- تهدید فعالین کارگری از طرف اداره اطلاعات و منع کردن آنها به شرکت در مراسم اول مه
- اطلاعیه هیات بازگشایی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک،به مناسبت اول ماه مه
- بیانیه اتحاد بین المللی به مناسبت اول مه ۲۰۱۲
تهدید فعالین کارگری از طرف اداره اطلاعات و منع کردن آنها به شرکت در مراسم اول مه
به گزارش رسيده به كميته هماهنگي، در تداوم تهدید فعالین کارگری در سنندج، مجید حمیدی، کوروش بخشنده، غالب حسینی، خالد حسینی، فردین میرکی و كريم از طرف اداره اطلاعات تهديد شده اند كه در صورت شركت در مراسم اول ماه بازداشت خواهند شد.
کمیته‌ی هماهنگی برگزاری آزادانه‌ی مراسم اول ماه مه را حق تمامی کارگران و فعالان کارگری می‌داند و اینگونه اقدامات و تهدیدات نیروهای امنیتی را به شدت محکوم می‌کند.
کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری-10 ارديبهشت 1391
اطلاعیه هیات بازگشایی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک،به مناسبت اول ماه مه
کارگران وزحمتکشان متحد شویم
در روز اول ماه مه 1886میلادی برابر با1265 خورشیدی،معدنچیان شهرشیکاگو که در بدترین شرایط کاری به سر می بردند ،تصمیم گرفتند به منظور طرح هشت ساعت کار در روز،دست ازکارکشیده وراهپیمایی آرامی را برگزارکنند.این حرکت کارگران توسط پلیس سرمایه داری به خون کشیده شد.ده کارگرکشته ، 50نفرزخمی وهفت تن از رهبران آنان دستگیروسپس دربیدادگاه سرمایه داری به مرگ محکوم شدند.یکسال بعد در11نوامبر 1887کارگرقهرمان ،آگوست اسپایز درحالی که بطرف سکوی اعدام می رفت،باصدای بلندی گفت: «صدایی که امروز می خواهیدبه سکوت وادارکنید،روزی درجهان طنین انداز خواهدشد.»
مبارزات قهرمانانه زحمتکشان پس از45سال چنین در روزنامه حقیقت ارگان اتحادیه های کارگری ایران8/2/1301طنین انداز شد: «اول ماه مه باید تعطیل شود،این تعطیلی هرج ومرج نیست.این تعطیلی انقلاب هم نیست.این تعطیل است که باید ملت ازحکومت با زورحقوق خودرامسترد دارد.این عید نیست،بلکه دادخواهی است.این روزی است که دولت باید موجودیت ملت رابفهمد.باید به حکومت فهماندکه تو نوکر ملت هستی.باید موافق خواهش ملت رفتارکنی.تو نمی توانی از آزادی قلم،آزادی مطبوعات وآزادی اجتماعات جلوگیری کنی،زیرا آن حق مشروع ملت است.»
بعداز126سال هنوز هم اجرای هشت ساعت خواست اصلی زحمتکشان دنیا وایران است،وبعداز90 سال باز هم ماخواهان تعطیل رسمی روز کارگر وآزادی قلم ومطبوعات هستیم.
امسال درحالی طبقه کارگرجهانی به پیشواز روزکارگرمی رودکه،نظام سرمایه داری به دلیل سودجویی وغارت ثروت زحمتکشان،بحرانی فراگیر رابه زحمتکشان جهان تحمیل نموده است.اتحادیه اروپا برای عبور از این بحران به همه کشورهای اروپایی دستور داده تاسیاست های سخت گیرانه رادرکشورهایشان به ضرز زحمتکشان به اجرا بگذارد..سن بازنشستگی به67سال درایتالیا و65سال درسراسراروپا به اجرا گذاشته شد.میلیونها کارگرازکاربیکار،دستمزدهایشان30درصدکاهش یافت.مالیات هاافزایش یافته وبودجه آموزش وپرورش وبهداشت عمومی کاهش فاحشی پیداکرده است.درآمریکا،مهدسرمایه داری، زحمتکشان به دلیل سفته بازی ونزول خواری سرمایه داری مالی، بی خانمان وبی سرپناه شدندودرپارکها وخیابانها روزگارمی گذرانند.
دوستان کارگر!چه شباهت هایی میان آنچه در اروپاوآمریکا می گذرد باشرایط کنونی میهنمان دارد؟
روزکارگر درحالی فرامی رسدکه توفان بیکارشدن از اوایل سال بیداد می کند.کافی است نگاهی به آمار تکان دهنده روزنامه هابیاندازیم تابه عمق فاجعه ای که بر زحمتکشان می گذرد،پی ببریم.این غیر از تمدیدنشدن قراردادصدهاهزارکارگرموقت وپیمانی و روزمزد است،که بسیاریشان حتا ماههاست دستمزدهای مصوب وزارت کار وعیدی وپاداش هرساله رادریافت نکرده ونوروزی سخت راپشت سر گذاشته اند.وبازغیر ازواحدهای تولیدی است که درسال گذشته ورشکست ،تعطیل ویا باکمترین حد تولید کارمی کنند.دستورات صندوق بین المللی پول وسازمان تجارت جهانی که همه زحمتکشان را در سراسر آمریکاواروپاوآسیاوآفریقا به فقر وتباهی کشانده در سرزمین مانیز چهره پلید خود رابا برنامه هدفمندی یارانه ها وکوه گرانی درسال جدید برسر خانواده های کارگری آوارکرده است.به گفته رییس مرکز آمارایران بیش ازده میلیون ایرانی زیرخط فقرمطلق ونزدیک به سی میلیون ایرانی در زیر خط فقرنسبی به سر می برند.(آفتاب نیوز7/3/89)اگر هر روز شاهدتعطیلی کارخانه ای هستیم ،درمقابل شاهد گشایش یک بانک درکشورمان هستیم.سرمایه داری مالی برای غارت ثروت ملی زحمتکشان سخت در تکاپو است.آنچه درایران وجهان برای زحمتکشان اتفاق می افتد،دستوراتی است که سازمان تجارت جهانی و صندوق بین اللمللی پول به کشورها دیکته کرده وآنان نیزبه اجرا گذاشته اند.سرمایه داری انگل مالی که با سفته بازی ونزول خواری درآمریکا زحمتکشان رابی خانمان کرده،درایران با همکاری سرمایه داری انگل تجاری با واردات هرچه بیشتر،کشاورزی راریشه کن،تولید را زمین گیر ودستاوردهای زحمتکشان رانشانه گرفته است،تا با بیکارشدن دهقانان وسر ریز آنان به شهرهابرای کارگران شهری رقیبی جهت گرفتن دستمزدکمتر بتراشد وهم برای سرمایه داری جهانی کارگرانی مهاجر و ارزان قیمت تا درآن سوی آبها کارگران را واداربه گرفتن دستمزدی کمترکنند.آری سرمایه داری برای ایجادشرایطی که « تنها لقمه نانی به کف آری به زحمت بخوری»یا باید رقیب زحمتکشان کشورت شوی و یا درآن سوی آبها رقیب زحمتکشان دیارغربت باشی.حمله به دستاوردهای زحمتکشان که باپیش نویس قانون کار«استادشاگردی» تا چندی دیگربه مجلس خواهد رفت ،یادآور قانون کارضدکارگری توکلی دردهه 60 است.دراین پیش نویس سن بازنشستگی به65سال با35سال سابقه کارپیش بینی شده است.بیمه اجباری به کارگاههای بالای100نفرکارگراختصاص یافته است.تعیین حداقل دستمزد توسط وزارت کارحذف وبه رضایت طرفین موکول گردیده است.سازمان تامین اجتماعی به بخش خصوصی واگذارودرنتیجه میلیاردها تومان ثروت 100ساله زحمتکشان رایگان دراختیارسرمایه داری انگل مالی قرار خواهد گرفت.وهمین چند دارو و آمپول نیزازمادریغ خواهدشد.سیاست«هرکه پول دارد زندگی کند وهرکه ندارد،بمیرد»که ازاوایل دهه هفتادشروع شده بود،اجرایی گردد.این سیاست های غیرانسانی درحالی در تمام جهان اعمال شده،که به ثروتمندترشدن یک درصدازجامعه جهانی انجامیده است.
زحمتکشان درایران وجهان دراول ماه مه به این سیاست ها جواب منفی خواهد داد ونردبانی برای ثروتمندترشدن 1000نفرثروتمند دنیا نخواهدگردید.اگر نمی خواهیم نظاره گرزندگی که 1000نفر درجهان برایمان تدارک می بینند،باشیم باید دستهایمان یکدیگر راپیداکرده وبه هم فشرده بشوند.
متاسفانه درحالی که دستهای سرمایه داری غارتگر برای نابودی اقتصادکشور وکشاورزیمان باواردات هرچه بیشتربازگذاشته می شود،دستهای کارگران وزحمتکشان آگاه هر روزبسته ترمی شود.سرمایه داری انگل تجاری درجای جای اقتصادکشورمان لانه کرده وهزاران میلیاردی به سرقت می برد وآزادانه می گریزد. درمقابل سندیکالیست ها ورهبران انجمن های صنفی وفعالین کارگری واجتماعی دربندمی شوند. واین درحالی است که سرمایه داری درجهان وایران هر روز باایجادتشکیلات برای دزدی های بیشتر جمع می شوند،سندیکاهای کارگری وانجمن های صنفی هرچه بیشترمحدود وپراکنده می گردند.
چرا سندیکاهای کارگری وانجمن های صنفی زحمتکشان هر روز محدود تر می شوند؟مگرآنان جز آزادی سندیکا وانجمن صنفی برای مبارزه باسارقان اقتصادی ،مهاجمین فرهنگی،کاردیگری می خواهند بکنند؟آزادی وفعالیت سندیکاها وانجمن های صنفی زحمتکشان فرهنگی، جزبرای مقابله باخیانت کاران به امنیت ملی،استقلال سیاسی وفرهنگی واقتصادی ،نیست ونخواهدبود.فعالیت سندیکاها وانجمن های صنفی برای نظارت برهرچه اجرایی ترشدن حقوق انسانهاست.برگشت کودکان کاروخیابان به مدارس، دستمزدبرابرزنان درمقابل کارمساوی بامردان،لغوهرگونه قرارداد موقت وسفیدامضا،قانون کاری در حمایت اززحمتکشان،به دست گرفتن مدیریت تامین اجتماعی توسط کارگران،اجرای مجازات برای صاحبان واحدهای تولیدی که دستمزدهای کارگرانشان راپرداخت نمی کنند،تصویب دستمزد ومستمری مطابق باتورم توسط نمایندگان واقعی کارگران وبازنشستگان،تعطیل روزکارگر وآزادی اجتماعات کارگری،آزادی همه فعالین سندیکایی وصنفی آموزگاران ،روزنامه نگاران وبازگشایی سندیکاهای کارگری ،انجمن های صنفی وخانه سینما.
این است خواست های زحمتکشان ایران برای نفی نظام ظالمانه سرمایه داری وآزادی فعالیت سندیکایی درجهت زندگی بهتر،امنیت ملی واستقلال اقتصادی وسیاسی.
دوستان کارگر!با کوشش زحمتکشان فرهنگی است که نام کشورمان دربلندای اسکارمی ایستد،برج زیبای میلاد بادستان زمخت ماسربه آسمان می ساید،درآمدهای ارزی نفت با دستان سیاه وپشت خمیده ما وارد کشورمی شود،تکه های آهن توسط مابه خودرویی زیبا تبدیل می شود،ودریک کلمه اگرطبقه کارگر نباشدتولید نیست،واگرتولید نباشد ثروتی نیست.
اول ماه مه رابه عرصه تلاش جهت ایجاد وبازگشایی سندیکاهای کارگری،مدافع واقعی حقوق رنجبران درمقابله باتهاجم سرمایه داری به ثروت ملی ودسترنج کرگریمان تبدیل کنیم.
گرامی باد اول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگران
هیات بازگشایی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک 8/2/1391
بیانیه اتحاد بین المللی به مناسبت اول مه ۲۰۱۲
بحران جهانی سرمایه داری بیش از پیش عمیق تر میشود. کارفرمایان، دولتها، نهادها و سازمانهای سرمایه داری با برنامه ها و تصمیم های مختلف اقتصادی و سیاسی عوارض و هزینه های این بحران را هر چه بیشتر بر سر کارگران سرشکن میکنند. سیاستهای ریاضت اقتصادی و حمله به خدمات، حقوق و دستاوردهای تاکنونی کارگران یکی از راهکارهای سرمایه داری برای جلو گیری از برون رفت از این بحران است.
اما کارگران و مردم برابری طلب در اقصی نقاط جهان دست بسته و آرام ننشسته اند. جهان درسال گذشته از کشورهای شمال آفریقا گرفته تا قلب آمریکا و اروپا و ایران شاهد اعتراضات متعدد کارگری و مردمی بود. در کنار اعتصابات و اعتراضات و تظاهرات های خیابانی کارگری در سال گذشته ما شاهد جنبش ۹۹ درصدی ها به عنوان سمبل اعتراض ضد کاپیتالیستی در بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا بودیم. بدون شک این اعتراضات در اول ماه مه ۲۰۱۲ ادامه یافته و اول ماه مه امسال روز اعتراض مشترک جهانی کارگری خواهد بود.
سال ۱۳۹۰ در ایران سال حمله همه جانبه تر دولت و طبقه سرمایه دار به سطح معیشت و زندگی کارگران ایران بود. دولت و کارفرماها با بی شرمی تمام دستمزد کارگران را بالا کشیده و در موارد زیادی کارگران ماهها و سالها است که حقوق خود را دریافت نکرده اند. اخراج سازیها ابعاد وسیعتری بخود گرفته و کارفرماها و دولت با اتکاء به قراردادهای موقت کارگران هر چه بیشتری را بدون پرداخت کوچکترین خسارتی اخراج میکنند. شورای عالی کار توهین آمیزانه حداقل دستمزد کارگری برای سال ۱۳۹۱ را سیصد و هشتاد و نه هزار تومان در ماه یعنی حداقل یک چهارم خط فقر تعیین کرد. کارخانه ها و شرکتهای مختلفی با مشکل تامین مواد و قطعات روبرو بوده و تعداد زیادی ورشکست و تعطیل شده و بیکاری چند میلیونی ابعاد گسترده تری یافته است. با اجرای طرح هدفمندی یارانه ها و افزایش سرسام آور قیمت ها سطح زندگی واقعی کارگران نزول بیشتری کرده است.
در سال ۱۳۹۰ بسیاری از فعالین کارگری را اخراج و بازداشت کرده و برای آنها حکم های سنگین زندان و محرومیت از فعالیت صادر کردند. با تهدید و ارعاب فعالین تشکلهای اندک مستقل کارگری را تحت بیشترین فشارها قرار دادند. اما این فشارها نه تنها موجب عقب نشینی کارگران نشد بلکه بر تعداد اعتراضات و اعتصابات و تظاهراتهای خیابانی کارگری در سال ۹۰ افزوده شد. اعتصابات متعدد کارگران پتروشیمی ها برای لغو قراردادهای موقت و حذف شرکتهای پیمانکاری یکی از نمونه های برجسته اعتراضات کارگری در سال ۹۰ بود.
سال ۹۱ از آغاز با تعمیق و گسترش همه مصائب طبقه کارگر و بویژه اخراجهای وسیع و پردامنه همراه بوده است. ریشه این وضعیت در نظام سرمایه داری ایران و در سیاست های ضدکارگری حکومت جمهوری اسلامی و بحران اقتصادی سرمایه داری جهانی از جمله در ایران قرار دارد. در مقابله با این وضعیت از یکسو شاهد گسترش اعتراضات کارگری هستیم، و از سوی دیگر نهادهای ضد کارگری و مزدور حکومتی خانه کارگر و شوراهای اسلامی تلاش دارند در بستر سرکوب تشکلات واقعی و مستقل کارگری در اول ماه امسال با قلمداد کردن خود به عنوان ظرف این اعتراضات آنها را منحرف و خاموش سازند. برای جنبش مستقل کارگری ایران بسیار حیاتی است که با متحد نمودن هر چه بیشتر اعتراضات موجود کارگری و مستقل از این نهادهای ضد کارگری، اول ماه مه ۹۱ را به روز اعتراض صف مستقل طبقه کارگر علیه مناسبات ضدانسانی نظام سرمایه داری و سیاستهای ضدکارگری جمهوری اسلامی تبدیل سازد.
کارگران ایران در اول ماه مه ۹۱ علاوه بر خواستهای پایه ای خود، از جمله حق اعتصاب و تشکل، آزادی بیان، تجمعات و کلیه آزادیهای سیاسی و اجتماعی، لغو مجازات اعدام و شکنجه، دفاع از حقوق زنان و نفی کلیه تبعیضات و ستمهای وارده بر آنان، ممنوعیت کار کودکان، محکوم نمودن تبعیض و ستم علیه کارگران افغانی و دیگر کارگران مهاجر و دفاع از حقوق انسانی و شهروندی آنان، همچنین بر خواستهای مشخصی از جمله لغو حکم کارگران اخراجی، لغو قراردادهای موقت، عدم برسمیت شناسی حداقل دستمزد تعیین شده و مبارزه برای ا فزایش دستمزدها و آزادی فوری و بی قید و شرط همه فعالین کارگری پای می فشارند و به هر گونه سیاستهای جنگ طلبانه و جنایتکارانه دولتها اعتراض خواهند نمود.
اتحاد بین المللی ضمن تبریک اول ماه مه به همه کارگران جهان، حمایت خود را از مبارزات و مراسمهای مستقل کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر در ایران اعلام داشته و به نوبه خود همواره تلاش خواهد کرد انعکاس دهنده مبارزات طبقه کارگر ایران در سطح بین المللی باشد.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۲۸ آوریل ۲۰۱۲
اول مه روز ما کارگران است
رفقای کارگر اول مه نزديك است و نظام حامی سرمایه در ایران، تعداد زیادی از رهبران و از پرچم داران دفاع از اول ماه مه، روز جهانی کارگر و رادیکالسم را با حیله و توطئه به بند کشیده که تا به خیال خود جنبش اول ماه مه را مهار کند. در اول ما مه امسال با شعار آزدی رهبران کارگری و آزادی حق تشکل مستقل به خیابان ها بریزیم و این بار نیز توطئه نوکران و حامیان جهل و سرمایه را خنثی کنیم
اول مه روز ماست و اين روز را با تجمعاتمان٬ با مراسم های مستقل و با شكوه مان به روز قدرت نمائی طبقاتی متحد و متشکل کارگران در مقابل دولت سرمايه و کل طبقه سرمايه داری تبديل كنيم. اكنون كه همه توجه ها در دنيا به سمت ايران جلب شده است در چنین موقعیتی باید نشان دهيم كه ما كارگران سرنوشت جامعه را رقم می زنيم. دولت و سرمایه داران تلاش می كنند تا با به بند کشیدن رهبران ما و مجوز ندادن ها و با ممانعت ها در مقابل صف آرايی ما كارگران بايستند٬ اما ما منتظر مجوز نمی مانيم و با اتکا به نیروی مستقل و اتحاد خودمان، روز همبستگی جهانی مان با شعار آزدی رهبران کارگری، آزادی مراسم مستقل و غیردولتی اول ماه مه و آزادی حق تشکل مستقل و اعتصاب برپا می کنيم و با شعارها و پلاكاردهای سرخ خود كه شعار کارگران جهان متحد شوید، زنده باد انترناسیونالیسم پرولتری و نام واحدهای کارگری مان را بر آن نوشته ایم٬ دست در دست هم و همراه با خانواده هایمان در خیابان ها راهپیمایی می کنیم.
اول ماه مه روز ماست. در این روز اعلام خواهيم كرد كه ما در مقابل هرگونه تفرقه و تبعيض بر اساس جنسيت٬ قوميت٬ مليت و غيره خواهيم ايستاد. ما يك طبقه جهانی هستيم. ما سازندگان نیازهای واقعی بشریت هستیم؛ خود ما نیز بهتر از هر کس می تواینم به عنوان یک طبقه، جوامع بشری را اداره کنیم.
گرامی باد اول مه، روز همبستگی بین المللی کارگران
مظفر فلاحی-9اردیبهشت1391
دهم اردیبهشت ماه1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر