- آزادی مسعود سلیم‌پور و سیروس فتحی از فعالین کارگری دستگیر شده در شهر کرج
- تظاهرات در حمایت از شهروندان افغانی، علیه جمهوری اسلامی
- گزارش "اتحاد بین المللی" از تظاهرات اعتراضی 30 ژوئن استکهلم
- اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا خواستار آزادی فوری فعالین کارگری زندانی در ایران
- غول اخراج بر بالای سر 350 کارگر فولاد زاگرس
- معاون رئیس جمهور تمام معضلات ما کارگران را پاسخ دادند!!
- پیرامون بیانیه مشترک در اعلام همبستگی با کارزار بین المللی برای آزادی کارگران زندانی
- اطلاعیه کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری دربارۀ گشایش وبلاگ «دِرابا»
آزادی مسعود سلیم‌پور و سیروس فتحی از فعالین کارگری دستگیر شده در شهر کرج
بر اساس گزارش رسیده، مسعود سلیم‌پور و سیروس فتحی دوتن از فعالین کارگری دستگیر شده آزاد شدند. مسعود سلیم‌پور روز شنبه ١٠ تیر و سیروس فتحی روز یکشنبه ١١ تیر ماه آزاد شدند.
لازم به ذکر است که روز جمعه ٢٦ خرداد، مسعود سلیم‌پور و سیروس فتحی که در جریان برگزاری مجمع عمومی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری در شهر کرج دستگیر و زندانی شده بودند پس گذراندن دوهفته بازداشت در زندان لاکان رشت، آزاد شدند. این در حالی است که هنوز میترا همایونی، سعید مرزبان، مازیار مهرپور، فرامرز فطرت‌نژاد در زندان لاکان رشت به سر میبرند و علیرضا عسگری، ریحانه انصاری و جلیل محمدی کماکان در زندان کرج هستند و از وضعیت آنها خبری در دست نیست.
ما ضمن تبریک آزادی این دو فعال کارگری، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط دیگر دستگیر شدگان و کلیه کارگران زندانی هستیم.
کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری - ١١ تیر ١٣٩١
تظاهرات در حمایت از شهروندان افغانی، علیه جمهوری اسلامی
سال 1391 به سال حمله فاشیستی جمهوری اسلامی علیه شهروندان افغانی ایران بدل شده است. هر روز جلوه ای تازه ای از این مارش صلیب شکسته در صدر اخبار می نشیند. گویی کل جمهوری اسلامی از دفتر رهبرش تا کاربدستان پایین رتبه آن در حرکتی هماهنگ و نقشه مند علیه کارگران و زحمتکشان افغانی به حرکت درآمده است.
جمهوری اسلامی همیشه نه تنها جمهوری ضد کارگر و ضد زن و ضد انسان و ضد آزادی و ضد همه چیزهای خوب و انسانی بوده است، بلکه همواره نیز یک جمهوری فاشیستی و نژاد پرست و ضد کارگر و مهاجر افغان بوده است. اکنون بدنبال گسترش و تعمیق بحران اقتصادی و سیاسی که سراپای رژیم را فرا گرفته است به تعرض وحشیانه خود به همه کارگران و زحمتکشان شدت بخشیده است. اما کارگران و شهروندان افغان در ایران بطور سازمانیافته ای انتخاب شده و در صف اول قربانیان این سیاست ضد کارگری و انسان ستیز قرار گرفته اند.
بدنبال براه انداختن پاکسازی قومی علیه کارگران و شهروندان افغانی و ممنوعیت حضور آنها در بیست استان ایران و از جمله یزد توسط دولت، در روز دوشنبه 5 تیر ماه در شهر یزد، کارگران و شهروندان افغانی مورد تاخت و تاز خونین اوباش اسلامی و ماموران حکومتی قرار گرفته و خانه و کاشانه شان به آتش کشیده شده و تعدادی از آنها در آتش سوخته و جان باخته اند.
مردم نوعدوست و انسانهای آزادیخواه
همه ما به نام انسانیت و آزادیخواهی وظیفه داریم به هر شکل و از هر طریق ممکن این سیاست جنایتکارانه و فاشیستی جمهوری اسلامی علیه شهروندان افغانی بایستیم و آنرا محکوم کنیم. باید نشان دهیم که در برابر این رژیم آدمکش و جنایتکار، کارگران و شهروندان افغانی تنها نیستند. شورای پشتیبانی از همه شما برای شرکت در تظاهرات در حمایت از کارگران و شهروندان افغانی و علیه جمهوری اسلامی دعوت می کند.
زمان: چهارشنبه 4جولای، ساعت 3 بعد از ظهر
مکان: در مقابل ساختمان امنستی اینترنشنال: Amnesty International Toronto Office, 1992Yonge St
416-333-1726/416-407-7922 برای اطلاعات بیشتر با شماره ها تماس بگیرید:
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران-واحد کانادا
شورای پشتیبانی از مبارزات مردم در ایران (تورنتو-کاناد
گزارش "اتحاد بین المللی" از تظاهرات اعتراضی 30 ژوئن استکهلم
در تداوم کارزار سراسری در محکومیت حمله نیروهای امنیتی به مجمع عمومی "کمیته هماهنگی ..." و آزادی بی قید وشرط همه دستگیر شدگان، روز 30 ژوئن تظاهرات اعتراضی با شرکت بیش از 250 نفر در شهر استکهلم برگزار شد. این تظاهرات که به دعوت "کمیته هماهنگی تظاهرات 30 ژوئن- استکهلم" فراخوان داده شده بود با حمایت و شرکت فعال احزاب وسازمانهای سیاسی چپ برگزار شد. سخنرانان سوئدی و ایرانی این تظاهرات ضمن محکومیت رژیم جمهوری اسلامی ایران، از زوایای مختلف به پایمال شدن حقوق کارگری و انسانی پرداخته و حمایت خویش را با جنبش کارگری ایران و یاران مبارزی که تحت شرایط استبدادی با فداکاری و پرداخت هزینه سنگین از حقوق کارگری دفاع می کنند، اعلام کردند. آزادی فعالین جنبش زنان، وکلا، نویسندگان، دانشجویان، مدافعین حقوق انسانی زندانی و آزادی بی قید شرط کلیه زندانیان سیاسی، حق آزادی بیان و تشکل و تجمع از خواستهای اصلی بود که در این مراسم اعتراضی بر آن تاکید شد.
"اتحاد بین المللی" ضمن قدردانی از همه شرکت کنندگان و احزاب و سازمانهایی که با حمایت و شرکت فعال خویش موجب رساتر شدن صدای اعتراض به جمهوری اسلامی در شهر استکهلم شدند، تاکید می کند که کارزار سراسری اعلام شده تا ازادی همه دستگیر شدگان ادامه خواهد یافت.
30 ژوئن 2012
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران- سوئد
گزارش اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا از تظاهرات ۲۲ ژوئن ۲۰۱۲
۲۹ ژوئن ۲۰۱۲
نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران در ۱۵ جون ۲۰۱۲، با خشونتی وحشیانه در حمله به ۶۰ نفر از فعالین کارگری که در شهر کرج در مجمع سالیانه "کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری" شرکت کرده بودند، تمامی آنان را دستگیر نمودند.
در عکس العمل به این حمله بغایت وحشیانه، اعضای اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران (و شورای پشتیبانی از مبارازت مردم در ایران-مترجم) تظاهراتی را در مقابل سفارت ایران در شهر اتاوا سازمان دادند و خواهان آزادی فوری این زندانیان سیاسی، و حق ایجاد اتحادیه ها و تشکلات کارگری مستقل، حق آزادی بیان، آزادی تجمع و ابراز وجود در ایران شدند.
فرید پرتوی، نماینده اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا-شعبه ۴۷۷۲، و فعال اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران، از جمله سازماندهندگان این تظاهرات و همچنین مجری برنامه بود. پل مویست، رئیس کشوری اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا در این مراسم سخنرانی کرد. مویست گفت: "ما، امروز، از دولت کانادا می خواهیم که آزادی این کارگران و بازگرداندن حقوق اتحادیه های کارگری برای کارگران در ایران را درخواست کند. ما هرگز نمی توانیم فعالین آزاد اتحادیه ای باشیم حتی اگر حقوق یک کارگر در هر جایی از دنیا پایمال گردد. ما امروز محکم و تزلزل ناپذیر در کنار کارگران ایران ایستاده ایم."
بنا بر گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر، دولت ایران درگیر کارزاری گسترده به منظور تضعیف جامعه مدنی در ایران، از طریق هدف قرار دادن روزنامه نگاران، وکلا، فعالین و دانشجویان، میباشد. تعداد اعدامها در ایران از سال ۲۰۱۰ به شدت افزایش یافته است، و مقامات دسترسی به اطلاعات را نیز شدیدا محدود کرده اند. در مارس ۲۰۱۱، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در واکنش به وخیم تر شدن اوضاع حقوق بشر در ایران، یک گزارشگر ویژه برای ایران منصوب نمود، اما مقامات رسمی تا کنون به او اجازه دسترسی به کشور را نداده اند.
کارگران قادر به اعمال حق خود برای سازماندهی اتحادیه ها و تشکلهای کارگری که مستقل از دولت و کارفرمایان باشند، بدون آنکه با سرکوب خشونت آمیز مواجه گردند، نیستند. مقامات ایران ده ها، شاید صدها، نفر از فعالین کارگری را در سال های اخیر بازداشت کرده اند، و بسیاری از آنها اذیت و آزار، شکنجه و حبس های طولانی را تجربه کرده اند.
شرایط کار در ایران بسیار سخت است. نرخ بیکاری بالای ۲۴ درصد است. میلیونها نفر از مردم زیر خط فقر زندگی می کنند. در گزارش کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری (آی تی یو سی) آمده است که بیش از ۷۰ درصد کارگران ایرانی در قراردادهای موقت بدون امنیت شغلی به کار مشغول هستند. تحت این شرایط اقتصادی و اجتماعی نیاز به نمایندگی اتحادیه های واقعی کارگری ضرورتی حیاتی است.
لینک به اصل گزارش به زبان انگلیسی در سایت سراسری اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا:
http://cupe.ca/global-justice/calls-immediate-release-imprisoned
ترجمه و بازتکثیر از اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
info@workers-iran.org
غول اخراج بر بالای سر 350 کارگر فولاد زاگرس
اتحادیه آزاد کارگران ایران: شرکت مهندسی "خان گل" پیمانکار کارخانه فولاد زاگرس به 350 کارگر تحت پوشش خود اعلام کرده است با پایان قرارداد یکماهه این کارگران قرارداد خود را با آنان تمدید نخواهد کرد.
بحران در کارخانه فولاد زاگرس از اوایل سالجاری با سپردن 70 کارگر قرارداد مستقیم این کارخانه به شرکت پیمانکاری خان گل و احتمال اخراج کارگران شروع شد. بدنبال این وضعیت دهها کارگر این کارخانه در مقابل فرمانداری قروه دست به تجمع اعتراضی زدند که نهایتا با برگزاری جلسه ای با شرکت نماینده های کارگران ، اداره کار و نماینده کارفرما کارگران معترض مجبور به انعقاد قرارداد یکماهه با شرکت پیمانکاری خان گل شدند. اما ده کارگر دیگر این کارخانه زیر بار توافق صورت گرفته در فرمانداری نرفتند و در ادامه اعتراضات خود شکایتی را به اداره کار تسلیم کردند.
بنا برگزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، این ده کارگر دیروز دهم تیر ماه با رای هیئت حل اختلاف اداره کار مبنی بر ادامه کار با قرارداد مستقیم بر سر کارهای خود بازگشتند.
کارخانه فولاد زاگرس 350 کارگر دارد که به استثنای تعداد انگشت شماری از آنان، همگی تحت پوشش شرکت پیمانکاری خان گل در این کارخانه مشغول بکار هستند.
کارگران کارخانه فولاد زاگرس طی سالهای گذشته با قراردادهای موقت سه ماهه مشغول بکار بودند اما از اول سالجاری این کارگران مجبور به ادامه کار با قرارداد یکماهه شدند.
کارگران کارخانه فولاد زاگرس همگی حدود ده سال سابقه کار دارند و اخیرا شرکت پیمانکاری خان گل به این کارگران اعلام کرده است در پایان تیر ماه کار را تعطیل و قراردادی با کارگران برای ادامه کار نخواهد بست.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – 11 تیر ماه 1391
معاون رئیس جمهور تمام معضلات ما کارگران را پاسخ دادند!!
سالهاست که بیکاری امان از زندگی ما کارگران ربوده و هر روز سایه شومش را بیشتر و گسترده تر روی زندگیمان پهن میکند. روزی نیست که خبر تعطیلی کارخانه ایی را در اخبار نداشته باشیم . روزی نیست که خبر اخراج، تعدیل و بیکاری کارگران را نشنویم و در آخر روزی نیست که خبری از قراردادهای سفید امضا و حقوقهای معوقه نباشد.
در این اوضاع بی سامان، روزششم تیر ماه 91 در سایت ایلنا با تیتر درشت دیدم که آقای رحیمی معاون اول رئیس جمهوری فرموده اند:
بدون ميهمانان افغانی، آمار بیکاری کشور به صفر می‌رسد! در ادامه این خبر از قول معاون اول رئیس جمهور آمده است: "قدرت‌های بزرگ سه میلیون ميهمان افغانی را بر ما تحمیل کرده‌اند، اگر اين تعداد افغانی نباشند آمار بیکاری کشور به صفر می‌رسد"
من به عنوان یک کارگر سوالم از آقای رحیمی این است که آیا دو سال پیش که در خبرها اعلام شد حدود پنجاه هزار کارگر در عسلویه بیکار شدند و هر روزه خبر بیکاری کارگران پیمانی پتروشیمی ها و پروژه های پارس جنوبی و عسلویه را میشنویم تقصیر کارگران افغان است و کارگران افغان جایگزین کارگران ایرانی در عسلویه شده اند؟
آیا دهها و صدها کارخانه ایی که در سراسر کشور تعطیل شده اند و یا کاهش نیرو داده اند و ظرفیت تولیدشان را کاهش داده اند و کارگران خود را اخراج و بلاتکلیف گذاشته اند، تقصیر این مهمانان افغان است و این کارگران در این کارخانجات مشغول کار میباشند؟
آیا آمار بالای بیکاری در قشر تحصیل کرده و متخصص با رده های بالای مدارک دانشگاهی که هر روزه در خبررسانی ها وجود دارد و من کارگر به عینه آن را در خانواده ی خود لمس میکنم و بیکاری فرزندان تحصیل کرده مان را شاهدم، تقصیر کارگر افغان است و اینان پست های کلیدی و تخصصی شرکت ها را اشغال کرده اند؟
اگر چند میلیون ایرانی مهاجری که در کشورهای دیگر به سر میبرند در کشور خودمان می ماندند آیا باید برای آنان کار ایجاد می کردند و یا این آمار هم باید به میزان بیکاری مان اضافه می شد؟
آیا کارگران افغان به جز در کارهای سخت ساختمانی و کوره پزخانه ها بدون داشتن کوچکترین حمایت قانونی با کمترین مزد و بیشترین ساعات کار در جای دیگری همچون صنایع نساجی و ماشین سازی و نفت و پتروشیمی و صنایع فولاد و دیگر مراکز تولیدی و آموزش و پرورش و... مشغول به کار هستند؟
پس چگونه است که شما سخن از به صفر رساندن آمار بیکاری در صورت برگشتن این مهمانان به میان میاورید؟ آیا در صورت برگشتن این مهمانان افغان کارگران شهاب خودرو بر سر کارشان برمیگردند؟ آیا بلاتکلیفی کارگران مخابرات راه دور شیراز با 26 ماه حقوق معوقه حل خواهد شد؟ آیا کارگران صنایع فلزی ایران که زمانی 1200 کارگر داشت و اکنون به یک سوم آن موقع رسیده و ماههاست حقوق دریافت نکرده اند و آینده شغلیشان مشخص نیست حل خواهد شد؟ آیا کارگرانی که از ترس بیکاری و خانه خرابی با شنیدن خبر اخراجشان و بسته شدن کارخانه شان دست به خودکشی میزنند، امیدوار به زندگی میشوند؟ آیا تجمعات هر روزه کارگران کارخانجات و مراکز تولیدی در جلوی ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی پایان میابد؟ و هزاران آیای بی جواب دیگر...!
منبع:سایت اتحادیه آزادکارگران ایران-پروین محمدی
پیرامون بیانیه مشترک در اعلام همبستگی با کارزار بین المللی برای آزادی کارگران زندانی
اخیرا اطلاعیه مشترکی در حمایت از کارزار بین المللی برای آزادی کارگران و فعالین کارگری زندانی از سوی کمیته هماهنگی، جمعی از کارگران خباز سنندج و حومه، جمعیت زنان آزادیخواه و برابری طلب ، انجمن صنفی و.... در برخی سایتها منتشر شده است که در این لیست نام اتحادیه آزاد کارگران ایران نیز به عنوان یکی از امضا کنندگان بیانیه قید شده است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران اعلام میدارد هیچ نقشی در تنظیم این بیانیه نداشته است. تنظیم کنندگان این بیاینه علیرغم خواست اتحادیه از طریق مجاری رسمی اش مبنی بر عدم تمایل اتحادیه به قید نامش در پای بیانیه، باز هم اقدام به انتشار نام ما در پای بیانیه کرده اند. ما اطلاعی از قصد و نیت این دوستان در توسل به چنین شیوه هایی در کارهای مشترک نداریم. لذا با تقبیح این حرکت از سوی تنظیم کنندگان بیاینه، بر دقت بیشتر از سوی نهادهای مرتبط با جنبش کارگری در هماهنگی های لازم از طریق مراجع رسمی و منتخب تشکلها برای کارهای مشترک تاکید میکنیم.
ما همانگونه که در بیانیه خود پس از دستگیری اعضا کمیته هماهنگی اعلام کردیم برگزاری نشست و مجمع عمومی از سوی کارگران و فعالین کارگری را حق مسلم آنان میدانیم و بار دیگر با محکوم کردن دستگیری اعضا این کمیته، همبستگی خود را با کارزار بین المللی برای آزادی کارگران زندانی اعلام میداریم و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط کلیه کارگران و عموم انسانهای شریف و آزادیخواهی هستیم که در زندانهای سراسر کشور به بند کشیده شده اند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – 11 تیر ماه 1391
اطلاعیه کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری دربارۀ گشایش وبلاگ «دِرابا»
چنان که پیش تر به اطلاع رسانده ایم، سایت «کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری» در اواخر خرداد ١٣٩١ مورد حملۀ هکرها قرار گرفت و از دسترس مراجعه کنندگان خارج شد. به گفتۀ شرکت داخلیِ اجاره دهندۀ سایت، فعال شدن مجدد سایت مستلزم برخی اقدامات فنی و سپس تأیید این اقدامات از سوی مرکز اطلاعات (datacenter) سایت بود. شرکت داخلی مدعی بود که انجام امور فنیِ لازم را به مرکز اطلاعات خبر داده و منتظر پاسخ این مرکز است. با این همه، طولانی شدن انتظار برای دریافت این پاسخِ ادعایی و در نتیجه فعال نشدن سایت پس از این زمان دراز نشان داد که، به رغم ادعای شرکت داخلی، مسئلۀ از کار افتادنِ سایت «کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری» مشکلی صرفاً فنی نیست و انتظارِ بیش از این برای فعال شدن این سایت بی فایده است. از همین رو، ما به گشایش وبلاگ دِرابا به عنوان نشریۀ کمیته اقدام کردیم. توضیح دربارۀ دِرابا را در وبلاگ بخوانید که نشانی آن چنین است:
کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری: http://derabaa.wordpress.com/
١١/۴/١٣٩١
یازدهم تیرماه1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر