آن چه که در زیر ملاحظه می کنید گفتگویی با بهرام رحمانی، درباره تحولات سوریه است. این گفتگو از سوی روزنامه فردا، توسط رفیق پیمان آزادی به زبان فارسی صورت گرفته؛ سپس آن را دوست عزیزم فرشید آرین به انگلیسی برگردانده و نهایتا از انگلیسی به ترکی استانبولی توسط «آلپر عالمدار» ترجمه شده و در دو شماره روزنامه فردا منتشر شده است.
گفتگوی پیمان آزادی از سوی روزنامه ترکی چاپ ترکیه «یارین» (فردا)، با بهرام رحمانی درباره وقایع سوریه.
بهرام رحمانی عضو کانون نویسندگان ایران در تبعید است. این کانون، نهاد دمکراتیک و مستقل نویسندگان ایرانی مخالف حکومت اسلامی ایران در خارج کشور است. بهرام رحمانی، هم چنین سردبیر بانگ، نشریه کانون نویسندگان ایران در تبعید و است.
***
سئوال: اعتراضات توده ای در سوریه چه مراحلی را طی نمود تا به مبارزه ی سازمان های مشخصی زیر سقف ارتش آزاد سوریه تبدیل گشت؟
جواب: اعتراضات مردم آزادی خواه و تحت ستم سوریه، حدود یک سال و نیم است که با شهامت و جسارت بی نظیری علیه حکومت مستبد سوریه مبارزه می کنند سرکوب های وحشیانه و غیرانسانی ارتش 200 هزار نفری و هم چنین ارگان های پلیسی - امنیتی آن ایستاده اند و مرعوب فضای رعب و وحشت و ترور این حکومت نشده اند.
هنوز جوهر گفتگوی بشار اسد با روزنامه «وال استریت ژورنال» خشک نشده بود که در آن، مردم سوریه را افرادی ایدئولوژیک و آرمان خواه معرفی می کند که گویا به چهارچوب داده ها و آموزش های حزب بعث خو گرفته و به آن چه که هست و برآنان می گذرد معترض و ناراضی نیستند؛ به ناگاه صدها هزار نفر در ماه مارس 2011، فریاد آزادی خواهی خود به خصوص در شهرهای حمات و حمص و درعا را به گوش جهانیان رساندند و این مبارزات در اندک زمانی به دیگر شهرهای سوریه نیز کشیده شد.
بحران سوریه در اوایل سال ۲۰۱۱، یعنی در بحبوحه اعتراضات و وقایع موسوم به «بهار عربی» آغاز شد. موجی از نارضایتی های مردمی که آفریقای شمالی و خاورمیانه را در برگرفته بود به سوریه رسید.
در آخرین جمعه اردیبهشت ماه مردم سوریه به خیابان ها آمدند و شعارهای جالبی بر روی پارچه و یا مقواها به سه زبان عربی، فارسی و لاتین نوشته شده بود با خود حمل می کردند: حریة، آزادی، AZADI.
شعارهای مردم ابتدا كم تر سیاسی بود. اما سركوب شدید مردم توسط پلیس و نیروهای امنیتی و ارتش، بر شدت خشم مردم افزود و تظاهرات مسالمت آمیز آنان گسترده تر و شعارهایشان نیز تندتر گردید و آنان كل حکومت سوریه را هدف قرار دادند. حكومت سوریه که وعده اصلاحات داده بود به جای آن، به سركوب گسترده و همه جانبه دست زد.
در آوریل سال ۲۰۱۱، بشار اسد به منظور آرام کردن اوضاع درصدد برآمد تا امتیازاتی را به معترضان بدهد، از جمله لغو حالت فوق العاده که نزدیک به ۵۰ سال بر کشور حاکم بود و برکنار کردن دولت.. اما بشار اسد، با متهم کردن معترضان به این که آلت دست اسرائیل هستند، باعث برانگیخته شدن خشم بسیاری در کشور شد.
صدها هزار معترض در شهرهای مختلف سوریه نظیر دمشق، حمات، جبله، لاذیقه، درعا، حمص و...، در روزهای مختلف به ویژه روزهای جمعه با نام هایی مانند جمعه عزت، جمعه مقاومت، جمعه شهدا، جمعه مبارزه، جمعه آزادگان، جمعه آزادی، جمعه نگهبانان میهن، جمعه کودکان، جمعه عدم مشروعیت، جمعه ارحل، جمعه لا للحوار، جمعه سر فرود نمی آوریم و...، بر علیه حکومت سوریه، دست به اعتراض و تظاهرات زدند و خواهان کناره گیری بشار اسد رییس جمهوری این کشور، از قدرت شدند. ارتش سوریه با تانک و نیروهای پلیسی - امنیتی در شهرهای مختلف سوریه نظیر دمشق، درعا و حمص مخالفین را کشتار کردند.
معترضان، حتی به دخالت نیروهای حکومت اسلامی ایران در سرکوب معترضان نیز اعتراض دارند. حکومت اسلامی ایران و سوریه همکاری های همه جانبه نظامی و سیاسی و اقتصادی با همدیگر دارند و سوریه اصلی ترین پل ارتباطی حکومت اسلامی ایران، با حزب الله لبنان و حماس و جهاد اسلامی فلسطین است.
با ادامه اعتراضات مردمی علیه حکومت بشار اسد، اپوزیسیون سوریه نیز تلاش‌های فراوانی را برای ایجاد ائتلاف های فراگیر آغاز کردند. از جمله گرایشات راست و لیبرال، « شورای ملی سوریه» را در استانبول ترکیه، در سال ۲۰۱۱، تشکیل دادند.
ترکیب شورای ملی سوریه را گروه‌های مختلفی نظیر اعضای تبعید شده گروه اخوان المسلمین، اعلامیه دمشق برای تغییرات دمودکراتیک، کمیته هماهنگی محلی، کمیسیون انقلاب سوریه و... بودند. برهان غلیون از اصلی‌ترین اعضای شورا است و در سپتامبر ۲۰۱۱ به عنوان رییس شورای ملی مخالفان سوریه برگزیده شد.
اما تاکنون عملکردهای شورای ملی سوریه، از جمله با انتقاد یکی دیگر از گروه های اصلی مخالف بشار اسد، یعنی «کمیته هماهنگی ملی برای تغییرات دمکراتیک»، که اکثرا اعضایش از سکولارهای چپ و احزاب کردی است، مواجه شده است.
در تاریخ 10 ژوئن 2012، اعضای شورای ملی سوریه در نشستی در ترکیه، عبدالباسط سدا از از فعالین سیاسی کرد سوریه را به عنوان رهبر جدید خود انتخاب کردند.
در حقیقت شورای ملی سوریه، ائتلافی از هفت گروه مخالف حکومت سوریه است که با هدف ارائه جایگزینی برای حکومت بشار اسد تشکیل شده است. ترکیب آن یادآور ترکیب شورای ملی انتقالی لیبی است که به دنبال مخالفتش با حکومت سرهنگ قذافی از سوی دولت های غربی و ناتو حمایت شد و در حال حاضر اداره این کشور را در دست دارد.
آن چه که از سال 2011 به نام «بهار عربی» معروف شد، اعتراض میلیونی مردم سرکوب شده و ستم دیده علیه حکومت های مستبد و فاسد منطقه و بر علیه سرکوب و سانسور و فقر و استثمار بود.
اعتراضات میلیونی مردم عرب در سال 2011، تاکنون سه حکومت مستبد را در تونس و مصر و لیبی برکنار کرده است. این یک دستاورد مهمی برای خودآگاهی مردم است اما همین مردم نتوانستند بدیل طبقاتی خود را به حاکمیت برسانند و این تحولات با وجود جان فشانی ها و قربانی دادن های زیاد، تنها نیروهای راست و ناسیونالیست و لیبرال و مذهبی با حمایت دولت های سرمایه داری جهانی، به قدرت رسیدند و متاسفانه عملا تغییرات چندانی در وضعیت زیست و زندگی کارگران و مردم آزاده و تحت ستم این کشورها به وجود نیامد.
سئوال: ارتش آزاد سوریه را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا مبارزه این ارتش همان چیزی است که توده های زحمت کش سوریه خواستارند؟
جواب: «ارتش آزاد سوریه» ماه اوت سال 2011، توسط گروهی از نظامیان فراری و با هدف حمایت از غیرنظامیان در برابر حملات ارتش سوریه و تلاش برای سرنگونی حکومت این کشور تشکیل شد.
سرهنگ ریاض اسعد، افسر سابق ارتش سوریه، رهبری ارتش آزاد سوریه را به عهده دارد.
این گروه در بیانیه ای که در هنگام تاسیس خود صادر کرد، اعلام کرد که می خواهد «دست در دست مردم سوریه برای رسیدن به آزادی و کرامت، سرنگونی حکومت، حفاظت از انقلاب و منابع کشور، و ایستادگی در مقابل ماشین نظامی غیر مسئول حامی حکومت تلاش کند.»
سرهنگ اسعد به خبرگزاری آناتولی ترکیه گفته است که صدها سرباز، شامل ده ها افسر، از ارتش سوریه گریخته اند.
ارتش آزاد سوریه، هیچ محدوده جغرافیایی را در این کشور تحت کنترل ندارد. سرهنگ اسعد و ده ها نفر از اعضای این ارتش در اردوگاه های آوارگان در استان هاتای در جنوب ترکیه، و در نزدیکی مرز سوریه مستقر هستند.
سرهنگ مالک الکردی از فرماندهان ارتش آزاد سوریه به شبکه تلویزیونی عربی العربیه گفته است ارتش آزاد سوریه به آن دسته از واحدهای نظامی حمله می کند که سابقه و یا برنامه حمله به معترضان را دارند، و در این حملات از روش های چریکی و ترکیبی از حمله و عقب نشینی استفاده می کند.
ارتش آزاد سوریه به نیروهای امنیتی غیرنظامی، نظیر پلیس مخفی موسوم به مخابرات، و شبه نظامیان هوادار دولت هم حمله می کند، و سرهنگ اسعد می گوید از طریق تلفن موبایل و اینترنت با کلیه گردان های ارتش آزاد سوریه در داخل این کشور در ارتباط است.
سرهنگ اسعد به رسانه های مختلف گفته که ارتش آزاد سوریه خواهان ایجاد یک منطقه «پرواز ممنوع» از سوی سازمان ملل بر فراز مرز سوریه و ترکیه است تا سربازانی که از ارتش سوریه جدا می شوند در داخل خاک سوریه جایی برای گرد هم جمع شدن و سرباز گیری داشته باشند.
روزنامه حقیقه که به «شورای ملی سوریه برای حقیقت، عدالت و آشتی» (مستقر در پاریس) تعلق دارد، از قول یکی از دستیاران سرهنگ اسعد می گوید رهبر ارتش آزاد سوریه با حمایت دولت ترکیه در این کشور با دیپلمات های آمریکایی ملاقات هایی داشته و عمدتا درباره نیازهای اطلاعاتی (و نه نظامی) ارتش آزاد سوریه با آن ها گفتگو کرده است.
سرهنگ اسعد، به روزنامه ملیت ترکیه گفته که ارتش آزاد سوریه در تلاش است از سوریه «کشوری مسلمان و یک دموکراسی سکولار»، مانند ترکیه بسازد.
شورای ملی سوریه، با ارتش آزاد سوریه اظهار همبستگی کرده است. برهان غلیون، رییس سابق شورای ملی سوریه، به تلویزیون الجزیره گفت نمی توان ارتش آزاد سوریه را نادیده گرفت، ولی این ارتش باید فعالیت هایش را به دفاع از شهروندان غیر مسلح محدود کند.
سرهنگ الاسعد به دفعات گفته که در داخل کشور میان ارتش آزاد سوریه و شورای ملی سوریه «هماهنگی کامل» وجود دارد.
تشکیلاتی که به نام «ارتش آزاد سوریه» شکل گرفته است ترکیب ناهمگونی از نظامیان فراری و افراطیونی وابسته به طوایف و نواحی مختلف است. طبق شواهد، بیش ترین سهم از نیروهای تحت امر «ارتش آزاد سوریه» را جنگ جویان اعزامی از لیبی و شمال آفریقا تشکیل می دهند. نوامبر ۲۰۱۱، حاکمان جدید لیبی اعلام کردند که با شورای اپوزیسیون سوریه در حال مذاکره برای فرستادن نیرو به سوریه است و این که انتظار دارد دخالت خارجی به زودی آغاز شود.
تصمیم رسمی برای فرستادن این جنگ جویان از سوی حکومت لیبی مورد حمایت غرب، در حالی اتخاذ شد که منابع اطلاعاتی غرب گزارش می دادند که ارتش سوریه انسجام خویش را حفظ کرده و شمار نظامیان فراری از ارتش اسد آن اندازه نیست که به این شاخه نظامی هویت یک نهاد سوری را بدهد.
اخیرا یکی از مقامات حکومت عراق نیز اعلام کرده است که نیروهای القاعده از عراق به سوریه رفته اند. اخوان المسلمین یا سلفی ها نیز در این ارتش حضور فعالی دارند. به گفته برخی ناظران، ترکیب غالب چند هزار نفری ارتش آزاد سوریه ، شبه نظامیان القاعده ای هستند که تاکنون در افغانستان، عراق، لیبی و غیره جنگیده اند.
ارتش آزاد سوریه در ماه ژوئیه ۲۰۱۱، هنگامی که ویدیویی از جداشدگان از ارتش با لباس نظامی بر روی تارنماهای اینترنتی قرار گرفت، با فرماندهی فردی به نام « سرهنگ ریاض الاسعد» اعلام موجودیت کردند.
این گروه جنگویان، قرارگاه خویش را در بخشی از خاک ترکیه و هم چنین نوار مرزی اردن با همكاری عربستان سعودی و قطر مستقز کرده اند. منابع مالی و لجستگی و سلاح های این ارتش را دولت های آمریکا، عربستان، قطر و... تامین می کنند.
این ارتش یک قرارگاه مرکزی نیز دارد. اين مركز در شهر آدانا واقع در جنوب تركيه و در 100 كيلومتری مرز سوريه بر پا شده است. هم چنین گفته می شود که پس از سفر معاون وزير خارجه عربستان سعودی به تركيه و درخواست او، این پايگاه نظامی ايجاد شده است. در آدانا، يك پايگاه هوايی مشترك برای نيروهای تركيه و آمريكا مستقر است كه ارتش آمریکا از آن برای عمليات های تجسسی و لجستيكی استفاده می كرده است.
شبکه بی بی سی، در گزارشی به نقل از خبرنگاران اعزامی خویش اذعان کرده که ترکیب ناهمگون و سنتی اپوزیسیون سوریه باعث شده که فرماندهان این گروه ها از خشن ترین و بی رحمانه ترین روش ها برای تسویه حساب با مخالفان شان استفاده کنند.
همی چنین نیویورک تایمز، در گزارشی به اوباما هشدار داده که مبادا اشتباه ریگان و بوش پدر را در تجهیز عرب های افغان تکرار کند. به نوشته این رسانه، ترکیب ناهمگون و به شدت متعصب شبه نظامیان در مرزهای سوریه شباهت زیادی به اردوی طالبان یا عرب های افغان دهه 90 در مرز افغانستان و شوروی سابق دارد.
اگر این گفته ها و شنیده و مشاهدات از ارتش آزاد سوریه واقعیت داشته باشد بی شک آلترناتیو حکومت بشار اسد، بهتر از ان نخواهد بود و یک حکومت دیکتاتوری متعصب، افراطی و بی رحم خواهد بود.
تاکنون از یک طرف ارتش سوریه و از طرف دیگر گروهی به اسم ارتش آزاد سوریه که بیش تر فرماندهان و فعالین برجسته اشان وابستگان سابق به ارتش سوریه هستند که حال از آن جدا شده اند، یا جریانات اسلامی وجریانات متحد عربستان و ترکیه هستند که تا حال نیز تاثیرات مخربی بر اعتراضات بر حق و عالانه مردم سوریه زده اند.
سئوال: به نظر شما اگر بشار اسد سرنگون شود چه خواهد شد و اگر چنانچه اسد با سرکوبی سنگین اعتراضات را سرکوب و تقریبا خاموش نماید چه خواهد شد؟ کدامیک به واقعیت نزدیک تر است؟
جواب: سوریه خونین ترین روزهای خود را پشت سر می گذارد، آمار کشته شدگان درگیری ها روزبروز بیش تر می شود. بشار اسد رییس جمهور نسبتا جوان سوریه که دکترای چشم پزشکی خود را از دانشگاهی در لندن دریافت کرده است، با وجود دعوت گسترده جامعه جهانی برای کناره گیری از قدرت، هم چنان در مقام خود باقی مانده و به سرکوب و کشتار بی رحمانه ادامه می دهد.
به نظر من حکومت سوریه در این یک سال و نیم گذشته، با تمام قدرت وحشی گری های خود را به کار گرفتت تا مردم معترض را مرعوب فضای رعب و وحشت و ترور خود نماید و ساکت کند. اما همه شواهد حاکی از آن ست که تاکنون در این راه موفق نبوده است. به علاوه این که نفرت مردم ار حکومت نسبت به یک سال و نیم چندین برابر شده است.
پانزدهم مارس 2011 که شورش و اعتراض مردم سوریه آغاز گردید کشتار شهروندان سوری توسط ارتش و پلیس سوریه هولناک بوده است. در شهر ساحلی و بندری لاذقیه از خشکی و دریا، تجاوزات پی در پی ارتش و گارد شبیحه در لاذقیه، اد لیب، بوکمال، دیر الزور، درعا، جماه ، جمص، دمشق، حلب و ده ها شهر دیگر سبب گردید که هزاران نفر جان خود را از دست بدهند، زندان ها پر از مخالفین باشد و میلیون ها نفر آواره شوند. هم چنین هزاران نفر نیز در این کشور، مفقوالاثر شده اند.
با کشتار هولناک مخالفان در شهر حلب حکومت بشار اسد یک بار دیگر، سیاست های جنایت کارنه خود را به نمایش گذاشت. بر اساس برآوردهای سازمان ملل متحد در طول یک سال و نیم گذشته، ۹ هزار نفر در سوریه کشته شده اند.
مقامات صلیب سرخ هشدار داده‌اند که یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در سوریه نیازمند کمک های امدادی بشردوستانه هستند. اما هم چنان جنگ و کشتار ادامه دارد و ظاهرا کاری از دست جامعه جهانی ساخته نیست.
هم اکنون مقامات سوریه، فکر می کند که برگ های برنده ای در اختیار دارد که می تواند از آن ها سود جوید و حکومتش را نجات دهد. اما این بازی بسیار خطرناک هستند. از جمله هم اکنون شایع شد هاست که بشار اسد به جمعیت کردنشین ترکیه در استان های شرقی سوریه نوعی خودمختار را به رسمیت شناخته است. هم اکنون بخش هایی از این منطقه در اختیار حزبی است که به لحاظ سیاسی به «پ.ک.ک» نردیک است و رابط نزدیکی نیز با آن دارد. پ.ک.ک که سال ها با حکومت سرکوبگر ترکیه مبارزه مسلحانه کرده است و بیش از سی هزار نفر از مدرم کردستان توسط ارتش ترکیه قتل عام شده اند، تحولات کردستان سوریه عملا می تواند موقعیت حکومت ترکیه را متزلزل کند و زمینه مساعدی برای ایجاد ناآرامی در ترکیه به وجود می آورد.
مسعود بارزانی، طی مصاحبه ای که با شبکه الجزیره داشت از آموزش 2000 میلیتانت کرد سوریه ای برای حفاظت از مناطق کردنشین سوریه خبر داد. میلیتان های مسلح اکنون در مناطق کردنشین سوریه تشکیل کمیته هایی با نام کمیته دفاع از خلق تشکیل داده اند و به طور مسلحانه کنترل مناطق کرد نشین سوریه را بر عهده دارند.
اکثر این مناطق به علت نزدیکی با مرزهای ترکیه برای ارتش آزاد سوریه نیز مشکل ساز شده است، چون ورود و خروج نیروهای ارتش آزاد سوریه به ترکیه در حین مبارزه نیز مسدود شده است. در عین حال نیز منطقه ای ممنوعه برای ورود احتمالی ترکیه در صورت جنگ با میلیتان های سازمان حزب کارگران کردستان به وجود آمده است.
۲۵ ژوئیه سال جاری رجب طیب اردوغان جلسه شورای امنیت ملی ترکیه را صرفا به خاطر بررسی میزان نفوذ کردها در تحولات جاری سوریه و تاثیرات آینده بر ترکیه را تشکیل داد. اما از مباحث و تصمیمات آن چیزی منتشر نشده است.
در چنین شرایطی، تلاش های فراوانی درسطح بین المللی برای برکناری بشار اسد از قدرت صورت گرفت. خصوصا دولت های قدرتمند جهان تصمیم جدی اتخاذ کرده اند که چنین وضعیتی اتفاق بیفتد. ولی این که این که وضعیت سوریه در ماه های آینده چگونه خواهد بود و شرایط به چه شکلی رقم خواهد خورد هنوز هیچ چیز روشن نیست.
اکنون کوفی عنان، نماینده سازمان ملل برای حل بحران سوریه از سمت خود کناره گیری کرده است، اما تا پایان ماه اوت در این سمت باقی خواهد ماند. هم چنین سازمان ملل هشدار داده که در سه تا 6 ماه آینده یک میلیون و 500 هزار نفر از مردم سوریه به کمک فوری غذایی نیاز خواهند داشت. این رقم تا یک سال آینده به ۳ میلیون نفر خواهد رسید و سازمان ملل در پی گسترش کمک ها به سوریه است.
بان گی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد پنج شنبه ۱۲ مرداد 1391، با صدور بیانیه ای اعلام کرد که کوفی عنان به او گفته که پس از پایان دوره ماموریت خود نمی خواهد به حضور در این سمت ادامه دهد. ماموریت کوفی عنان در سوریه حدود یک ماه دیگر پایان می یابد.
کوفی عنان ۴ اسفند گذشته به سمت نماینده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در سوریه برگزیده شد. اما طرح صلح شش بندی که به منظور پایان داده به بحران سوریه ارائه داد، زمینه ای برای اجرا نیافت. آتش بس میان نیروهای دولتی سوریه و مخالفان، نخستین بند از طرح صلح کوفی عنان است.
بان گی مون در بیانیه خود با ابراز «امتنان عمیق خود از شجاعت کوفی عنان» از تصمیم او برای پایان دادن به ماموریتش ابراز تاسف کرد.
وی، هم چنین خاطرنشان کرد که مشورت‌های خود را با نبیل‌العربی دبیرکل اتحادیه عرب برای برگزیدن جایگزینی برای عنان «که بتواند تلاش‌ها برای صلح در سوریه را ادامه دهد» آغاز کرده است.
کوفی عنان، در کنفرانسی خبری با تاکید بر این که قانع کردن دولت و مخالفان در سوریه به توقف خشونت ها به شکلی هم زمان «ماموریتی شبه محال» است، گفت: «به دبیرکل سازمان ملل متحد و دبیرکل اتحادیه عرب اعلام کردم که ماموریتم را پس از پایان زمان آن تمدید نکنند.»
به گزارش خبرگزاری رویترز کوفی عنان، هم چنین «ادامه شکاف و تبادل اتهام ها در داخل شورای امنیت سازمان ملل متحد» را یکی دیگر از دلایل تصمیم خود عنوان کرد. او تاکید کرد که انتقال سیاسی در سوریه به معنی این است که بشار اسد باید دیر یا زود از قدرت در این کشور کنار رود.
علاوه بر این ها، در جهان عرب نیز شاهد موضع گیری های مختلفی هستیم. جامعه 22 عضوی اتحادیه عرب که رییس آن «نبیل العربی» است، در قاهره اعلامیه ای صادر کرد و از تحولات سوریه و کشتار در شهرهای دیرزور، حمات، بوکمال درعا و... به شدت ابراز نگرانی کرده و اقدامات حکومت سوریه را محکوم کرد. شورای همکاری خلیج نیز در یک موضع مشابه رفتار حکومت سوریه با مردم را نکوهش کرده و خواهان توقف خشونت در سوریه شده است. در این میان موضع پادشاه عربستان سعودی جالب تر است که با لحن تندی گفته است که: «ماشین کشتار در سوریه باید متوقف گردد. رفتار حکومت با مردم قابل قبول نیست حکومت دمشق با خردمندی باید عمل نماید.
اما چند سناریو احتمالی را می توان در پیش روی سوریه پیش بینی کرد: 1- نخست تداوم وضع موجود و سرکوب وحشیانه حکومت. شاید از این طریق حکومت سوریه برای دوره ای هر چند کوتاه هم باشد به بقای خود ادامه دهد؛ 2- وقوع کودتا بر کناری بشار اسد؛ 3- پذیرش اصلاحات و رفرم های جدی از سوی بشار اسد و سازش و توافق با اپوزیسیون و تقسیم قدرت تحت نظارت دولت های غربی و منطقه ای و سازمان ملل؛ 4- حمله نظامی دول غربی و منطقه ای و ناتو به سوریه هم چون لیبی.
سئوال: تاثیر تحولات سوریه بر منطقه چگونه خواهد بود؟
جواب: اگر حکومت سوریه با قدرت مردمی سرنگون شود و اکثریت مردم سوریه در سرنوشت خویش سهیم باشند درگیری های ملی و مذهبی و غیره در این کشور کم تر خواهد بود و راه برای آزادی و رفاه و امنیت بیش تر در این کشور، هموارتر خواهد شد.
اما اگر حکومت سوریه با دخالت نیروهای خارجی و ناتو هم چون لیبی سقوط کند مردم سوریه بیش ترین آسیب ها را خواهند دید و در بهترین حالت، وضعیت سوریه بهتر از عراق و افغانستان و لیبی و مصر نخواهد شد. در نتیجه سرنگونی حکومت بشار اسد پایان درگیری های درونی سوریه نخواهد شد و اوج گیری درگیری های فرقه ای ناسیونالیستی و مذهبی بعید نیست. به علاوه مهم تر از همه مساله کرد در این کشور به یک معضل تازه به ویژه برای ترکیه خواهد شد.
به نظرم از سرنگونی حکومت سوریه، بیش ترین ضربه را حکومت اسلامی ایران و حزب الله لبنان و تا حدودی حماس و جهاد اسلامی فلسطین خواهند دید. حکومت اسلامی ایران، که از ابتدای به قدرت رسیدنش سوریه را متحد خود دانسته و از این کشور برای ارتباط با حزب الله لبنان و حماس و جهاد اسلامی در فلسطین بهره می جوید و در مرزهای اسرائیل رقابت خود با این کشور را پیش می برد. حکومت اسلامی ایران، هم چنین از آغاز اعتراضات مردم سوریه، بی قید و شرط از حکومت بشار اسد حمایت کرده و حتی گفته می شود سپاه پاسداران حکومت اسلامی در سرکوب مردم سوریه مستقیما فعالیت دارند. ازا نی رو، اکثریت مردم سوریه از حکومت اسلامی متنفرند و در صورت سقوط حکومت بشار اسد، رابطه سی و چهار ساله حکومت اسلامی با حکومت سوریه قطع و یا دچار مشکلات جدی خواهد شد و راه های ارتباط با گروه های اسلامی لبنان و فلسطنین نیز بر روی او بسته خواهد شد. در حالی که این احتمال نباید دور از انتظار دانست می توان پیش بینی کرد که حکومتی که جایگزین حکومت بشار اسد با حمایت غرب و ترکیه و برخی از کشورهای عربی خواهد شد روابط حسنه ای با آن ها و حتی اسرائیل خواهد داشت. بنابراین، واضح است که در این میان، حکومت اسلامی ایران منزوی تر از گذشته خواهد شدو برگ های برنده خود در لبنان و فلسطین و سوریه را نیز در منطقه از دست خواهد داد و تحت فشار شدیدتری قرار خواهد گرفت.
نهایتا به باور من، حکومت بشار اسد نفس های پایانی خود را می کشد و به زودی سقوط خواهد کرد. اما در عین حال می توان از هم اکنون پیش بینی کرد آن بخش از اپوزیسیونی که با حمایت غرب و دولت های منطقه هم اکنون در پشت درهای بسته و به در غیاب مردم سوریه به توافقاتی رسیده اند در صورت بر سر کار آمدن، ارمغانی قابل عرضه ای به مردم سوریه نخواهد داشت. هم چنان که قبل از این ها، چنین اپوزیسیونی در تونس، لیبی، مصر و هم چنین در عراق و افغانستان با حمایت دولت های غربی و منطقه ای به قدرت رسیدند، نه تنها بهبودی در زیست و زندگی مردم به وجود نیاوردند، بلکه وضعیت آن ها را بدتر هم کردند.
اما با وجود همه این نگرانی ها و دلهره ها، باید امیدوار بود که اکثریت مردم سوریه، به ویژه کارگران، زنان، دانش جویان و جوانان و مردم ستم دیده بتوانند در فضایی موجود خود را متحد و متشکل کنند تا سرنوشت جامعه و آینده شان را مستقیما به دست خویش رقم بزنند. تنها از این طریق است که مردم سوریه به سعادت و امنیت و آزادی خواهد رسید!
من سئوال دیگر ندارم اگر شما صحبت دیگری دارید بفرماییی.
نه خیر صحبت دیگر ندارم و از شما تشکر می کنم.
An interview about the events in Syria with Bahram Rahmani
گفتگوی پیمان آزادی از سوی روزنامه ترکی چاپ ترکیه «یارین» (فردا)، با بهرام رحمانی درباره وقایع سوریه.
بهرام رحمانی عضو کانون نویسندگان ایران در تبعید است. این کانون، نهاد دمکراتیک و مستقل نویسندگان ایرانی مخالف حکومت اسلامی ایران در خارج کشور است. بهرام رحمانی، هم چنین سردبیر بانگ، نشریه کانون نویسندگان ایران در تبعید و است.
***
سئوال: اعتراضات توده ای در سوریه چه مراحلی را طی نمود تا به مبارزه ی سازمان های مشخصی زیر سقف ارتش آزاد سوریه تبدیل گشت؟
جواب: اعتراضات مردم آزادی خواه و تحت ستم سوریه، حدود یک سال و نیم است که با شهامت و جسارت بی نظیری علیه حکومت مستبد سوریه مبارزه می کنند سرکوب های وحشیانه و غیرانسانی ارتش 200 هزار نفری و هم چنین ارگان های پلیسی - امنیتی آن ایستاده اند و مرعوب فضای رعب و وحشت و ترور این حکومت نشده اند.
هنوز جوهر گفتگوی بشار اسد با روزنامه «وال استریت ژورنال» خشک نشده بود که در آن، مردم سوریه را افرادی ایدئولوژیک و آرمان خواه معرفی می کند که گویا به چهارچوب داده ها و آموزش های حزب بعث خو گرفته و به آن چه که هست و برآنان می گذرد معترض و ناراضی نیستند؛ به ناگاه صدها هزار نفر در ماه مارس 2011، فریاد آزادی خواهی خود به خصوص در شهرهای حمات و حمص و درعا را به گوش جهانیان رساندند و این مبارزات در اندک زمانی به دیگر شهرهای سوریه نیز کشیده شد.
بحران سوریه در اوایل سال ۲۰۱۱، یعنی در بحبوحه اعتراضات و وقایع موسوم به «بهار عربی» آغاز شد. موجی از نارضایتی های مردمی که آفریقای شمالی و خاورمیانه را در برگرفته بود به سوریه رسید.
در آخرین جمعه اردیبهشت ماه مردم سوریه به خیابان ها آمدند و شعارهای جالبی بر روی پارچه و یا مقواها به سه زبان عربی، فارسی و لاتین نوشته شده بود با خود حمل می کردند: حریة، آزادی، AZADI.
شعارهای مردم ابتدا كم تر سیاسی بود. اما سركوب شدید مردم توسط پلیس و نیروهای امنیتی و ارتش، بر شدت خشم مردم افزود و تظاهرات مسالمت آمیز آنان گسترده تر و شعارهایشان نیز تندتر گردید و آنان كل حکومت سوریه را هدف قرار دادند. حكومت سوریه که وعده اصلاحات داده بود به جای آن، به سركوب گسترده و همه جانبه دست زد.
در آوریل سال ۲۰۱۱، بشار اسد به منظور آرام کردن اوضاع درصدد برآمد تا امتیازاتی را به معترضان بدهد، از جمله لغو حالت فوق العاده که نزدیک به ۵۰ سال بر کشور حاکم بود و برکنار کردن دولت.. اما بشار اسد، با متهم کردن معترضان به این که آلت دست اسرائیل هستند، باعث برانگیخته شدن خشم بسیاری در کشور شد.
صدها هزار معترض در شهرهای مختلف سوریه نظیر دمشق، حمات، جبله، لاذیقه، درعا، حمص و...، در روزهای مختلف به ویژه روزهای جمعه با نام هایی مانند جمعه عزت، جمعه مقاومت، جمعه شهدا، جمعه مبارزه، جمعه آزادگان، جمعه آزادی، جمعه نگهبانان میهن، جمعه کودکان، جمعه عدم مشروعیت، جمعه ارحل، جمعه لا للحوار، جمعه سر فرود نمی آوریم و...، بر علیه حکومت سوریه، دست به اعتراض و تظاهرات زدند و خواهان کناره گیری بشار اسد رییس جمهوری این کشور، از قدرت شدند. ارتش سوریه با تانک و نیروهای پلیسی - امنیتی در شهرهای مختلف سوریه نظیر دمشق، درعا و حمص مخالفین را کشتار کردند.
معترضان، حتی به دخالت نیروهای حکومت اسلامی ایران در سرکوب معترضان نیز اعتراض دارند. حکومت اسلامی ایران و سوریه همکاری های همه جانبه نظامی و سیاسی و اقتصادی با همدیگر دارند و سوریه اصلی ترین پل ارتباطی حکومت اسلامی ایران، با حزب الله لبنان و حماس و جهاد اسلامی فلسطین است.
با ادامه اعتراضات مردمی علیه حکومت بشار اسد، اپوزیسیون سوریه نیز تلاش‌های فراوانی را برای ایجاد ائتلاف های فراگیر آغاز کردند. از جمله گرایشات راست و لیبرال، « شورای ملی سوریه» را در استانبول ترکیه، در سال ۲۰۱۱، تشکیل دادند.
ترکیب شورای ملی سوریه را گروه‌های مختلفی نظیر اعضای تبعید شده گروه اخوان المسلمین، اعلامیه دمشق برای تغییرات دمودکراتیک، کمیته هماهنگی محلی، کمیسیون انقلاب سوریه و... بودند. برهان غلیون از اصلی‌ترین اعضای شورا است و در سپتامبر ۲۰۱۱ به عنوان رییس شورای ملی مخالفان سوریه برگزیده شد.
اما تاکنون عملکردهای شورای ملی سوریه، از جمله با انتقاد یکی دیگر از گروه های اصلی مخالف بشار اسد، یعنی «کمیته هماهنگی ملی برای تغییرات دمکراتیک»، که اکثرا اعضایش از سکولارهای چپ و احزاب کردی است، مواجه شده است.
در تاریخ 10 ژوئن 2012، اعضای شورای ملی سوریه در نشستی در ترکیه، عبدالباسط سدا از از فعالین سیاسی کرد سوریه را به عنوان رهبر جدید خود انتخاب کردند.
در حقیقت شورای ملی سوریه، ائتلافی از هفت گروه مخالف حکومت سوریه است که با هدف ارائه جایگزینی برای حکومت بشار اسد تشکیل شده است. ترکیب آن یادآور ترکیب شورای ملی انتقالی لیبی است که به دنبال مخالفتش با حکومت سرهنگ قذافی از سوی دولت های غربی و ناتو حمایت شد و در حال حاضر اداره این کشور را در دست دارد.
آن چه که از سال 2011 به نام «بهار عربی» معروف شد، اعتراض میلیونی مردم سرکوب شده و ستم دیده علیه حکومت های مستبد و فاسد منطقه و بر علیه سرکوب و سانسور و فقر و استثمار بود.
اعتراضات میلیونی مردم عرب در سال 2011، تاکنون سه حکومت مستبد را در تونس و مصر و لیبی برکنار کرده است. این یک دستاورد مهمی برای خودآگاهی مردم است اما همین مردم نتوانستند بدیل طبقاتی خود را به حاکمیت برسانند و این تحولات با وجود جان فشانی ها و قربانی دادن های زیاد، تنها نیروهای راست و ناسیونالیست و لیبرال و مذهبی با حمایت دولت های سرمایه داری جهانی، به قدرت رسیدند و متاسفانه عملا تغییرات چندانی در وضعیت زیست و زندگی کارگران و مردم آزاده و تحت ستم این کشورها به وجود نیامد.
سئوال: ارتش آزاد سوریه را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا مبارزه این ارتش همان چیزی است که توده های زحمت کش سوریه خواستارند؟
جواب: «ارتش آزاد سوریه» ماه اوت سال 2011، توسط گروهی از نظامیان فراری و با هدف حمایت از غیرنظامیان در برابر حملات ارتش سوریه و تلاش برای سرنگونی حکومت این کشور تشکیل شد.
سرهنگ ریاض اسعد، افسر سابق ارتش سوریه، رهبری ارتش آزاد سوریه را به عهده دارد.
این گروه در بیانیه ای که در هنگام تاسیس خود صادر کرد، اعلام کرد که می خواهد «دست در دست مردم سوریه برای رسیدن به آزادی و کرامت، سرنگونی حکومت، حفاظت از انقلاب و منابع کشور، و ایستادگی در مقابل ماشین نظامی غیر مسئول حامی حکومت تلاش کند.»
سرهنگ اسعد به خبرگزاری آناتولی ترکیه گفته است که صدها سرباز، شامل ده ها افسر، از ارتش سوریه گریخته اند.
ارتش آزاد سوریه، هیچ محدوده جغرافیایی را در این کشور تحت کنترل ندارد. سرهنگ اسعد و ده ها نفر از اعضای این ارتش در اردوگاه های آوارگان در استان هاتای در جنوب ترکیه، و در نزدیکی مرز سوریه مستقر هستند.
سرهنگ مالک الکردی از فرماندهان ارتش آزاد سوریه به شبکه تلویزیونی عربی العربیه گفته است ارتش آزاد سوریه به آن دسته از واحدهای نظامی حمله می کند که سابقه و یا برنامه حمله به معترضان را دارند، و در این حملات از روش های چریکی و ترکیبی از حمله و عقب نشینی استفاده می کند.
ارتش آزاد سوریه به نیروهای امنیتی غیرنظامی، نظیر پلیس مخفی موسوم به مخابرات، و شبه نظامیان هوادار دولت هم حمله می کند، و سرهنگ اسعد می گوید از طریق تلفن موبایل و اینترنت با کلیه گردان های ارتش آزاد سوریه در داخل این کشور در ارتباط است.
سرهنگ اسعد به رسانه های مختلف گفته که ارتش آزاد سوریه خواهان ایجاد یک منطقه «پرواز ممنوع» از سوی سازمان ملل بر فراز مرز سوریه و ترکیه است تا سربازانی که از ارتش سوریه جدا می شوند در داخل خاک سوریه جایی برای گرد هم جمع شدن و سرباز گیری داشته باشند.
روزنامه حقیقه که به «شورای ملی سوریه برای حقیقت، عدالت و آشتی» (مستقر در پاریس) تعلق دارد، از قول یکی از دستیاران سرهنگ اسعد می گوید رهبر ارتش آزاد سوریه با حمایت دولت ترکیه در این کشور با دیپلمات های آمریکایی ملاقات هایی داشته و عمدتا درباره نیازهای اطلاعاتی (و نه نظامی) ارتش آزاد سوریه با آن ها گفتگو کرده است.
سرهنگ اسعد، به روزنامه ملیت ترکیه گفته که ارتش آزاد سوریه در تلاش است از سوریه «کشوری مسلمان و یک دموکراسی سکولار»، مانند ترکیه بسازد.
شورای ملی سوریه، با ارتش آزاد سوریه اظهار همبستگی کرده است. برهان غلیون، رییس سابق شورای ملی سوریه، به تلویزیون الجزیره گفت نمی توان ارتش آزاد سوریه را نادیده گرفت، ولی این ارتش باید فعالیت هایش را به دفاع از شهروندان غیر مسلح محدود کند.
سرهنگ الاسعد به دفعات گفته که در داخل کشور میان ارتش آزاد سوریه و شورای ملی سوریه «هماهنگی کامل» وجود دارد.
تشکیلاتی که به نام «ارتش آزاد سوریه» شکل گرفته است ترکیب ناهمگونی از نظامیان فراری و افراطیونی وابسته به طوایف و نواحی مختلف است. طبق شواهد، بیش ترین سهم از نیروهای تحت امر «ارتش آزاد سوریه» را جنگ جویان اعزامی از لیبی و شمال آفریقا تشکیل می دهند. نوامبر ۲۰۱۱، حاکمان جدید لیبی اعلام کردند که با شورای اپوزیسیون سوریه در حال مذاکره برای فرستادن نیرو به سوریه است و این که انتظار دارد دخالت خارجی به زودی آغاز شود.
تصمیم رسمی برای فرستادن این جنگ جویان از سوی حکومت لیبی مورد حمایت غرب، در حالی اتخاذ شد که منابع اطلاعاتی غرب گزارش می دادند که ارتش سوریه انسجام خویش را حفظ کرده و شمار نظامیان فراری از ارتش اسد آن اندازه نیست که به این شاخه نظامی هویت یک نهاد سوری را بدهد.
اخیرا یکی از مقامات حکومت عراق نیز اعلام کرده است که نیروهای القاعده از عراق به سوریه رفته اند. اخوان المسلمین یا سلفی ها نیز در این ارتش حضور فعالی دارند. به گفته برخی ناظران، ترکیب غالب چند هزار نفری ارتش آزاد سوریه ، شبه نظامیان القاعده ای هستند که تاکنون در افغانستان، عراق، لیبی و غیره جنگیده اند.
ارتش آزاد سوریه در ماه ژوئیه ۲۰۱۱، هنگامی که ویدیویی از جداشدگان از ارتش با لباس نظامی بر روی تارنماهای اینترنتی قرار گرفت، با فرماندهی فردی به نام « سرهنگ ریاض الاسعد» اعلام موجودیت کردند.
این گروه جنگویان، قرارگاه خویش را در بخشی از خاک ترکیه و هم چنین نوار مرزی اردن با همكاری عربستان سعودی و قطر مستقز کرده اند. منابع مالی و لجستگی و سلاح های این ارتش را دولت های آمریکا، عربستان، قطر و... تامین می کنند.
این ارتش یک قرارگاه مرکزی نیز دارد. اين مركز در شهر آدانا واقع در جنوب تركيه و در 100 كيلومتری مرز سوريه بر پا شده است. هم چنین گفته می شود که پس از سفر معاون وزير خارجه عربستان سعودی به تركيه و درخواست او، این پايگاه نظامی ايجاد شده است. در آدانا، يك پايگاه هوايی مشترك برای نيروهای تركيه و آمريكا مستقر است كه ارتش آمریکا از آن برای عمليات های تجسسی و لجستيكی استفاده می كرده است.
شبکه بی بی سی، در گزارشی به نقل از خبرنگاران اعزامی خویش اذعان کرده که ترکیب ناهمگون و سنتی اپوزیسیون سوریه باعث شده که فرماندهان این گروه ها از خشن ترین و بی رحمانه ترین روش ها برای تسویه حساب با مخالفان شان استفاده کنند.
همی چنین نیویورک تایمز، در گزارشی به اوباما هشدار داده که مبادا اشتباه ریگان و بوش پدر را در تجهیز عرب های افغان تکرار کند. به نوشته این رسانه، ترکیب ناهمگون و به شدت متعصب شبه نظامیان در مرزهای سوریه شباهت زیادی به اردوی طالبان یا عرب های افغان دهه 90 در مرز افغانستان و شوروی سابق دارد.
اگر این گفته ها و شنیده و مشاهدات از ارتش آزاد سوریه واقعیت داشته باشد بی شک آلترناتیو حکومت بشار اسد، بهتر از ان نخواهد بود و یک حکومت دیکتاتوری متعصب، افراطی و بی رحم خواهد بود.
تاکنون از یک طرف ارتش سوریه و از طرف دیگر گروهی به اسم ارتش آزاد سوریه که بیش تر فرماندهان و فعالین برجسته اشان وابستگان سابق به ارتش سوریه هستند که حال از آن جدا شده اند، یا جریانات اسلامی وجریانات متحد عربستان و ترکیه هستند که تا حال نیز تاثیرات مخربی بر اعتراضات بر حق و عالانه مردم سوریه زده اند.
سئوال: به نظر شما اگر بشار اسد سرنگون شود چه خواهد شد و اگر چنانچه اسد با سرکوبی سنگین اعتراضات را سرکوب و تقریبا خاموش نماید چه خواهد شد؟ کدامیک به واقعیت نزدیک تر است؟
جواب: سوریه خونین ترین روزهای خود را پشت سر می گذارد، آمار کشته شدگان درگیری ها روزبروز بیش تر می شود. بشار اسد رییس جمهور نسبتا جوان سوریه که دکترای چشم پزشکی خود را از دانشگاهی در لندن دریافت کرده است، با وجود دعوت گسترده جامعه جهانی برای کناره گیری از قدرت، هم چنان در مقام خود باقی مانده و به سرکوب و کشتار بی رحمانه ادامه می دهد.
به نظر من حکومت سوریه در این یک سال و نیم گذشته، با تمام قدرت وحشی گری های خود را به کار گرفتت تا مردم معترض را مرعوب فضای رعب و وحشت و ترور خود نماید و ساکت کند. اما همه شواهد حاکی از آن ست که تاکنون در این راه موفق نبوده است. به علاوه این که نفرت مردم ار حکومت نسبت به یک سال و نیم چندین برابر شده است.
پانزدهم مارس 2011 که شورش و اعتراض مردم سوریه آغاز گردید کشتار شهروندان سوری توسط ارتش و پلیس سوریه هولناک بوده است. در شهر ساحلی و بندری لاذقیه از خشکی و دریا، تجاوزات پی در پی ارتش و گارد شبیحه در لاذقیه، اد لیب، بوکمال، دیر الزور، درعا، جماه ، جمص، دمشق، حلب و ده ها شهر دیگر سبب گردید که هزاران نفر جان خود را از دست بدهند، زندان ها پر از مخالفین باشد و میلیون ها نفر آواره شوند. هم چنین هزاران نفر نیز در این کشور، مفقوالاثر شده اند.
با کشتار هولناک مخالفان در شهر حلب حکومت بشار اسد یک بار دیگر، سیاست های جنایت کارنه خود را به نمایش گذاشت. بر اساس برآوردهای سازمان ملل متحد در طول یک سال و نیم گذشته، ۹ هزار نفر در سوریه کشته شده اند.
مقامات صلیب سرخ هشدار داده‌اند که یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در سوریه نیازمند کمک های امدادی بشردوستانه هستند. اما هم چنان جنگ و کشتار ادامه دارد و ظاهرا کاری از دست جامعه جهانی ساخته نیست.
هم اکنون مقامات سوریه، فکر می کند که برگ های برنده ای در اختیار دارد که می تواند از آن ها سود جوید و حکومتش را نجات دهد. اما این بازی بسیار خطرناک هستند. از جمله هم اکنون شایع شد هاست که بشار اسد به جمعیت کردنشین ترکیه در استان های شرقی سوریه نوعی خودمختار را به رسمیت شناخته است. هم اکنون بخش هایی از این منطقه در اختیار حزبی است که به لحاظ سیاسی به «پ.ک.ک» نردیک است و رابط نزدیکی نیز با آن دارد. پ.ک.ک که سال ها با حکومت سرکوبگر ترکیه مبارزه مسلحانه کرده است و بیش از سی هزار نفر از مدرم کردستان توسط ارتش ترکیه قتل عام شده اند، تحولات کردستان سوریه عملا می تواند موقعیت حکومت ترکیه را متزلزل کند و زمینه مساعدی برای ایجاد ناآرامی در ترکیه به وجود می آورد.
مسعود بارزانی، طی مصاحبه ای که با شبکه الجزیره داشت از آموزش 2000 میلیتانت کرد سوریه ای برای حفاظت از مناطق کردنشین سوریه خبر داد. میلیتان های مسلح اکنون در مناطق کردنشین سوریه تشکیل کمیته هایی با نام کمیته دفاع از خلق تشکیل داده اند و به طور مسلحانه کنترل مناطق کرد نشین سوریه را بر عهده دارند.
اکثر این مناطق به علت نزدیکی با مرزهای ترکیه برای ارتش آزاد سوریه نیز مشکل ساز شده است، چون ورود و خروج نیروهای ارتش آزاد سوریه به ترکیه در حین مبارزه نیز مسدود شده است. در عین حال نیز منطقه ای ممنوعه برای ورود احتمالی ترکیه در صورت جنگ با میلیتان های سازمان حزب کارگران کردستان به وجود آمده است.
۲۵ ژوئیه سال جاری رجب طیب اردوغان جلسه شورای امنیت ملی ترکیه را صرفا به خاطر بررسی میزان نفوذ کردها در تحولات جاری سوریه و تاثیرات آینده بر ترکیه را تشکیل داد. اما از مباحث و تصمیمات آن چیزی منتشر نشده است.
در چنین شرایطی، تلاش های فراوانی درسطح بین المللی برای برکناری بشار اسد از قدرت صورت گرفت. خصوصا دولت های قدرتمند جهان تصمیم جدی اتخاذ کرده اند که چنین وضعیتی اتفاق بیفتد. ولی این که این که وضعیت سوریه در ماه های آینده چگونه خواهد بود و شرایط به چه شکلی رقم خواهد خورد هنوز هیچ چیز روشن نیست.
اکنون کوفی عنان، نماینده سازمان ملل برای حل بحران سوریه از سمت خود کناره گیری کرده است، اما تا پایان ماه اوت در این سمت باقی خواهد ماند. هم چنین سازمان ملل هشدار داده که در سه تا 6 ماه آینده یک میلیون و 500 هزار نفر از مردم سوریه به کمک فوری غذایی نیاز خواهند داشت. این رقم تا یک سال آینده به ۳ میلیون نفر خواهد رسید و سازمان ملل در پی گسترش کمک ها به سوریه است.
بان گی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد پنج شنبه ۱۲ مرداد 1391، با صدور بیانیه ای اعلام کرد که کوفی عنان به او گفته که پس از پایان دوره ماموریت خود نمی خواهد به حضور در این سمت ادامه دهد. ماموریت کوفی عنان در سوریه حدود یک ماه دیگر پایان می یابد.
کوفی عنان ۴ اسفند گذشته به سمت نماینده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در سوریه برگزیده شد. اما طرح صلح شش بندی که به منظور پایان داده به بحران سوریه ارائه داد، زمینه ای برای اجرا نیافت. آتش بس میان نیروهای دولتی سوریه و مخالفان، نخستین بند از طرح صلح کوفی عنان است.
بان گی مون در بیانیه خود با ابراز «امتنان عمیق خود از شجاعت کوفی عنان» از تصمیم او برای پایان دادن به ماموریتش ابراز تاسف کرد.
وی، هم چنین خاطرنشان کرد که مشورت‌های خود را با نبیل‌العربی دبیرکل اتحادیه عرب برای برگزیدن جایگزینی برای عنان «که بتواند تلاش‌ها برای صلح در سوریه را ادامه دهد» آغاز کرده است.
کوفی عنان، در کنفرانسی خبری با تاکید بر این که قانع کردن دولت و مخالفان در سوریه به توقف خشونت ها به شکلی هم زمان «ماموریتی شبه محال» است، گفت: «به دبیرکل سازمان ملل متحد و دبیرکل اتحادیه عرب اعلام کردم که ماموریتم را پس از پایان زمان آن تمدید نکنند.»
به گزارش خبرگزاری رویترز کوفی عنان، هم چنین «ادامه شکاف و تبادل اتهام ها در داخل شورای امنیت سازمان ملل متحد» را یکی دیگر از دلایل تصمیم خود عنوان کرد. او تاکید کرد که انتقال سیاسی در سوریه به معنی این است که بشار اسد باید دیر یا زود از قدرت در این کشور کنار رود.
علاوه بر این ها، در جهان عرب نیز شاهد موضع گیری های مختلفی هستیم. جامعه 22 عضوی اتحادیه عرب که رییس آن «نبیل العربی» است، در قاهره اعلامیه ای صادر کرد و از تحولات سوریه و کشتار در شهرهای دیرزور، حمات، بوکمال درعا و... به شدت ابراز نگرانی کرده و اقدامات حکومت سوریه را محکوم کرد. شورای همکاری خلیج نیز در یک موضع مشابه رفتار حکومت سوریه با مردم را نکوهش کرده و خواهان توقف خشونت در سوریه شده است. در این میان موضع پادشاه عربستان سعودی جالب تر است که با لحن تندی گفته است که: «ماشین کشتار در سوریه باید متوقف گردد. رفتار حکومت با مردم قابل قبول نیست حکومت دمشق با خردمندی باید عمل نماید.
اما چند سناریو احتمالی را می توان در پیش روی سوریه پیش بینی کرد: 1- نخست تداوم وضع موجود و سرکوب وحشیانه حکومت. شاید از این طریق حکومت سوریه برای دوره ای هر چند کوتاه هم باشد به بقای خود ادامه دهد؛ 2- وقوع کودتا بر کناری بشار اسد؛ 3- پذیرش اصلاحات و رفرم های جدی از سوی بشار اسد و سازش و توافق با اپوزیسیون و تقسیم قدرت تحت نظارت دولت های غربی و منطقه ای و سازمان ملل؛ 4- حمله نظامی دول غربی و منطقه ای و ناتو به سوریه هم چون لیبی.
سئوال: تاثیر تحولات سوریه بر منطقه چگونه خواهد بود؟
جواب: اگر حکومت سوریه با قدرت مردمی سرنگون شود و اکثریت مردم سوریه در سرنوشت خویش سهیم باشند درگیری های ملی و مذهبی و غیره در این کشور کم تر خواهد بود و راه برای آزادی و رفاه و امنیت بیش تر در این کشور، هموارتر خواهد شد.
اما اگر حکومت سوریه با دخالت نیروهای خارجی و ناتو هم چون لیبی سقوط کند مردم سوریه بیش ترین آسیب ها را خواهند دید و در بهترین حالت، وضعیت سوریه بهتر از عراق و افغانستان و لیبی و مصر نخواهد شد. در نتیجه سرنگونی حکومت بشار اسد پایان درگیری های درونی سوریه نخواهد شد و اوج گیری درگیری های فرقه ای ناسیونالیستی و مذهبی بعید نیست. به علاوه مهم تر از همه مساله کرد در این کشور به یک معضل تازه به ویژه برای ترکیه خواهد شد.
به نظرم از سرنگونی حکومت سوریه، بیش ترین ضربه را حکومت اسلامی ایران و حزب الله لبنان و تا حدودی حماس و جهاد اسلامی فلسطین خواهند دید. حکومت اسلامی ایران، که از ابتدای به قدرت رسیدنش سوریه را متحد خود دانسته و از این کشور برای ارتباط با حزب الله لبنان و حماس و جهاد اسلامی در فلسطین بهره می جوید و در مرزهای اسرائیل رقابت خود با این کشور را پیش می برد. حکومت اسلامی ایران، هم چنین از آغاز اعتراضات مردم سوریه، بی قید و شرط از حکومت بشار اسد حمایت کرده و حتی گفته می شود سپاه پاسداران حکومت اسلامی در سرکوب مردم سوریه مستقیما فعالیت دارند. ازا نی رو، اکثریت مردم سوریه از حکومت اسلامی متنفرند و در صورت سقوط حکومت بشار اسد، رابطه سی و چهار ساله حکومت اسلامی با حکومت سوریه قطع و یا دچار مشکلات جدی خواهد شد و راه های ارتباط با گروه های اسلامی لبنان و فلسطنین نیز بر روی او بسته خواهد شد. در حالی که این احتمال نباید دور از انتظار دانست می توان پیش بینی کرد که حکومتی که جایگزین حکومت بشار اسد با حمایت غرب و ترکیه و برخی از کشورهای عربی خواهد شد روابط حسنه ای با آن ها و حتی اسرائیل خواهد داشت. بنابراین، واضح است که در این میان، حکومت اسلامی ایران منزوی تر از گذشته خواهد شدو برگ های برنده خود در لبنان و فلسطین و سوریه را نیز در منطقه از دست خواهد داد و تحت فشار شدیدتری قرار خواهد گرفت.
نهایتا به باور من، حکومت بشار اسد نفس های پایانی خود را می کشد و به زودی سقوط خواهد کرد. اما در عین حال می توان از هم اکنون پیش بینی کرد آن بخش از اپوزیسیونی که با حمایت غرب و دولت های منطقه هم اکنون در پشت درهای بسته و به در غیاب مردم سوریه به توافقاتی رسیده اند در صورت بر سر کار آمدن، ارمغانی قابل عرضه ای به مردم سوریه نخواهد داشت. هم چنان که قبل از این ها، چنین اپوزیسیونی در تونس، لیبی، مصر و هم چنین در عراق و افغانستان با حمایت دولت های غربی و منطقه ای به قدرت رسیدند، نه تنها بهبودی در زیست و زندگی مردم به وجود نیاوردند، بلکه وضعیت آن ها را بدتر هم کردند.
اما با وجود همه این نگرانی ها و دلهره ها، باید امیدوار بود که اکثریت مردم سوریه، به ویژه کارگران، زنان، دانش جویان و جوانان و مردم ستم دیده بتوانند در فضایی موجود خود را متحد و متشکل کنند تا سرنوشت جامعه و آینده شان را مستقیما به دست خویش رقم بزنند. تنها از این طریق است که مردم سوریه به سعادت و امنیت و آزادی خواهد رسید!
من سئوال دیگر ندارم اگر شما صحبت دیگری دارید بفرماییی.
نه خیر صحبت دیگر ندارم و از شما تشکر می کنم.
An interview about the events in Syria with Bahram Rahmani
Bahram Rahmani is a member of Iranian writers in exile. The Association of Independent Writers, a democratic entity of Iranian writers and artists opposition outside the country. Bahram Rahmani is also the chief editor of Iranian writers in exile.
QUESTION: What stages has the mass protests and struggles in Syria
Answer: The protests and struggles of freedom fighter, the oppressed people of Syria
Yet before the publication of Bashar Assad’s interview with the "Wall Street Journal" in which he claimed and introduced the Syrian People as ideological or idealist, (it seems that the framework and education of the Baath Party had become accustomed, and they are dissatisfied with all those protests); Suddenly we see hundred thousands of people shouting freedom and protesting, especially in cities of Hamat, Hamas and Dara in the month March 2011 to world to hear. The protests and struggles that soon spread as state of campaign for freedom to other cities of Syria
Syrian crisis started in early 2011, right in aftermath of the protests and events called “Arabic Spring ". A wave of dissatisfaction in the Middle East and North Africa, curl of wave striking Syria
In last Friday of May Syrian people came to the streets with an interesting slogans on cardboards in three languages Arabic, Persian and English what were written and they carried were “Freedom, Azadi, Horiyate”
The first slogans were least political. But the extreme brutality in suppressing people by the police, security forces and the army created wrath and added fuel to the peaceful demonstrations. This consequently created more radical slogan which targeted the whole administration and regime. Syrian government then promised reforms but at same time instead of delivering what promised stared a widespread suppression with many hands.
In April of 2011, Bashar Assad sought to calm the situation and began to offer concessions to the protesters, including the abolition of the nearly 50-year state of emergency and sacked the ruling cabinet. But soon after Assad started, accusing the protesters as being manipulated by the Israelis and that outraged many in the country.
Soon hundreds of thousands of protesters started marching in several cities in Syria, such as Damascus, Hmat, Jblh, Lazyqh, Dra, and Homs on different days, especially on Fridays, so called Dignity Friday, Friday Resistance, Martyrs Friday, Friday Fight, Friday Freedom,, Friday Release, Friday Guards our homeland, Friday's, Friday of illegitimacy, Friday Arhl, La Llhvar Friday, Friday ... Demonstrating “we will not be bowing down to Syrian regime”. Furthermore with these protests demanded the resignation of President Bashar al-Assad, from the power. The Asad Regime then slaughtered the dissident people by the army with tanks, police forces – all those Syrian security and intelligence agencies in many cities like Damascus Iran
As protests against the government of Bashar al-Assad continued, the Syrian opposition, made so much efforts to build broad coalitions. Out of the right and the liberal tendencies, "the Syrian National Council" was formed in Istanbul , Turkey 2011. A combination of various members; groups such as Exiled Muslim Brotherhood group, Damascus Declaration for democratic changes, Local coordinating committee, Revolutionary Commission and Syria and so on... Were. Burhan Ghalioun (Arabic: برهان غليون a French Syrian professor of sociology), was elected as president of the National Assembly.
But since the National Assembly of Syria started its function, it has always been criticized by another main opposition groups, namely the "National Coordinating Committee for Democratic Change", which mostly consist of members of the secular left and the Kurdish parties and consequently in June 10, 2012, the National Council meeting in Syria, Turkey, Syria Abudalbast Seda (politician Syrian president and the Syrian National Council since June 9th 2012 , as it is one of the founders of the Council) has been elected as a new leader and voice of Kurdish political activist. In fact, the Syrian National Council has been formed out of, a coalition of seven opposition groups in Syria Libya
What became known as" Arabic Spring” in 2011 was the protest of millions of oppressed people against their despotic and corrupt governments in their region more against repression and censorship, and the poverty and exploitation. It was the protests of Million Arab people in Tunisia and Egypt and Libya
What over all happened was a great achievement for the consciousness of the people, but the new government failed to fulfil its social counterpart need. In spite of these developments and so many sacrifices, just right and nationalist and liberal religious forces with support of global capitalist came to power. Unfortunately, virtually there was no real change in the environment and living conditions of workers and oppressed People of these countries.
Q: How do you evaluate the Syrian Freedom Army? Is what this army doing by struggling together with peoples masses that the Syrian people really want?
Answer: "Free Army of Syria", was formed in August 2011 by a group of fleeing civilians for the protection of civilians in military attacks and has been trying to overthrow the government Syria
Col. Asaad has told Turkish Anatolia news agency that hundreds of soldiers, including dozens of officers, the army have fled some also to Turkey province of Hatay in southern Turkey Syria
Colonel Assad has told various press that they have been demanding a so called "fly" over free zone between the border of Syria and Turkey in a zone in south Syria, to be created by the UN the In order to create an area inside Syria for those soldiers who escape Syrian army, to acquire a region for their gathering and recruitment.
Haqyqeh newspaper that belongs to "the Syrian National Council for truth, justice and reconciliation" (based in Paris) says on behalf of one of the assistants of Free Army leader Colonel Assad that he has had meetings with American diplomats by Turkey's government support. mainly respect and about information and intelligence needs (not military) He has told the Turkish Milliyet news paper that they aim to build a secular administration and democracy", such as Turkey.
The National Assembly of Syria, announced its solidarity with the Free Syrian army. has been released. Burhan Ghalioun, the former head of the Syrian National Council, told Al Jazeera television released the Free Syrian Army cannot be ignored, but this military force should limit its activities to protect unarmed civilians. Colonel Alasd has repeatedly expressed that there is a "perfect harmony" in place and existing inside between the Free Army of Syria and the Syrian National Council.
The Organization called "Free the Army of Syria" has formed a disparate mix of fugitive militants and extremists affiliated tribes in different regions. According to the evidence, most of the forces under the "Liberation Army Syria ," are the fighters deployed from Libya and North Africa . In November 2011, the new rulers in Libya
The Iraqi government also has recently announced that al-Qaeda forces have gone from Iraq to Syria Syria , consist of Al Qaeda militants who have already fought in Afghanistan , Iraq , Libya
The Free Syrian army declared its existence in July 2011 by a command of a person called "Colonel Riyadh Alasd" that was when a video of defectors from the army with military uniforms were displayed on Internet sites. This group of militia established their Headquarters component in the part of both Turkey and Jordan border in cooperation with Saudi Arabia and Qatar United States , Saudi Arabia and Qatar Adana in southern Turkey 100 km to the Syrian border. There is a common air base In Adana, Turkey which is used both by Turkey and United States
BBC quoted in a report on behalf of the deployed reporters admitting that there is such a combination of traditional and heterogeneous opposition in the Free Army of Syria that has created such a military group who uses the most violent and brutal method in revenge and retaliation against their opponents. The New York Times in a report warned Obama, not to repeat the same mistakes Reagan and Bush and his father did in equipping the Afghan and Arabs in the region. According to this newspaper the heterogeneous composition and nature of this army can be compared to the fanatical Taliban militia or Arab army at the borders of Syria or Iraq , very similar to the Afghan border in a war against Afghanistan and the former Soviet Union is in the 90s.
If the statements and views heard and released from the army in Syria
This will open a door a way for freedom and prosperity and more security in this country with bless barriers.
Q: What do think happens if Bashar al-Assad is overthrown? Or what if by this massive repression to suppress the protests and he will be almost able to silent people? And which is closer to the reality?
Answer: Syria
A relatively young President of Syria with eye PhD from medical university in the London, who despite of extensive international appeals from world community for his resignation from power will continue this brutal massacre and the suppression of innocent people. I think the Syrian government has in the past year and a half, all means with all its savagery to intimidate protesters, creating an atmosphere of fear and terror. But what is evident is that it has not been successful so far in this way. In addition, people figure of the people who hate the government has been doubled compared to a year and a half ago.
Since March 2011 riots and protests that began, killing Syrian citizens by the Syrian army and police have been horrifying. Coastal city and port in Lazqyh of land and sea, successive military aggressions in Lazqyh, Shbyhh Guard, Ed Lyb, Bokmål, late Alzvr, Dra, Jmah, Jms, Damascus, Aleppo and other cities, causing tens of thousands of lives, the prisons are full of dissidents and millions are displaced. As well as thousands of people in this country are fully vanished, the gruesome killings of government opponents, by Bashar al-Assad in Aleppo Syria Syria
Syrian officials now think that the winner cards and the c can profit from it to save their government. But these games are very dangerous. There rumours that Bashar al-Assad, has recognized a kind sovereign independent in the Kurdish region for the Kurdish population in Turkey 's eastern province of Syria Turkey Turkey Syria ’s Kurdistan can actually undermine the position of the Turkish government. This can in practice place turkey in a shaky ground creating unrest in Turkey Syria Syria Syria Turkey Turkey ’s National Security Council solely in assessing the future impact of current developments in Syria and Turkey
In such circumstances, many international efforts were made to overthrow Bashar al-Assad from power. Especially world’s powerful countries have seriously decided for that to happen. But what would the situation be in Syria
At the moment Kofi Annan, United Nations Representative for the crisis in Syria, has resigned from his position, but he will remain in his position by the end of August Kofi Annan's the Special Representative of United Nations six categories peace plan crisis did not run well ended without success. The Ceasefire between government forces and opponents of Syria Syria Syria
The UN also warned that in the next three to six months, one million and 500 thousand people will be in need of emergency food aid in Syria Syria Syria Syria
But a few scenarios can be possibly predicted in advance on Syria
QUESTION: What would be the effect and the impact of Syria
ANSWER: If the government of Syria’s collapses by the people’s power then the majority of people in Syria’s would play a role in their future destiny and there will be less national and religious clash between them.But if the Syrian regime is changed by the interference of foreign forces and NATO as Libya did the people of Syria would face the most possible damage and would be in the most vulnerable position. The best scenario would not be better than Iraq , Afghanistan , Libya and Egypt Syria Turkey
In my opinion the fall of the Syrian regime would damage Islamic Republic of Iran at most, and then to some extent Hezbollah, Hamas and Islamic Jihad would be the next. The Islamic Republic right from the beginning was one of Syria ’s allies and they used Syria to communicate with the Lebanon , Hamas and Islamic Jihad in Palestine Syria Lebanon Lebanon and Palestine and Syria
Finally, I believe, Bashar al-Assad regime is taking his final breath, and will soon fall.
But despite of all these concerns, anxieties, there is one hope that the majority of Syrian people, especially workers, women, students, youth and oppressed people will unite and organize a space for their existing and future destiny of their community. They strive to change their own destiny. It is only through the Syrian people that prosperity and security and freedom will be achieved.
برگردان از فارسی به انگلیسی: فرشید آرین
***
SURİYE GÜNDEMİNE BAKIŞ
Sürgündeki İranlı yazarlar Bahram Rahmani ile Suriye'deki olaylar üzerine bir röportaj gerçekleştirdik. Rahmani'nin üyesi olduğu Bağımsız Yazarlar Cemiyeti, yurtdışında yaşayan İranlı yazar ve sanatçıların demokratik oluşumudur. Ayrıca, Bahram Rahmani sürgündeki İranlı yazarların şef editörüdür. Rahmani Suriye'de olanlarla ilgili görüşünü beyan ederken gizli kalan birçok ayrıntıya değiniyor.
Suriye’deki geniş çapta eylem ve mücadeleler, muhaliflerin ordusunun kontrolü altına geçmeden önce hangi aşamalardan geçti?
Suriye’nin ezilen halkının mücadelesi ve protestoları 1,5 yıldan beri süregelmektedir. Sadece güvenlik ve caydırıcılık adı altında korku ve terör atmosferi yaratan kısıtlamacı, gaddar ve insafsız neredeyse 200 bine varan asker,polis ve ajanlara karşın, çatışmalar devam ediyor.
Daha henüz Beşar Esad’ın “Wall Street Journal”’da yayınlanan Suriye insanını ideolojik ve veya idealist olarak tanımladığı röportajdan önce ( bu Baas Partisi’nin alışkanlık haline gelmiş iskeleti ve eğitimi ve tüm bu protestolardan rahatsız olduğunu gösteriyor.) ; Biranda yüzbinlerce insanı özgürlük çığlıkları atarken ve protestolarda, özellikle Hamat,Hamas ve Dara’da 2011’nin Mart ayında dünyaya duyurdukları seslerini görüyoruz. Protestolar ve çatışmalar kısa bir zamanda özgür bir devlet savaşımı olarak Suriye’nin birçok kentine yayıldı.
Suriye krizi 2011’in ilk zamanlarında tam da “Arap Baharı” diye adlandırılan protestolar ve olayların ardından patlak verdi. Kuzey Afrika ve Ortadoğu’daki memnuniyetsizlik dalgası, Suriye’deki isyan dalgasına önayak oldu. Mayıs ayının son Cuma gününde Suriyeliler, 3 dilde (Arapça,Farsça ve İngilizce) üzerlerine“Freedom,Azadi,Horiyate” yazılmış olan sloganları ve dövizlerin, taşımıştı. İlk sloganlar en az politik olanlardı. Fakat buna rağmen polis, güvenlik güçleri ve ordu tarafından barışçıl gösterilere karşı çok sert müdahalelerde bulunuldu. Bunun sonucu olarak slogan daha da radikalleşti ve direkt rejimi ve yönetimi hedef alır hale geldi. Daha sonra Suriye rejimi reformlar için söz verirken aynı zamanda bu sözleri gerçekleştirmek yerine daha geniş çapta bir baskıyı birçok koldan yaydı.
2011 Nisanında, Beşar Esad durumu sakinleştirmek ve göstericilere içinde neredeyse 50 eyalette acil durumu kaldıran ve kabineyi kovmayı öneren bir teklif sunma yollarını aradı. Fakat Esad’ın başlangıcından kısa bir süre sonra, eylemler İsrailliler ve ülkede öfkeden kontrolden çıkmış birçoklar tarafından manipüle edildi.
Yüzbinlere yakın eylemciler Suriye’nin bir çok kentinde gösterilere başladılar; Şam,Hamat , Jblh, Lazyqh, Dra, and Homs(Şehirleri anlamadım) gibi kentlerinde farklı günlerde, fakat özellikle, Cuma Onuru, Cuma Direnişi, Cuma Savaşı, Özgür Cuma ,vatanımızın Cuma Koruyucuları , Yasadışılığın Cuması gibi isimleriyle anılan Cuma günlerinde görüldü. Gösteriler “ biz Suriye rejimine boyun eğmeyeceğiz.” Ayrıyeten bu göstericiler Beşar Esad’ın istifasını ve tüm gücünün elinden alınmasını talep ettiler. Daha sonra Esad rejimi muhalifleri ordu ile tanklar ve polis kuvvetleri yardımıyla katletti- tüm bu Suriyeli güvenlik ve istihbarat ajanları birçok şehirde yaptıkları gibi.
Hatta göstericiler İran İslam Cumhuriyeti’nin göstericiler üzerine baskı, karşı operasyon gibi eylemlerde olduğunu belirtti. Kapsamlı bir askeri, politik ve ekonomik iş birliği, ayrıyeten Suriye’yi ana bir köprü olarak Lübnan’daki Hizbullah, Filistin’deki Hamas ve İslami Cihad arasındaki iletişim ve bağlantı İran tarafından sağlandı.
Beşar Esad rejimi karşıtı gösteriler devam etti, Suriye muhalifleri geniş koalisyonlar inşaa etmek için çok çaba sarf etti. Sağ harici ve liberal eğilimliler “Suriye Ulusal Konseyi”’ni İstanbul, Türkiye’de 2011 yılında kurdu. Bir çok değişik üyenin kombinasyonu; Sürgündeki Müslüman Kardeşler grubu, Demokratik Değişim için Şam Deklarasyonu, Yerel koordinasyon komitesi, Devrimci Komisyon ve Suriye gibi. Burhan Ghalioun ( Fransız Suriyeli sosyoloji profesörü) Ulusal Konsey’in başkanı olarak seçildi.
Fakat Suriye Ulusal Konseyi’nin çalışmaları başladığından bu yana hep diğer muhalif gruplar tarafından eleştirilirken, “Demokratik Değişim için Ulusal Koordinasyon Komitesi” adı verilen ve üyelerinin genellikle sol ve Kürt Partilerinin oluşturduğu yapılanma en sonunda 10 Haziran 2012’de Türkiye’deki Suriye Ulusal Konsey’i buluşmasında Abdul Basit Seda’yı ( politikacı ve Suriye Ulusal Konseyi’nin 9 Temmuz 2012’den bu yana başkanı) yeni lider ve Kürt politik aktivist sesi olarak seçti. Aslında, Suriye Ulusal Meclisi Suriye’deki amacı Esad rejimine karşı alternatif bir rejimi oluşturmak olan 7 muhalif grup tarafından biçimlendirilmiştir. Hatırlarsak Libya’daki Albay Kaddafi’ye karşı Batı hükümetleri ve Nato tarafından desteklenen uluslararası Ulusal Meclisi antlaşmasını ve kombinasyonu Libya’daki hükümeti ne hale getirdi?
“Arap Baharı” olarak bilinen 2011’de milyonlarca muhalifin despotik ve yozlaşmış hükümetlere karşı kendi bölgelerinde baskı ve sansür, ve fakirlik ile sömürüye karşı olan protestolardı. Milyonlarca Arap’ın Tunus, Mısır ve Libya’daki despot yönetimlere karşı protestolarıydı.
Tüm bu olanlar insanların bilinci için muhteşem bir başarıydı, fakat yeni hükümet bu sosyal ihtiyacın karşılığını yerine getirmekte başarısız oldu. Tüm bu kalkınmalara ve bir çok fedakarlığa karşın, sadece sağcı, milliyetçi ve dinci liberal güçler küresel kapitalistlerin destekleri ile gücü ellerine aldılar. Maalesef, görülen o ki, gerçekte işçilerin ve muhaliflerin yaşam durumlarında ve çevrelerinde pek değişik olmadı.
Muhaliflerin ordusunu nasıl tanımlarsınız? Bu ordu gerçekten Suriyelilerin talepleri üzerine savaşan bir ordu mu?
...Albay Esad Türk Anadolu Ajansı’na yüzlerce askerin içine düzinelerce subayında dahil olarak da Türkiye’ye kaçtığını söyledi. Albay Esad ve düzinelerce ordu mensubu Türkiye’nin Güneydoğusunda bulunan ve Suriye sınırında buluna şehri Hatay’daki kamplara kaçtı. Daha sonra muhaliflerin ordusunun herhangi bir bölgenin coğrafyasında hiçbir kontrol altında olmadığını vurguladı. muhaliflerin ordusunun komutanlarından Albay Malik Alkordi’nin Arap TV’si “Arabiya’ya” verdiği demeçte; muhaliflerin ordusunun sadece daha önceki eylemlerde Suriyeli göstericilere karşı saldıran orduya karşı savaştığını söyledi. Muhaliflerin ordusu, metot olarak gerilla saldırılarını kullanırken genelde saldır ve çekil stratejini uyguluyor. Albay Esad muhaliflerin ordusunun sivil görünümlü güvenlik güçlerine, gizli polis olarak bilinenlere karşı saldırdığını söylüyor. Esad, onların tamamen muhaliflerin ordusunun mensupları ile telefonlar ve internet ile ülke dışında veya ordu ile birlikte iletişim ve bağlantıda olduğunu söylüyor.
Albay Esad çeşitli basın kuruluşlarına verdiği demeçlerde BM tarafından Suriye’den kaçan askerlerin bir araya gelmesi ve toplanması için Suriye ve Türkiye arasına “kaçış” bölgesi olarak adlandırılan serbest bir bölgenin kurulması talebini dile getirdi.
“Gerçek, adalet ve barış için Suriyeli Ulusal Konseyi”(merkezi Paris’te) ne ait olan Haqyqeh gazetesi Albay Esad’ın asistanlarından birinin albay için, onun Türkiye hükümetinin desteği ile Amerikalı diplomatlarla görüştüğünü söyledi. Genel olarak saygı ve istihbarat(askeri değil) ve bilgi ihtiyaçları hakkında. Türkiye’deki Milliyet gazetesine yaptığı açıklamada amaçlarının Türkiye’ye benzer laik bir yönetim ve demokrasi olduğunu belirtti.
Suriye Ulusal Meclisi, muhaliflerin ordusu ile dayanışma içerisinde olduğunu ilan etti. Burhan Ghalioun, eski Suriye Ulusal Meclisi’nin başkanı El Cezire televizyonuna yaptığı açıklamada, muhaliflerin ordusunun görmezden gelinemeyeceğini fakat bu askeri gücün hareketlerinin silahsız sivilleri korumak ile sınırlı kalması gerektiğini söyledi. Albay Alasd tekrardan üzerine basarak muhaliflerin ordusu ile Suriye Ulusal Meclisi arasında mükemmel bir uyum olduğunu belirtti.
“Özgür Suriye Ordusu” olarak adlandırılan örgüt birbirinden apayrı mülteci militanlar ve farklı bölgelerdeki uç aşiretlerinden oluşmaktadır. Kanıtlara göre, birçok “Suriye’yi Özgürleştirme Ordusu” gücü altında savaşçıları Libya’dan ve Kuzey Afrika’dan sevk edilmiştir. Kasım 2011’de Libya’daki yeni hükümet Konsey ile Suriyeli muhaliflere yardım için birlik gönderme konusunda anlaştı ve yakın bir zamanda umdukları yabancı müdahalenin gelmesini beklemeye başladılar. Libya’dan sevk edilecek birliklerin kararının resmi açıklaması Batı yanlısı yeni Libya hükümeti tarafından, Batı’nın Esad’ın Suriye’nin bütünlüğünü ve kimliğini koruyacak yeteri askeri olmadığını fark etmesiyle oldu.
Bir de Irak hükümetinin geçenlerde yaptığı açıklamada, El-Kaide güçlerinin Irak’tan Suriye’ye geçtiğini duyurdu. Müslüman Kardeşler ve Selefiler ordu içerisinde etkin olan gruplardan. Bazı gözlemlere göre, ordu içerisindeki baskın bileşim daha önce Afganistan, Irak, Libya diğer yerlerde daha önce savaşan El Kaide militanlarından oluşmaktadır.
Muhaliflerin ordusunun varlığını Temmuz 2011’de Albay Riyadh Alasd tarafından Suriye Ordusu’ndan ihraç edilmiş asker olarak videosunun internette yayılmasıyla ilan edildi. Bu milis grup , kumanda merkezlerini Türkiye’nin ve Ürdün’ün sınır bölümlerinde ve Suudi Arabistan ve Katarlar işbirliğinde ilan etti. Lojistik ve finansal destek, kaynaklar ve silahlar orduya, Amerika Birleşik Devletleri, Suudi Arabistan ve Katar tarafından sağlandı. Bunun da ötesinde ordu merkezi bir üsse sahip. Bu merkez Türkiye’nin Suriye sınırına 100 km ötesinde bulunan Adana şehrinde. Burada Türkiye’nin ve Amerika Birleşik Devletleri’nin ortak kullandığı bir askeri havalimanı da mevcut, ordu buradan doğal bir gözetim ve lojistik operasyonlarda faydalanmaktadır.
BBC’nin sevk edilen raporlardan birinde yaptığı alıntıda, muhaliflerin ordusundaki geleneksel bir kombinasyon ve heterojen muhalefet en şiddetli ve acımasız metotları intikam adı altında karşıtlarına uygulayan bir grubu yarattığını belirtti.
The New York Times bir raporunda, Obama’yı daha önce Reagan Bush’un ve babasının yaptığı Afgan ve Arap bölgesini silahla donatma hatasını yapmaması için uyardı. Bu gazeteye göre ,ordunun heterojen karışımı ve doğası fanatik Taliban milisleri veya Suriye veya Irak sınırındaki Arap ordusu ile karşılaştırabilir ve çok benzer özellikler Afganistan’a karşı Sovyetlerin savaşında görülebilir.
Suriye’deki ordu tarafından duyurulan ve verilen açıklamalar doğruysa, Esad rejimi daha iyi ve fanatik, aşırı ve kuralsız bir diktatörlükten daha iyi bir diktatörlüktür. Ayrıca bunun eylemcilerin ve Suriyelilerin üzerinde kahredici bir etkisi vardır. Bu bir kapı açacak özgürlüğe ve refaha, ülkedeki daha fazla güvenliğe kutsal engellerle beraber.
Sizce Beşar Esad hükümeti devrilirse ne olur? Ya da diğer bir olasılık olarak bu büyük çaptaki baskı protestoları bastırırsa ve insanları sessiz hale getirirse? Sizce hangisi daha gerçekçi ?
Suriye’nin en kanlı günlerini arkadasında bıraktığını düşünüyorum. Her geçen gün daha büyük çapta ölümler artıyor. Çok yakında bitmesi gereken savaş doruk noktasına ulaşacak.
Nispeten genç olan Suriye’nin Londra Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden doktora sahibi Suriye’nin Başkanı dünya topluluklarına acımasız katliamların ve masumlara yapılan baskının sonlandırılması için Esad’ın istifasını talep ediyor.
Bence, Suriye hükümeti geçen 1,5 senede tam anlamıyla vahşice protestocuların gözünü korkutmak adına tam bir korku ve terör atmosferi yarattı. Fakat elimizdeki kanıt bu yöntemin başarılı olamamasıdır. Ayrıca, insanlar hükümetten nefret edenlerin sayısının geçen 1,5 senede 2 katına çıktığını düşünüyor.
Mart 2011’deki isyanlar ve protestoların başladığı günden bu yana, Suriye ordusu ve polisi tarafından öldürülen Suriyeliler’in sayısı dehşet verici. Kıyı ve liman kenti Lazkiye’de , Halep’te, Şam’da ve diğer bazı kentlerdeki askeri baskının başarısı, on binlerce muhalifin cezaevlerine tıkılması ve milyonlarcasının göç etmesidir. Aynı şekilde ülkedeki binlerce yerlerinden edilen insanlar, hükümet karşıtlarının Beşar Esad tarafından korkunç ölümleri ilk olarak Halep’te vahşi suçlar ve politikalar protesto edildi. BM’nin tahminlerine göre 1,5 yıllık süre zarfında 9 bin Suriyeli öldürüldü. Kızılhaç görevlileri Suriye’de 1,5 milyon insanın insani yardıma ihtiyacı olduğu konusunda dünya kamuoyunu uyardı. Lakin savaş demekte ve uluslararası topluluğun çabaları işe yaramıyor gibi gözüküyor.
Suriyeli görevliler şimdi kazanan kartları ve kendi hükümetlerinin korunmasının getirebileceği karları düşünüyor. Fakat bu oyunlar çok tehlikelidir. Dedikodular, Beşar Esad’ın Suriye’nin doğusundaki Türkiye’ye ait Kürt bölgesindeki Kürt nüfusunun bir çeşit bağımsız yönetime geçtiğini fark ettiğini söylüyor. Bölgenin bazı bölümleri Türkiye’de PKK’ye yakın olan bir politik partinin elinde. PKK senelerdir Türk ordusuna karşı silahlı mücadele vermektedir. Tüm bu yıllarda 30 binden fazla üyesini Kürdistan’da Türkiye tarafından kaybetti. Suriye’deki Kürdistan’ın gelişimi Türkiye hükümetinin pozisyonunu baltayabilir...
Bu döngüde, birçok uluslararası çaba Beşar Esad’ı gücünden uzaklaştırma yönündedir. Özellikle dünyanın güçlü ülkeleri ciddi anlamda buna karar verdi. Fakat, Suriye’de aylardır gelen bu olaylar halen net değil.
Tam bu zamanda Kofi Annan, Birleşmiş Milletlerin Suriye krizindeki temsilcisi olarak görevinden istifa etti ama Ağustos’un sonuna kadar devam edecek olan Kofi Annan’ın altı kategoride barış özel Birleşmiş Milletler raporu iyi gitmedi ve başarıya ulaşamadı. Hükümet güçleri ve muhalif güçleri arasında bir ateşkes Annan planının ilk parçasıydı.
Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Ban Ki-Moon 1 Ağustos Perşembe günü yaptığı açıklamada, Kofi Annan’a görevinin bittiğini ve bu görevde devam etmeyeceğini söylediğini belirtti. Kofi Annan’ın görevi bir ay içinde bitiyor. Ban Ki-Moon yaptığı açıklamada “ Kofi Annan’a cesareti dolayısıyla teşekkür ederim” ifadelerinde bulunurken görevinin bitiminin kararını üzülerek aldığını belirtti. Ayrıca Ban Ki-Moon , Kofi Annan’ın yerine “Suriye’de barış çabalarını devam ettirecek” temsilci için Arap Ligi Genel Sekreteri Nabil Arabi ile görüşmelerin sürdüğünü söyledi.
BM ayrıca önümüzdeki 3 ay içerisinde, Suriye’de 1,5 milyon insanın acil gıda ihtiyacı ile karşı karşıya kalacağı yönünde uyardı. Bu tablo gelecek yıl 3 milyona ulaşacak. BM’lerin yardımları Suriye’de artırılmalı ve yükseltilmeli. Kofi Annan bir konferansta Suriye hükümetini ve muhalifleri şiddeti durdurma yönünde ikna etmenin “ imkânsız bir görev” gibi gözüktüğünü söyledi. BM Genel Sekreterliği ve Arap Ligi görevin zamanının dolmasından sonra tekrarlanmayacağını duyurdu. 22 Üyeli Arap Ligi’nin başkanı “Nabil Arabi” Suriye hükümetinin endişe verici bir durumda olduğunu söyledi. Körfez İşbirliği Konseyi Suriye hükümetinin tavırları karşısında benzer bir pozisyon almış durumda. Suriye’deki şiddet için hükümeti suçlarken, şiddetin durdurulmasını talep etti. Suudi Kralı’nın tavrı bu konuda daha da ilginç, sert bir tonda: “ Suriye’nin toplu yıkım makinesi durdurulmak zorunda” dedi.
Fakat Suriye’de geliştirilen birkaç senaryo tahmin edilebilecek cinsten: 1- Güncel durum ve vahşi baskı devam edecek. Belki bu sayede Suriye hükümeti kısa bir zamanda olsa yaşamını sürdürebilir; 2- bir darbenin olması ve “Beşar Esad’ın düşürülmesi; 3- Esad’ın gerçekten ciddi reformları kabul edip, uygulamaya koyması ve muhaliflerle gücün Batılı ülkelerin ve Birleşmiş Milletlerin denetimi altında dağıtılması yönünde bir anlaşma yapması olabilir;4- Batılı , bölgesel ülkelerin ve NATO’nun askeri müdahalesi, tıpkı Libya’daki gibi.
Suriye’deki çatışmaların ilerlemesi bölge üzerinde ne gibi etkilere yol açar?
Eğer Suriye hükümeti halkın gücü ve çoğunluğun isteğiyle devrilirse, bu bölgesel olarak büyük sorunlara yol açmaz. Fakat eğer Suriye rejimi NATO’nun ve yabancı güçlerin tıpkı Libya’da olan müdahalesi ile yıkılırsa, Suriye halkı mümkün olan en büyük zararla ve savunmasızlıkla karşı karşıya kalabilir. En iyi senaryo Irak’tan, Afganistan, Libya ve Mısır’dan farklı olmayabilir. Sonuç olarak, “Beşar Esad” hükümetinin düşmesi Suriye’deki iç savaşın sonu olmayacak. Yoğunlaşan mezhep kavgaları, dini ve milliyetçi çatışmalar bizim hayal ettiğimizden daha yakın. Ayrıyeten Kürt sorusu yeni bir soru olabilir, en önemlisi Türkiye için.
Bana göre, Suriye hükümetinin düşmesi en fazla İran İslam Cumhuriyeti’ne ve Hizbullah’ın bazı uzantılarına daha sonra da Hamas ve İslami Cihat’a zarar verebilir. İran en başından beri Suriye’nin sağında onun ittifakı olup, Suriye’yi Lübnan ile iletişim için kullanırken, Filistin’deki Hamas ve İslami Cihat’ın İsrail sınırındaki rekabetini devam ettirmek için de kullandı. İran İslam Cumhuriyeti ne olursa olsun gösterilerin başladığı ilk günden bu yana Beşar Esad hükümetini desteklerken, hatta İslami Devrim Muhafızları’nı Suriye halkını bastırmak için yardıma yolladı. Suriye halkının çoğunluğu onlardan nefret ediyor. Beşar Esad hükümetinin devrilmesi konusunda, Suriye hükümeti 34 yıllık İslami hukuku ve kardeşliği kesmek zorunda kalabilir ve bu Lübnan’daki İslami gruplarla iletişim yollarında ciddi sorunlara neden olacak. İşte tam bu noktada açıkça, İran İslam Cumhuriyeti daha fazla izole edilmiş ve bölgede Lübnan, Suriye ve Filistin ile iletişimdeki kozlarını ve engellerini kaybetti. Yoğun baskı altında daha da kaybedecek.
Son olarak, inanıyorum ki; Beşar Esad rejimi son nefesini vermekte ve yakın zamanda düşecek. Fakat tüm bu endişelere ve evhama rağmen, halen Suriye halkının çoğunluğu özellikle, işçilerin kadınların, öğrencilerin, gençlerin ve ezilenlerin kendi varlıkları ve gelecek kaderleri için birleşmesi ve örgütlenmesi bir umut olacaktır. Onlar kendi kaderlerini değiştirmek için çabalıyorlar. Refaha, güvenliğe ve özgürlüğe ulaşılacak tek yol Suriye halkından geçmektedir.
Röportaj: Peyman Azadi-Çeviri: Alper Alemdar
SURİYE GÜNDEMİNE BAKIŞ-2
Sürgündeki İranlı yazarlar Bahram Rahmani ile Suriye'deki olaylar üzerine bir röportaj gerçekleştirdik. Rahmani'nin üyesi olduğu Bağımsız Yazarlar Cemiyeti, yurtdışında yaşayan İranlı yazar ve sanatçıların demokratik oluşumudur. Ayrıca, Bahram Rahmani sürgündeki İranlı yazarların şef editörüdür. Rahmani Suriye'de olanlarla ilgili görüşünü beyan ederken gizli kalan birçok ayrıntıya değiniyor.
Sizce Beşar Esad hükümeti devrilirse ne olur? Ya da diğer bir olasılık olarak bu büyük çaptaki baskı protestoları bastırırsa ve insanları sessiz hale getirirse? Sizce hangisi daha gerçekçi ?
Suriye’nin en kanlı günlerini arkadasında bıraktığını düşünüyorum. Her geçen gün daha büyük çapta ölümler artıyor. Çok yakında bitmesi gereken savaş doruk noktasına ulaşacak.
Nispeten genç olan Suriye’nin Londra Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden doktora sahibi Suriye’nin Başkanı dünya topluluklarına acımasız katliamların ve masumlara yapılan baskının sonlandırılması için Esad’ın istifasını talep ediyor.
Bence, Suriye hükümeti geçen 1,5 senede tam anlamıyla vahşice protestocuların gözünü korkutmak adına tam bir korku ve terör atmosferi yarattı. Fakat elimizdeki kanıt bu yöntemin başarılı olamamasıdır. Ayrıca, insanlar hükümetten nefret edenlerin sayısının geçen 1,5 senede 2 katına çıktığını düşünüyor.
Mart 2011’deki isyanlar ve protestoların başladığı günden bu yana, Suriye ordusu ve polisi tarafından öldürülen Suriyeliler’in sayısı dehşet verici. Kıyı ve liman kenti Lazkiye’de , Halep’te, Şam’da ve diğer bazı kentlerdeki askeri baskının başarısı, on binlerce muhalifin cezaevlerine tıkılması ve milyonlarcasının göç etmesidir. Aynı şekilde ülkedeki binlerce yerlerinden edilen insanlar, hükümet karşıtlarının Beşar Esad tarafından korkunç ölümleri ilk olarak Halep’te vahşi suçlar ve politikalar protesto edildi. BM’nin tahminlerine göre 1,5 yıllık süre zarfında 9 bin Suriyeli öldürüldü. Kızılhaç görevlileri Suriye’de 1,5 milyon insanın insani yardıma ihtiyacı olduğu konusunda dünya kamuoyunu uyardı. Lakin savaş demekte ve uluslararası topluluğun çabaları işe yaramıyor gibi gözüküyor.
Suriyeli görevliler şimdi kazanan kartları ve kendi hükümetlerinin korunmasının getirebileceği karları düşünüyor. Fakat bu oyunlar çok tehlikelidir. Dedikodular, Beşar Esad’ın Suriye’nin doğusundaki Türkiye’ye ait Kürt bölgesindeki Kürt nüfusunun bir çeşit bağımsız yönetime geçtiğini fark ettiğini söylüyor. Bölgenin bazı bölümleri Türkiye’de PKK’ye yakın olan bir politik partinin elinde. PKK senelerdir Türk ordusuna karşı silahlı mücadele vermektedir. Tüm bu yıllarda 30 binden fazla üyesini Kürdistan’da Türkiye tarafından kaybetti. Suriye’deki Kürdistan’ın gelişimi Türkiye hükümetinin pozisyonunu baltayabilir...
Bu döngüde, birçok uluslararası çaba Beşar Esad’ı gücünden uzaklaştırma yönündedir. Özellikle dünyanın güçlü ülkeleri ciddi anlamda buna karar verdi. Fakat, Suriye’de aylardır gelen bu olaylar halen net değil.
Tam bu zamanda Kofi Annan, Birleşmiş Milletlerin Suriye krizindeki temsilcisi olarak görevinden istifa etti ama Ağustos’un sonuna kadar devam edecek olan Kofi Annan’ın altı kategoride barış özel Birleşmiş Milletler raporu iyi gitmedi ve başarıya ulaşamadı. Hükümet güçleri ve muhalif güçleri arasında bir ateşkes Annan planının ilk parçasıydı.
Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Ban Ki-Moon 1 Ağustos Perşembe günü yaptığı açıklamada, Kofi Annan’a görevinin bittiğini ve bu görevde devam etmeyeceğini söylediğini belirtti. Kofi Annan’ın görevi bir ay içinde bitiyor. Ban Ki-Moon yaptığı açıklamada “ Kofi Annan’a cesareti dolayısıyla teşekkür ederim” ifadelerinde bulunurken görevinin bitiminin kararını üzülerek aldığını belirtti. Ayrıca Ban Ki-Moon , Kofi Annan’ın yerine “Suriye’de barış çabalarını devam ettirecek” temsilci için Arap Ligi Genel Sekreteri Nabil Arabi ile görüşmelerin sürdüğünü söyledi.
BM ayrıca önümüzdeki 3 ay içerisinde, Suriye’de 1,5 milyon insanın acil gıda ihtiyacı ile karşı karşıya kalacağı yönünde uyardı. Bu tablo gelecek yıl 3 milyona ulaşacak. BM’lerin yardımları Suriye’de artırılmalı ve yükseltilmeli. Kofi Annan bir konferansta Suriye hükümetini ve muhalifleri şiddeti durdurma yönünde ikna etmenin “ imkânsız bir görev” gibi gözüktüğünü söyledi. BM Genel Sekreterliği ve Arap Ligi görevin zamanının dolmasından sonra tekrarlanmayacağını duyurdu. 22 Üyeli Arap Ligi’nin başkanı “Nabil Arabi” Suriye hükümetinin endişe verici bir durumda olduğunu söyledi. Körfez İşbirliği Konseyi Suriye hükümetinin tavırları karşısında benzer bir pozisyon almış durumda. Suriye’deki şiddet için hükümeti suçlarken, şiddetin durdurulmasını talep etti. Suudi Kralı’nın tavrı bu konuda daha da ilginç, sert bir tonda: “ Suriye’nin toplu yıkım makinesi durdurulmak zorunda” dedi.
Fakat Suriye’de geliştirilen birkaç senaryo tahmin edilebilecek cinsten: 1- Güncel durum ve vahşi baskı devam edecek. Belki bu sayede Suriye hükümeti kısa bir zamanda olsa yaşamını sürdürebilir; 2- bir darbenin olması ve “Beşar Esad’ın düşürülmesi; 3- Esad’ın gerçekten ciddi reformları kabul edip, uygulamaya koyması ve muhaliflerle gücün Batılı ülkelerin ve Birleşmiş Milletlerin denetimi altında dağıtılması yönünde bir anlaşma yapması olabilir;4- Batılı , bölgesel ülkelerin ve NATO’nun askeri müdahalesi, tıpkı Libya’daki gibi.
Suriye’deki çatışmaların ilerlemesi bölge üzerinde ne gibi etkilere yol açar?
Eğer Suriye hükümeti halkın gücü ve çoğunluğun isteğiyle devrilirse, bu bölgesel olarak büyük sorunlara yol açmaz. Fakat eğer
Bana göre, Suriye hükümetinin düşmesi en fazla İran İslam Cumhuriyeti’ne ve Hizbullah’ın bazı uzantılarına daha sonra da Hamas ve İslami Cihat’a zarar verebilir. İran en başından beri Suriye’nin sağında onun ittifakı olup, Suriye’yi Lübnan ile iletişim için kullanırken, Filistin’deki Hamas ve İslami Cihat’ın İsrail sınırındaki rekabetini devam ettirmek için de kullandı. İran İslam Cumhuriyeti ne olursa olsun gösterilerin başladığı ilk günden bu yana Beşar Esad hükümetini desteklerken, hatta İslami Devrim Muhafızları’nı Suriye halkını bastırmak için yardıma yolladı. Suriye halkının çoğunluğu onlardan nefret ediyor. Beşar Esad hükümetinin devrilmesi konusunda, Suriye hükümeti 34 yıllık İslami hukuku ve kardeşliği kesmek zorunda kalabilir ve bu Lübnan’daki İslami gruplarla iletişim yollarında ciddi sorunlara neden olacak. İşte tam bu noktada açıkça, İran İslam Cumhuriyeti daha fazla izole edilmiş ve bölgede Lübnan, Suriye ve Filistin ile iletişimdeki kozlarını ve engellerini kaybetti. Yoğun baskı altında daha da kaybedecek.
Son olarak, inanıyorum ki; Beşar Esad rejimi son nefesini vermekte ve yakın zamanda düşecek. Fakat tüm bu endişelere ve evhama rağmen, halen Suriye halkının çoğunluğu özellikle, işçilerin kadınların, öğrencilerin, gençlerin ve ezilenlerin kendi varlıkları ve gelecek kaderleri için birleşmesi ve örgütlenmesi bir umut olacaktır. Onlar kendi kaderlerini değiştirmek için çabalıyorlar. Refaha, güvenliğe ve özgürlüğe ulaşılacak tek yol Suriye halkından geçmektedir.
Röportaj: Peyman Azadi-Çeviri: Alper Alemdar
برگردان از انگلیسی به ترکی: آلپر عالمدار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر