پیچیده هستند، استفاده کرده ام. آزمون پیچیده به این مفهوم که مانند نمایش های محبوب مردم مثل "امریکن ایدل" که افراد بیایند و نمایشی ارائه دهند. در این شرایط، در درجه دوم شما تلاش می کنید که از بینندگان تاییدیه ای بگیرید و موافقت آنها را جلب کنید، اما در درجه اول تلاش شما برای بدست آوردن تایید هیئت داوران(قضات) است.
حتی در شرایط انجام نمایش، و از این شانس برخوردار شدن که آنجا در مقابل بینندگان باشید-واینکه چگونه بینندگان تحت تاثیر قرار می گیرند- شما مجبور به گرفتن موافقت و تایید از قضات هستید. بخشی از تایید قضات را گرفتن ارتباط دارد با اینکه نشان دهید که شما قادر به حرکت دادن بینندگان به طریق خاصی هستید- اما در یک مفهوم اساسی این به قضات بر می گردد و با قضات ارتباط دارد. این در مورد انتخابات هم صدق می کند.در این انتخابات، تحت این سیستم، "آدیشن" (به عبارت دیگر، مشارکت در انتخابات مقدماتی برای تعیین نامزدهای نهایی خواهد بود) در درجه اول متصل به چرخ دنده هیئتی از قضات است- آنهایی که تعیین می کنند پول های کلان در کجا صرف تامین مالی یک مبارزه انتخاباتی بشود. بالاتر از همه، شما باید موافقت آن افرادی که کنترل رسانه ها و نهادهای اصلی دیگر به عهده دارند را جلب نمایید. اما بخشی از انجام آدیشن ها(آزمونها) برای این هیئت داوران قانع کردن آنان(قضات) به اینکه شما "بینندگان" (عموم مردم) را به طریقی که آنها می خواهند تحت تاثیر قرار گیرد، می باشد. که این بخش بزرگی از طریقه ی آدیشنی است که شما انجام می دهید، که این آدیشن واقعا برای چیست، نه برای "عموم مردم"،بلکه برای "هیئتی از قضات" است، برای آن دسته از افرادی که در یک موقعیت برای تصمیم گیری قرار دارند که آیا آنها می خواهند (یا نمی خواهند) که هزینه های بزرگ مالی به مبارزات انتخاباتی شما اختصاص یابد، و آیا "آدیشن" شما (تلاش های شما به عنوان نامزد انتخاباتی) را به طریق مطلوبی در رسانه های جمعی انعکاس می دهند، یا نه، و غیره.
"تصمیم گیرنده ها" در شرایط اساسی و نهایی، "مردم آمریکا" که آنها ظاهرا مایل به تظاهر در موردش هستند، نیستند، بلکه آن بخش کوچکی از "مردم آمریکا" که سیادت اقتصادی و در نتیجه سیاست را به عهده دارند، رسانه ها و به طور کلی با استفاده از خلق و قالب گیری افکار عمومی و هر حوزه دیگر از زندگی اجتماعی، یعنی: طبقه حاکم سرمایه داری-امپریالیستی و نمایندگان سیاسی آن است، می باشد.
این هیئت "قضات" چگونه تصمیم می گیرند که آیا آدیشن شما خوب است-و یا از سوی دیگر، چه موقع کسی همچون سایمون کاول را به صحنه بیاورند که به شما بگوید: " شما بد بودید، گورت را از اینجا گم کن[خنده حضار]! این بر اساس محاسبات شان از منافع استراتژیک خودشان می باشد و اینکه چگونه شما آنرا انجام می دهید، و آنچه شما نمایندگی می کنید، الف) آیا مستقیما در خدمت آن منافع خواهد بود(یا نخواهند بود) و آیا به طور غیرمستقیم به آنها خدمت می کنند( یا نمی کند) و بر توده مردم به طریقی که آنها می خواهند آن را تحت تاثیر قرار دهد، تاثیر می گذارد. این آن چیزی است که باعث پیچیدگی ادیشن می شود. شما فقط برای آنها آدیشنی انجام نمیدهید که ببینید که آیا "ملودی که در آواز خواندید،" را دوست دارند، بلکه این نیز، در معنای واقعی، در مورد اینکه آیا آنها فکر می کنند که شما می توانید بینندگان(مخاطبان)، رای دهندگان ("مردم آمریکا") به طریقی که آنها می خواهند را تحت تاثیر قرار گیرند، را تحت تاثیر قرار دهید، یا نه.
هر دو چیز بخشی از آدیشن هستند، اما همه این یک فرایند دینامیک این سیستم می باشد. و اگر شما خارج از فرایند این سیستم عمل کنید، چه اتفاقی می افتد؟ به عنوان مثال، اگر شما بگویید: "این مسخره است زمانی که اینقدر مردم گرسنه در جهان وجود دارند و ما اینقدر خرج ارتش بکنیم؛ ما باید بودجه نظامی را به نصف کاهش دهیم و با استفاده از آن پول به تغذیه مردم در جهان بپردازیم؛ من چند روز قبل داشتم به بونو گوش می دادم، و او مرا متقاعد کرد." [خنده حضار] خوب، شما می توانید که آن آدیشن را اجرا کنید، اما اگر شما چنان بگویید به عنوان یک نامزد جدی برای هیچ دفتر انتخابی قابل توجهی در ایالات متحده محسوب نخواهید شد، و قطعا نه برای رئيس جمهور. چرا؟ به خاطر همه آن دلایل که من پیشتر گفته ام: زیرا که با دینامیک اساسی این سیستم و با محتوای روبنای سیاسی-سیاسی و نظامی و ژئو استراتژیک -از دینامیک اساسی مطابقت ندارد. شما کاملا خارج از خط با راهکارهای که در جریانند خواهید بود، به زبان ساده تر، شما به جایی نخواهد رسید. شاید مقاله ای از شما در "نیشن" انتشار یابد[خنده حضار]، اما شما به هیچ وجه از لحاظ نزدیک شدن در اعمال قدرت و یا هر تأثیر قابل توجهی در جهت دولت و جامعه در یک معنای کلی، نخواهید رسید. زیرا شما "غیر متعارف" یا "در شرایط نامطلوب" که با دینامیک واقعی هستند به سر می برید، شما خارج از فرایند آنچه بیانگر شرایط سیاسی و ژئو-استراتژیک نیازهای کسانی است که طبقه حاکم و مسلط در درون این روابط تولید از سیستم سرمایه داری-امپریالیستی، کسانی که این سیستم را کنترل می کنند و انتخابات را آنچنان مد روز کرده و آن را تابعی به عنوان یک بخش کلیدی از ساختار های سیاسی که به منظور تقویت آن سیستم می کنند، هستید. آنها اینرا دریافته اند، حداقل تا این نقطه، چنین راهکار انتخاباتی مناسب و در واقع یک دستگاه مستعد همانطور که آنها آنرا توسعه داده اند، می باشد. آن را در خدمت منافع همگی شان بهتر می دانند، حداقل تا به این نقطه، اعمال حاکمیت از طریق یک سیستم سیاسی که شامل "انتخابات مردمی" باشد؛ اما آنچنان انتخابات مردمی که در آن و از طریق آن کنترل اساسی و نهایی شان را اعمال می کنند. و این ان چیزی است که واقعا در جریان است، و نه چیز دیگری. و به همین خاطر آن برنامه هایی که ممکن است مطابق میل بسیاری از مردم باشد، اما در جهت منافع طبقه حاکم نیست، جایی در تحت این سیستم ندارد. به عنوان مثال، اگر در زمان نظر سنجی از مردم بپرسید که در خواسته ها نشان دهند، چگونه آنها در مورد آنچه که من بطور مفصل در مورد کاهش بودجه نظامی به نصف و استفاده از آن نیمه برای پایان دادن به گرسنگی جهانی فکر می کنند، احتمالا اکثریت افرادی که به عنوان "دموکرات" شناسایی به شدت به نفع آن خواهند بود. اما این هیچ ربطی به آنچه حزب دموکرات اتخاذ و تعیین خواهد کرد، ندارد.
چرا؟ این سوالی است که مردم باید به چالش کشیده شوند و به طور جدی درگیر آن شوند. چرایی آن اختلاف، از کجا سرچشمه می گیرد، منعکس کننده چیست، به ما چه می گوید؟
برهان عظیمی
25 مارس 20012
توضیحات مترجم:
1- توضیح مترجم: متن زیر در نشریه انقلاب شماره 263، مورخ 25 مارس 2012 انتشار یافته است.
این متن در واقع یک بخش از مجموعه سخنرانی های هفت گانه ی رفیق باب آواکیان تحت عنوان " چرا امروزه ما در شرایط کنونی قرار داریم، و در مقابلش چه باید کرد: سیستم گندیده واقعی و نیاز برای انقلاب،" که در سال 2006 ارائه شده است، به فارسی ترجمه گشته است.
2- آدیشن یا آزمون- منظور اشاره به انتخاب مثلا یک خواننده از میان چند نفر است. که طبق آن هر خواننده با خواندن ترانه ای آزمون خود را در مقابل قضاوت هیئتی از داوران قرار می دهند.
لینک مقاله اصلی به زبان انگلیسی:
http://rwor.org/a/263/the-real-american-idol-elections-as-auditions-en.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر