کانون نویسندگان ایران در تبعید: کشتار همگانی زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی

کشتار زندانیان سیاسی در دهه 60 به ویژه کشتار همگانی آنان در سال 1367، یکی از دردناک ترین جنایاتی ست که مانند آن کم تر در جهان امروز رخ داده است. طی دو ماه آخر تابستان سال 67 شمسی، بیش از پنج هزار زندانی سیاسی که دوران محکومیت خود را می گذراندند بنا به دستور خمینی دوباره مورد بازجوئی قرارگرفتند و در پرسش و پاسخ های چند دقیقه این، بدون این که هدف از این بازجوئی ها برای شان روشن شود، محکوم به اعدام شدند و جان باختند.

این زندانیان، فعالین سیاسی ای بودند که به خاطر دفاع از مردم محروم جامعه و مخالفت با حاکمیت خفقان و ستم و سرکوب، پس از تحمل درد و شکنجه های فراوان در دادگاه های چند دقیقه ای جمهوری اسلامی و بدون برخورداری از وکیل مدافع به زندان های دراز مدت محکوم شده و زیر فشار بسیار و در شرایط بسیار نامناسبی دوران محکومیت خود را می گذراندند.
رژیم تبه کار جمهوری اسلامی، مرتکب این کشتار همگانی شد تا امکان هرگونه استفاده از تجربه مبارزاتی زندانیان سیاسی را در مبارزه با خود از بین ببرد.

گلزار خاوران، گور دسته جمعی هزاران زندانی سیاسی، محل گردهم آئی مردم و خانواده داغ دیده این زندانیان است که امروزه هم چون یک سند جنایت بر چهره کریه جمهوری اسلامی خودنمائی می کند. 

فشردن گلوی مردم برای پیشگیری از بیان این تباهی، سیاست پایه ای رژیمی ست که برای بقای خود، زندانی به وسعت تمام جامعه ساخته و با سرکوب شبانه روزی، تلاش می کند بندهای استبداد را هرچه محکم تر کند و چندی بیش تر به زندگی سراسر ستم و آزادی کشی خود ادامه دهد.  

بزرگداشت یاد و خاطره جانباختگان زندانی، ضمن این که بیان احساس و درونه عاطفی و نفرت­ از این جنایت ها ست؛ به منظور این هشدار به مردم جهان نیز هست که؛ نیروی بالنده مردم قصد دارد که در دنیای آینده سد بزرگی در برابر این گونه جنایت­ها برپا کند.

این کوششی ست برای یافتن داروی درد و ازمیان­ بردن زمینه­های مادی سیاست سرکوب و کشتار و سلطه­گری؛ تا انسان بتواند آسوده و بَری از ستم و گرسنگی زندگی کند. پاسخ تمام این پلیدی­ها، تلاش برای بنای یک دنیای بهتر، یک دنیای آزاد از هر گونه ستم ست. دنیائی که در آن تمام نیروی خلاقه انسان بتواند در راه آزادی ِبیان و فراهم کردن زندگی آسوده و بی دردسر برای تمام مردم جامعه به کار افتد.

کانون نویسندگان ایران در تبعید، می کوشد تا با مبارزات خود و افشای این گونه جنایت ها سهم کوچکی در برپائی دنیای بدون ستم آینده داشته باشد.

 

کانون نویسندگان ایران در تبعید

سپتامبر 2012